Αξιολόγηση στο Δημόσιο: Μοχλός για απολύσεις και φτώχεια διαρκείας για τους εργαζόμενους

Tweet

Με το γενικό και αποπροσανατολιστικό τίτλο της “Αξιολόγησης” η κυβέρνηση Σαμαρά προχωρά σε νέες βαθιά αντιδραστικές αλλαγές σε ολόκληρο το Δημόσιο τομέα. Αλλαγές που θίγουν άμεσα το σύνολο των εργασιακών σχέσεων και τη δομή του, που το επόμενο διάστημα θα χρησιμοποιηθούν σαν το βασικό εργαλείο για την υλοποίηση των απολύσεων – όπως απαιτεί και η τρόικα – τη συρρίκνωση συνολικά

του Δημόσιου τομέα μέσω των συγχωνεύσεων και των καταργήσεων ολόκληρων φορέων και υπηρεσιών, ενώ πρόκειται να επιβάλει βαθιά φτώχεια για το σύνολο των εργαζομένων και να κατακερματίσει όλες τις συλλογικές κατακτήσεις και δικαιώματα. Η αξιολόγηση επιβάλλεται σήμερα από την κυβέρνηση Σαμαρά σαν ώριμο φρούτο αφού πρώτα σύσσωμο το ντόπιο αντιδραστικό μπλοκ, με επικοινωνιακούς και ταυτόχρονα χυδαίους όρους, κατασκεύασε το προφίλ του “υπερτροφικού” Δημόσιου τομέα, με εργαζόμενους “τεμπέληδες”, το οποίο χρειάζεται να “μεταρρυθμιστεί” και να “εξυγειανθεί” όπως πολύ γλαφυρά παρουσίαζαν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες και οι κάθε λογής πληρωμένοι κονδυλοφόροι τους στα αστικά ΜΜΕ. Ενδεικτικά να αναφέρουμε την περίοδο της διακυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, όπου για να στηριχτεί η κυβερνητική θέση περί του υπέρογκου Δημοσίου των πάνω από 1.5 εκατ. εργαζομένων, έφτασε στο σημείο να κάνει απογραφή. Τα αποτελέσματά της φυσικά διέψευσαν κατηγορηματικά όλα τα επιτελεία τους και εξαφανίστηκαν κυριολεκτικά εν μια νυκτί! Την ίδια περίοδο το Σώμα Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης έψαχνε εναγωνίως να βρει τις χιλιάδες επίορκων δημοσίων υπαλλήλων για τους οποίους πολύς λόγος γινόταν τόσο από κυβερνητικά στελέχη όσο και από τα πρωτοσέλιδα του αστικού τύπου και οι οποίοι φυσικά ποτέ δεν βρέθηκαν!Ταυτόχρονα με την ανελέητη και χυδαία κυβερνητική προπαγάνδα, στήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός και ένα νομοθετικό πλαίσιο το οποίο σήμερα μπαίνει σε εφαρμογή και οι συνέπειές του θα είναι δραματικές για τους χιλιάδες εργαζομένους στο Δημόσιο όσο και για την ίδια του τη λειτουργία και δομή. Πιο συγκεκριμένα και κωδικοποιημένα η λεγόμενη αξιολόγηση προβλέπει δύο άξονες: Ο πρώτος αφορά στην αξιολόγηση των δομών και υπηρεσιών και υλοποιείται με πολλούς τρόπους, είτε με την “αυτοαξιολόγηση”, όπου δηλαδή ο κάθε φορέας και υπηρεσία θα αξιολογείται από μόνος του, είτε με την “εξωτερική αξιολόγηση” που προβλέπει την αξιολόγηση μιας δομής από “ανεξάρτητο” φορέα (πχ ιδιωτική εταιρία αξιολόγησης) ή ακόμα και συνδυασμούς τέτοιων μεθόδων. Ο διακηρυγμένος στόχος πίσω από τα επικοινωνιακά τρικ της κυβέρνησης είναι στην πραγματικότητα να συγχωνευθούν, να συρρικνωθούν και να κλείσουν ολόκληρες δομές του δημοσίου τομέα, δημιουργώντας ταυτόχρονα δεξαμενές διαθεσιμότητας εργαζομένων. Τα πρώτα θύματα της εφαρμογής της αξιολόγησης ήταν άλλωστε ο ίδιος ο ΕΟΠΥΥ, ο οποίος καταργήθηκε στο σύνολό του για να πάρει τη θέση του ένα νέο σύστημα πρωτοβάθμιας υγείας, το οποίο είναι φτωχότερο, ανεπαρκές σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό και φυσικά κατά πολύ αναντίστοιχο τόσο προς τις καθημερινές ανάγκες όσο και προς τις πραγματικές εισφορές των εργαζομένων για υγειονομική περίθαλψη. Ο πρώην υπουργός υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, δήλωνε μάλιστα πολύ υπερήφανος που με τη βοήθεια της αξιολόγησης, κατάφερε ένα καίριο πλήγμα στο ήδη πολύπαθο δημόσιο σύστημα υγείας. Δραματικές ήταν και παραμένουν οι συνέπειες από την αξιολόγηση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, από την οποία προέκυψαν οι διαθεσιμότητες χιλιάδων διοικητικών υπαλλήλων και οι οποίοι με το μεγαλειώδη αγώνα διαρκείας τους αποκάλυψαν το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας.Ο δεύτερος άξονας της αξιολόγησης που είναι ίσως και ο πιο σκληρός, αφορά την ατομική αξιολόγηση του κάθε εργαζόμενου στο δημόσιο τομέα. Επιβάλλεται ένα σκληρό, αυταρχικό και ιεραρχικά δομημένο αξιολογικό σύστημα που προβλέπει έκθεση και βαθμολόγηση από τη μεριά του προϊσταμένου προς κάθε υφιστάμενο πρόσωπο. Να σημειώσουμε στο σημείο αυτό πως πριν καν τεθούν ακόμα και στοιχειωδώς τα λεγόμενα “κριτήρια” της αξιολόγησης έχουν ορισθεί και αποφασιστεί οι συνέπειες από την αξιολόγηση του κάθε εργαζομένου. Έτσι από το 2011 με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και του νόμου για το ενιαίο μισθολόγιο – φτωχολόγιο παύει πλέον οριστικά η ακώλυτη μισθολογική προαγωγή όπως συνέβαινε σε ολόκληρο το Δημόσιο τομέα για δεκαετίες. Η βαθμολογική – και κατά συνέπεια μισθολογική – προαγωγή του κάθε εργαζομένου συνδέεται άμεσα με την αξιολόγησή του. Αλλά για τη βαθμολογική εξέλιξη μπαίνουν και επιπλέον ποσοτικά φίλτρα, τέτοια που καθιστούν αντικειμενικά αδύνατη την προαγωγή του συνόλου των εργαζομένων. Έτσι για παράδειγμα από τον ένα βαθμό στον άλλο μόνο ένα ποσοστό του συνόλου των θετικά αξιολογούμενων θα προάγεται. Ταυτόχρονα, για όσους υπαλλήλους κρίνονται αρνητικά προβλέπεται μέχρι και απόλυση. Τέλος, πάνω σε αυτό το πλαίσιο ο νυν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κ. Μητσοτάκης, κατέθεσε πρόσφατα μια επαίσχυντη νομοθετική ρύθμιση για την αξιολόγηση η οποία προβλέπει ούτε λίγο – ούτε πολύ προγραφές δημοσίων υπαλλήλων. Σύμφωνα λοιπόν με το νόμο 4250/2014 προβλέπεται ότι σε κάθε φορέα του δημοσίου το ποσοστό της τάξης του 15% θα βαθμολογείται υποχρεωτικά από 1 – 6, ενώ μόλις το 25% του συνόλου των εργαζομένων σε μια υπηρεσία θα λαμβάνει βαθμό 9 – 10 (άριστα)!!Γίνεται απολύτως αντιληπτό ότι το συνολικό πλαίσιο καμία απολύτως σχέση δεν έχει με το πραγματικό νόημα της λέξης “αξιολόγηση”. Εδώ πρόκειται για μια πολύ καλά σχεδιασμένη επιχείρηση η οποία έχει στόχο να τσακίσει και να συνθλίψει κάθε συλλογική εργασιακή κατάκτηση, να φτωχύνει ακόμα περισσότερο το δημόσιο τομέα, στα πλαίσια του “λιγότερου κράτους” που επιβάλλουν τα πρότυπα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Είναι φανερό πως μέσω της αξιολόγησης – στο βαθμό που θα προχωρήσει η εφαρμογή της – θα δημιουργήσει εργαζομένους πολλών ταχυτήτων ακόμα και μέσα στον ίδιο φορέα και υπηρεσία με κυρίαρχα χαρακτηριστικά τη φτώχεια διάρκειας, την ιδεολογική χειραγώγηση και την υποταγή στο όνομα της καλής βαθμολόγησης. Την ίδια στιγμή θα αξιοποιηθεί σαν μοχλός εκβιασμού και απειλής για απόλυση, ανάλογα με τους κεντρικούς σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης.Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμίσουμε πως το πλαίσιο της αξιολόγησης δεν εφαρμόζεται αυτήν τη στιγμή με ενιαίο τρόπο σε ολόκληρο το Δημόσιο τομέα. Έτσι για παράδειγμα ενώ μέσα στο καλοκαίρι επιχειρείται να εφαρμοστεί η ατομική αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων σε μια σειρά από φορείς του δημοσίου, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση αυτή θα ξεκινήσει από τη νέα σχολική χρονιά και σύμφωνα με τις δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας θα έχει μάλιστα εθελοντικά χαρακτηριστικά.Η νέα βάρβαρη επιδρομή στα εργασιακά δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων δεν βρίσκει ούτε την υποστήριξη που θα ήθελε ούτε προφανώς συμμάχους για να προχωρήσει ανεμπόδιστα. Αντίθετα συναντά την πλήρη, γενικευμένη αποδοκιμασία και απονομιμοποίηση από τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, η οποία εκδηλώνεται με πολύμορφες πράξεις αντίστασης, που όμως υπολείπονται στο να αποκτήσουν γενικευμένα και συνολικά χαρακτηριστικά αντιπαράθεσης και σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική. Έτσι για παράδειγμα οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες έδωσαν σημαντικές μάχες το προηγούμενο διάστημα ώστε να μην προχωρήσει η εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης και να σταματήσουν άμεσα τα σεμινάρια στελεχών της εκπαίδευσης για την ατομική αξιολόγηση. Την ίδια στιγμή, αυτές τις ημέρες, πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες του δημόσιου τομέα καλούν τους εργαζομένους να μην συμπληρώνουν τις φόρμες ατομικής αξιολόγησης και τους προϊσταμένους να μην προχωρήσουν σε επιμερισμούς ποσοστών και σε προγραφές υπαλλήλων.Απέναντι στην κυβερνητική επιδρομή που ακούει στο όνομα “αξιολόγηση” και η οποία κονιορτοποιεί τις συλλογικές εργασιακές σχέσεις, μετατρέπεται σε προπομπός απολύσεων, συνθλίβει και συρρικνώνει δραματικά το δημόσιο τομέα εκχωρώντας τμήματά του στους “καρχαρίες” της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, είναι επιτακτική ανάγκη να μπουν τα θεμέλια και να χτιστεί ένα ισχυρό μαζικό πανδημοσιοϋπαλληλικό κίνημα αντίστασης και πάλης. Για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και σε πλήρη αντιπαράθεση τόσο με τα φερέφωνα της κυβερνητικής πολιτικής όσο και τις δυνάμεις του ρεφορμισμού, που στα λόγια αντιπαλεύουν την αξιολόγηση και τις συνέπειές της, ενώ στην πράξη καλλιεργούν αυταπάτες και υποσκάπτουν τους αγώνες. Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣTags: αξιολόγηση στο δημόσιοΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Tweet

View the discussion thread.