Κουνουπίδι “με άποψη”, αλλά και πέννες. Στο φούρνο

Έχω την εντύπωση ότι τώρα πια, ένα κάστρο έχει μείνει μόνο που να στέκει απόρθητο. Τα άλλα όλα έχουν πέσει... “Μαγειρικώς speaking”... Μόνο οι αγκινάρες στέκονται “εκεί απέναντι”, αγέρωχες μέσα στην ασχήμια τους, αναιδείς μέσα στη γευστική τους ανυπαρξία, υπεροπτικές λόγω της διατροφικής τους αξίας, προκλητικές μέσα στην θερμιδική τους ελαχιστότητα. Απόρθητες...

Εχθές, μετά από ένα ακόμη ενδιαφέρον επεισόδιο της εκπομπής της Ντάϊαν Κόχυλα (“Τι θα φάμε σήμερα μαμά” στην τηλεόραση του Alpha, έπεσαν και τα τελευταία “οχυρά”, ξεπεράσθηκε

και ο τελευταίος ενδοιασμός, κάμφθηκαν και οι τελευταίες “εστίες αντίστασης”. Απέναντι στο “μισητό κουνουπίδι”, αυτό το...“κουνάβι” της κουζίνας.

Ε, λοιπόν, αυτός ο μισητός εχθρός, ο “γενίτσαρος” των λαχανικών, μπορεί να γίνει εξαιρετικό φαγητό. Άρχισα να το αντιλαμβάνομαι φτιάχνοντας, δυό ολόκληρα χρόνια πριν, “Πένες γκρατιναρισμένες στον φούρνο με κουνουπίδι”. Πέρασα από δύο διαφορετικές εκδοχές “Κουνουπιδότο” (με “φιλετάκια κοτόπουλο σε κρούστα με θρυμματισμένα φυστίκια Αιγίνης” αλλά και με “μανιτάρια και σαφράν” , για να βρεθώ εχθές να απολαμβάνω ένα ωραίο πιάτο που έφτιαξε η γυναίκα μου, με “κουνουπίδι με άποψη” και πάλι στο φούρνο, αρωματισμένο με δενδρολίβανο και μαντζουράνα.

Και, φυσικά, με πέννες Όσο και γίνομαι όλο και πιο... προοδευτικός, δεν παύω να παραμένω ένας... αμετανόητος μακαρονάς !! Τι να κάνουμε...;