Μιλάει ο ράφτης των πιο chic Αθηναίων

SHOWBIZΤΑ ΒΑΘΗ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣΜιλάει ο ράφτης των πιο chic ΑθηναίωνΣάββατο, Σεπτέμβριος 12, 2015 - 16:00

Οταν ο Larry King ρώτησε δημόσια τον Ντέμη Ρούσσο σε μια συνέντευξή του στο CNN ποιος κρύβεται πίσω από τα καλοραμμένα κουστούμια του, ο θρύλος της μουσικής αποκάλυψε: «Μα, φυσικά, ο καλύτερος ράφτης του κόσμου, ο Σάντης από την Αθήνα».

ΑΠΟ ΤΟΝ Θ. ΜΑΚΡΟΓΑΜΒΡΑΚΗ
ΦΩΤΟ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΣΙΑΣ

Μετά την αποκάλυψη αυτή το όνομα του Ελληνα ράφτη Σάντη Παπαδάτου, που επί δεκαετίες έραβε τους πιο

αριστοκρατικούς και διάσημους άνδρες της Αθήνας, απέκτησε παγκόσμια αίγλη. Η διεθνής αναγνώριση άλλωστε ήταν κάτι που, όπως εξομολογείται στην «Espresso» ο Σάντης, ονειρευόταν από την πρώτη κιόλας στιγμή που πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει -στα 16 χρόνια του- το Γυμνάσιο και την οικογένειά του με σκοπό να ασχοληθεί με την τέχνη που αγαπούσε και που δεν ήταν άλλη από την υψηλή ραπτική για άνδρες.

Ανάμεσα στο ατελείωτο πελατολόγιό του υπάρχουν ονόματα επιτυχημένων ανδρών που έγραψαν και εξακολουθούν να γράφουν τη δική τους ιστορία, καθώς και προσωπικότητες που με το έργο τους πέρασαν στην αιωνιότητα. Ετσι ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο big John Γουλανδρής, ο Ντέμης Ρούσσος, ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, ο Στρατής Ανδρεάδης, ο Δημήτρης Καρέλλας, ο Ζάχος Χατζηφωτίου, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Δημήτρης Χορν ήταν ελάχιστοι μόνο από τους σπουδαίους πελάτες (αλλά και προσωπικούς φίλους) του κορυφαίου ράφτη, που λάτρεψε τη βελόνα του περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του. «Από όλους αυτούς τους σημαντικούς ανθρώπους που γνώρισα ρούφηξα ό,τι καλύτερο είχαν να μου δώσουν, δεν πήρα τίποτα που ήταν για πέταμα. Το ίδιο έκανα και με την τέχνη μου, την οποία μπορεί να μη μου τη δίδαξε ιδιαίτερα κανείς, αλλά εγώ κατάφερα να την κλέψω» αναφέρει ο Σάντης, που πρώτη φορά εκμυστηρεύεται τα μυστικά της επιτυχίας του.

Να ξεχωρίζει

«Στην καριέρα μου δεν ακολούθησα τους νόμους. Ολοι οι ραφτάδες επαναστατούσαν με αυτά που έκανα, αλλά δεν με ένοιαζε, γιατί αυτό που ήθελα ήταν η δουλειά μου να ξεχωρίζει. Ελεγε ένας νόμος της ραπτικής πως "όπως κόψεις το κοστούμι, έτσι πρέπει να το τελειώσεις". Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ, γιατί εγώ μπορεί να κόψω ένα κουρέλι και να το βάλω πάνω σου και αυτό να δείχνει γλυπτό» αναφέρει.

Ο λαμπερός κόσμος του Σάντη σε μια χρυσή περίοδο της Ελλάδας, που στα τέλη της δεκαετίας του '50 αρχές του '60 παλεύει να αποκτήσει αέρα ανανέωσης, ξεκινά με την απόφασή του να διδαχτεί την τέχνη από διάσημους Πολίτες ραφτάδες με μαγαζιά στις πιο ελίτ συνοικίες της Αθήνας. «Βρέθηκα στο ραφείο του Γρηγορίου, στο Σύνταγμα, πάνω από το θέατρο Κυβέλη. Αρχισα να δουλεύω και να "ρουφάω" γνώση.

»Ο μάστορας κατάλαβε αμέσως πως ήμουν πολύ αποδοτικός, γι' αυτό δεν άργησε να με μάθει να περνάω μετάξια στα σμόκιν. Ειδικεύτηκα στον τομέα αυτό. Μου έλεγε πως "η βελόνα στα χέρια σου χορεύει σαν πρίμα μπαλαρίνα", τόσο σταθερός ήμουν. Σιγά σιγά άρχισε το όνομά μου να γίνεται γνωστό στα γύρω ραφτάδικα, τα οποία με καλούσαν για να τους περάσω μετάξια, με αποτέλεσμα να βγάζω επιπλέον μεροκάματο.

»Κάποια στιγμή έφυγα από του Γρηγορίου και πήγα σ' έναν άλλο Κωνσταντινουπολίτη τον Χριστοφορίδη, που μου έμαθε επίσης πολλά μυστικά. Παράλληλα τελείωσα και τη σχολή Miller, γιατί εκτός από το να ξέρω να ράβω, έπρεπε να γνωρίζω και από κόψιμο. Το 1965 αποφάσισα να ανοίξω δικό μου ραφείο, αλλά η γνωριμία μου μ' έναν από τους καλύτερους ράφτες της εποχής με ανάγκασε να μεταθέσω το όνειρό μου για αργότερα» λέει ο Σάντης και προσθέτει: «Ετσι βρέθηκα στο διάσημο ραφείο του Ησαΐα, στη θέση του πρώτου βοηθού.

»Στο πλούσιο πελατολόγιο του Ησαΐα ήταν και ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, που λίγα χρόνια αργότερα ετοιμαζόταν να παραλάβει το βραβείο Καρλομάγνου στην πόλη Ααχεν της Γερμανίας για τη συνεισφορά του στην ιδέα της Ευρώπης και την ειρήνη. Οπως ήταν φυσικό, αναλάβαμε την γκαρνταρόμπα του πρωθυπουργού.

Τον επισκεπτόμασταν για πρόβες μαζί με τον Ησαΐα και τον Χρήστο Τριανταφυλλίδη της ιστορικής φίρμας Χριστάκης, που είχε αναλάβει τα πουκάμισα. Ράψαμε φράκα, σμόκιν, βελάδες, ό,τι επίσημο έπρεπε να είχε μαζί του ο σπουδαίος άντρας. Τότε θα έλεγα ότι ειδικεύτηκα, γιατί ο πρόεδρος ήξερε τι ήθελε, γνώριζε καλά τι του πήγαινε, αλλά και τι σημαίνει υψηλή ραπτική. Λίγο διάστημα μετά ζήτησε να του φτιάξουμε ένα σακάκι τουίντ, τα γαζιά του οποίου δεν τα ήθελε στη μηχανή, αλλά στο χέρι.

»Θυμάμαι ότι γύρισε, κοίταξε τον Ησαΐα και του είπε "Θέλω να μου το φτιάξει ο μικρός", εννοώντας εμένα. Η σχέση μου με τον Καραμανλή συνεχίστηκε και αργότερα, όταν ο Ησαΐας εγκατέλειψε τη δουλειά λόγω ηλικίας και άνοιξα το δικό μου ατελιέ. Τότε ο πρόεδρος, που είχε φύγει από την Ηρώδου Αττικού, μου ζήτησε να τον αναλάβω, με αποτέλεσμα κάθε φορά που ήθελε κάτι να τον επισκέπτομαι στο σπίτι του στην Πολιτεία. Του έκανα κάποια μπλέιζερ, κουστούμια, αλλά κι ένα σακάκι κοτλέ που ήθελε για να παίζει γκολφ. Ηταν ωραίος άνθρωπος, απλός, ομιλητικός, ευχάριστος.

»Οταν τον έβλεπες σε έπιανε δέος. Στα τόσα χρόνια καριέρας αυτό που έχω να πω με σιγουριά είναι πως μόνο σε δύο πολιτικούς άνδρες ταίριαζε απόλυτα το φράκο: στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Κεμάλ Ατατούρκ. Από πολιτικούς, έχω ράψει επίσης τον Ξενοφών Ζολώτα και τον Μιλτιάδη Εβερτ.

»Στην Παπαρρηγοπούλου 15 άνοιξα το πρώτο μου ραφείο. Τότε ήταν της μόδας τα στενά παντελόνια με τις μεγάλες καμπάνες κάτω. Ερχονταν άτομα όλων των ηλικιών να τους ράψω, ανάμεσα σε αυτούς και ο πρώτος καλλιτέχνης που με εμπιστεύτηκε, ο Γιάννης Βογιατζής.

»Τραγουδούσε στο Ακροπόλ και ήρθε να του ράψω ένα σμόκιν, ενώ στη συνέχεια συνεργαστήκαμε και σε άλλες δουλειές του. Μετά ήρθε ο κορυφαίος Μάνος Χατζιδάκης για μια συναυλία στο Ηρώδειο, που του έραψα ένα μαύρο σμόκιν. Την ίδια εποχή έραψα για τον Σωτήρη Μουστάκα, ενώ στην πορεία με εμπιστεύτηκε ο κοκέτης Μιχάλης Μενιδιάτης, που ήθελε στην πίστα να είναι φιγουρίνι. Ηρθε ο διάσημος για την εποχή Ντίμης Κρίτσας, που του έραψα ρούχα για την Αμερική. Ο Φιλήμονας, οι Μαυρόπουλοι, ενώ έραψα και το πρώτο κοστούμι του Μπίλυ Μπο, ένα τουίντ κανελί με γιλέκο. Το 1972 μου τηλεφώνησε ο Σωτήρης Μουστάκας, που θα ανέβαζε με την Παξινού και τον Μινωτή το έργο "Η Ηρα και το παγώνι" στο Ρεξ και μου λέει: "Θέλει ο Αλεξανδράκης και ο Χορν να τους ράψεις τα κουστούμια για την παράστασή τους".

»Τότε οι δυο σπουδαίοι ηθοποιοί θα ανέβαζαν τη μεγάλη επιτυχία "Σλουθ" στο θέατρο Διονύσια. Ο Αλέκος Αλεξανδράκης μού ζήτησε να του φτιάξω ένα μπλε βελούδινο σακάκι, ενώ ο Δημήτρης Χορν ήθελε να βρω ένα ύφασμα "γοδί", όπως έλεγε με τη γαλλική του προφορά το ροδί.

»Ο Αλεξανδράκης, ένας καλλονός φυσικά, ενώ ο Χορν ένας χαριτωμένος άνδρας με ξεχωριστούς τρόπους που σε κέρδιζε αμέσως. Κάθισα και έραψα για τον Αλέκο ένα μπλέιζερ από βελούδο με χρυσά κουμπιά και δύο ανοίγματα πίσω. Φαινόμενο για την εποχή, αφού κανένας ράφτης δεν είχε τολμήσει μέχρι τότε να κάνει ανοίγματα στο βελούδο. Τα έκαναν με κλειστή ραφή.

»Για τον Χορν έραψα ένα ροδί ζακάρ, βελούδο μονόπετο και κλειστό πίσω. Τον Αλεξανδράκη δεν τον ενδιέφερε και τόσο πολύ η εικόνα του, αν και είχαμε συνεργαστεί και άλλες φορές, γιατί ήταν κούκλος, ενώ ο Χορν ήθελε πάντα να είναι σικ. Το "Σλουθ" χάλασε κόσμο με τα δύο ιερά τέρατα στην ίδια σκηνή. Εκεί έγινα διάσημος και εγώ, γιατί όλοι ρωτούσαν ποιος έφτιαξε τα ρούχα».

Big John Γουλανδρής

Το 1981 και ενώ η δουλειά αυξανόταν συνεχώς μεταφέρθηκα στο Κολωνάκι, στην οδό Πινδάρου 9. Το ατελιέ ήταν σε εγγλέζικο στιλ, καθώς είχα προσέξει και την παραμικρή λεπτομέρεια του χώρου. Κρυστάλλινοι πολυέλαιοι, χαλιά, βελούδινα υφάσματα και κουρτίνες, εντυπωσιακοί καθρέφτες. Είχα ράψει τότε τον κοσμηματοπώλη Δημήτρη Βουράκη, ο οποίος είχε γίνει φίλος μου και με αγαπούσε. Ηταν η αιτία που μπήκα στο εφοπλιστικό λόμπι, αφού έλεγε ότι "με ράβει ο Σάντης". Ετσι άρχισα να γνωρίζω Εμπειρίκους, Λαιμούς, Πατέρα, Φαφαλιό, μέχρι τον σπουδαίο big John Γουλανδρή. Μεγάλο "πανεπιστήμιο" για μένα ο σπουδαίος αυτός άνδρας. Εκτός από ράφτη του, με θεωρούσε φίλο του, αφού με έπαιρνε σχεδόν πάντα μαζί του. Ετσι βρέθηκα να τρώω στα καλύτερα εστιατόρια, να πηγαίνω κρουαζιέρες με το κότερό του, να με καλεί σε όλα τα events που διοργάνωνε και να με θεωρεί οικογένειά του.

»"Αρχοντας" ήταν και ο Δημήτρης Καρέλλας, bon viveur και επιτυχημένος επιχειρηματίας της εποχής, καθώς είχε δημιουργήσει τη μεγαλύτερη στην Ευρώπη και ιστορική πλέον εταιρία κλωστοϋφαντουργίας ΑΙΓΑΙΟΝ Α.Ε. Αγαπημένος μου και ο μεγαλοτραπεζίτης Στρατής Ανδρεάδης, που ήταν παντρεμένος με την υπέρκομψη Αθηναία Ντορέτ Καραϊωσηφόγλου (μητέρα της Νόνικας Γαληνέα). Οταν πήγαινα στο σπίτι της Στησιχόρου όπου έμεναν δεν μου άνοιγε την πόρτα ποτέ ο μπάτλερ, μα πάντα ο ίδιος, για να μου δείξει έτσι τη συμπάθειά του. Με υποδεχόταν μαζί με την Ντορέτ, κάναμε την πρόβα μας, λέγαμε τα αστεία μας και μόλις τελειώναμε τον καφέ μας, με πήγαινε με τη Rolls Royce στο σπίτι μου. Κοκέτης και ο Γιώργος Συγγελίδης της Citroen, του οποίου είχα ράψει μεταξύ άλλων και ένα σμαραγδί βελούδινο σακάκι. Με είχε ρωτήσει με τι παπούτσια έπρεπε να το φορέσει. Του είπα πως τα ιδανικά υπάρχουν στο Λονδίνο, με αποτέλεσμα να στείλει το αεροπλάνο του με δικό του άνθρωπο να του τα φέρει».

Νίκος Καρβέλας - Αννα Βίσση

Την άνοιξη του 1983 με επισκέφτηκαν στο ατελιέ της Πινδάρου η Αννα Βίσση και ο Νίκος Καρβέλας. Μου ζήτησαν να ράψω το κοστούμι του Νίκου για τον γάμο τους, που έγινε τον Μάιο της ίδιας χρονιάς, με κουμπάρο τον τότε πρόεδρο της Κύπρου Σπύρο Κυπριανού. Ο Νίκος στην πρώτη τους επίσκεψη ήρθε με μια λευκή φόρμα. Ηταν τόσο άνετος, που αν συμφωνούσαμε στην επιθυμία του να παντρευτεί με φόρμα, θα το έκανε με μεγάλη ευχαρίστηση. Είχε όμως μαζί του την Αννα, που ήξερε τι ήθελε για τον σύντροφό της, με αποτέλεσμα να του φτιάξω το πρώτο ίσως επίσημο κοστούμι της ζωής του, ένα λευκό. Λίγο προτού φύγουν μάλιστα με ρώτησε η Αννούλα: "Πόσο θα κοστίσει το κοστούμι;". "Μα, ακόμα δεν το παραγγείλατε" της είπα και μου απάντησε: "Oχι, θα το πληρώσουμε τώρα κιόλας". Τόσο ροκάκι είναι η Αννα».

Θεόδωρος και Γιάννα Αγγελοπούλου

«Μου είχε τηλεφωνήσει η ιδιαιτέρα του κυρίου Θεόδωρου Αγγελόπουλου και μου είχε ζητήσει να της κλείσω ένα ραντεβού στο ατελιέ μου. Ετσι και έγινε. Ο κύριος Θεόδωρος ανέβηκε με το ασανσέρ, ενώ η κυρία Γιάννα με τις σκάλες. Οταν μπήκε μέσα η γυναίκα αυτή έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ηταν όμορφη, κομψή, έξυπνη, με μια σιλουέτα μοναδική. Εριξε γρήγορα μια ματιά στο ατελιέ, που της άρεσε πολύ, και γύρισε και μου είπε: "Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο". Γι' αυτό και εγώ τώρα της απαντώ πως "τίποτα δεν είναι τυχαίο που έγινε αυτό που έγινε". Eραψα πολλά ρούχα στον κύριο Αγγελόπουλο. Θα ήθελα να είχα ράψει κι ένα ανδρικό κουστούμι και στην κυρία Γιάννα, που θα της ταιριάζει γάντι».

Ντέμης Ρούσσος

«Μια σπουδαία στιγμή της καριέρας μου ήταν η γνωριμία μου με τον Ντέμη Ρούσσο. Είχε έρθει στην Αθήνα και με πήρε ένα τηλέφωνο για να κλείσουμε κάποιο ραντεβού. Τον ήξερα ως καλλιτέχνη και τον θαύμαζα, ενώ εκείνος είχε ακούσει για μένα στο Λονδίνο. Είχε πάει σε έναν ράφτη εκεί, όπου είχε μπει ένας Ελληνας ντυμένος με κοστούμι που είχα ράψει εγώ. Μόλις τον είδε ο ράφτης τον ρώτησε "Πού το ράψατε αυτό;". "Στην Αθήνα" απάντησε εκείνος και ο ράφτης συνέχισε: "Στου Σάντη;" "Ναι" αποκρίθηκε. Τότε ο ράφτης γύρισε στον Ντέμη Ρούσσο και του είπε: "Αφού θα πάτε στην Αθήνα και εκεί υπάρχει ο Σάντης, τι θέλετε από εμένα; Να πάτε σ' εκείνον». Ετσι ο Ντέμης πήρε το τηλέφωνο από τον Ελληνα και μόλις ήρθε στην Αθήνα με πήρε. Μαζί του την ημέρα εκείνη κρατούσε και μια τσάντα με το ύφασμα που ήθελε. Ο Ντέμης δεν ήταν μόνο πελάτης μου, αλλά και ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Ημασταν μαζί πάνω από είκοσι χρόνια. Του είχα ράψει ρούχα για περιοδείες, για την προσωπική του γκαρνταρόμπα, σμόκιν, ρεντιγκότες. Ηξερε από υφάσματα, γι' αυτό πάντα μου έφερνε τα καλύτερα από τα ταξίδια του. Ο Ντέμης με έμαθε πώς να συμπεριφέρομαι σαν πραγματικός σταρ που σέβεται τον εαυτό του και δεν καβαλά το καλάμι. Κάποια στιγμή έδωσε και μια συνέντευξη στο CNN και στον Larry King όπου μίλησε για όλα, ενώ ο δημοσιογράφος τον ρώτησε μέχρι και για τα ρούχα που φοράει. Τότε ο Ντέμης είπε κάτι που πιστεύω πως ελάχιστοι σταρ του δικού του βεληνεκούς θα μπορούσαν να πουν: "Αν και παλαιότερα με είχαν ράψει σπουδαίοι ραφτάδες σε Παρίσι και Λονδίνο, εδώ και καιρό έχω γνωρίσει στην Αθήνα τον καλύτερο όλων, τον Σάντη"».

Νόνικα Γαληνέα

«Συνεργασία που επίσης αγάπησα ήταν κι αυτή με τη Νόνικα Γαληνέα σε μια παράσταση που ανέβασε στο Coven Garden του Λονδίνου με την κόρη της, Αμαλία Μουτούση. Ο σπουδαίος μόδιστρος Λάσκαρης, που για μένα είναι ό,τι καλύτερο έχει να δείξει στις μέρες μας η ελληνική μόδα, ανέλαβε τα γυναικεία και εγώ έφτιαξα σακάκια και παλτό. Μια δουλειά που δεν θα ξεχάσω ποτέ, γιατί θυμήθηκα τις παλιές δόξες, με τον Λάσκαρη να έχει δημιουργήσει τα πιο φίνα γυναικεία ρούχα με εκείνο το ιδιαίτερο γούστο που διαθέτει. Εκεί υποκλίθηκα στη σταρ από τζάκι, στη σπουδαία αυτή προσωπικότητα, που δεν ξεχνά ποτέ πως εκτός από καλλιτέχνιδα, είναι και γυναίκα».

Μελίνα Μερκούρη

«Οταν ήταν βουλευτής, η Μελίνα με είχε καλέσει να της φτιάξω ένα ανδρικό παντελόνι. Της ζήτησα να κάνουμε πρόβα και εκείνη τότε, προκειμένου να με αποφύγει, γύρισε και μου είπε ότι "δεν θα μου είναι ωραίο το παντελόνι, γιατί δεν έχω ανδρικό πωπό". Tότε της απάντησα: "Θα σας φτιάξω το πιο ωραίο παντελόνι που έχετε βάλει". Τις πήρα τα μέτρα, το έφτιαξα και μόλις το δοκίμασε, της άρεσε τόσο πολύ επάνω της, που μου ζήτησε άλλα τρία».

Μίκης Θεοδωράκης

«Στο ατελιέ ήρθε και ο Μίκης Θεοδωράκης με τη σύζυγο του Μυρτώ. Για να σπάσει τον πάγο μεταξύ μας, με το που μπήκε μέσα, με ρώτησε: "Εχεις ράψει για τον Χατζηδάκη;" "Ναι" του απάντησα και τότε συνέχισε την πλάκα: "Ηταν πιο όμορφος από εμένα;". Δεν έχω ξαναδεί πιο χαρισματικό άνθρωπο. Σε μια συναυλία του στο Ηρώδειο μόλις τον χαιρέτησα άρχισε να με διαφημίζει και να λέει: "Ο Σάντης με ράβει... O Σάντης με ράβει" τόσο αξιόλογος άνθρωπος είναι».

Ζάχος Χατζηφωτίου

Εντυσα τον Ζάχο Χατζηφωτίου, που για μένα όταν τον βλέπεις από κοντά καταλαβαίνεις πώς ντύνονται οι άνδρες στην Ευρώπη. Είναι ο Ευρωπαίος Ελληνας. Δεν μπορείς να τον δεις με Τ-shirt, γιατί είναι γεννημένος για κοστούμι με γραβάτα και ποσέτ. Πριν έρθει σε εμένα, ο Ζάχος ντυνόταν αποκλειστικά στην Ιταλία και ο ξακουστός Cifonelli τού είχε δική του κούκλα, αποκλειστικά με το σώμα του για τις πρόβες».

Παναγιώτης Φασούλας

«Τον Παναγιώτη Φασούλα μού τον σύστησε το 1987 ο Δημήτρης Σουλελές, ο κομμωτής και στιλίστας της Μαρινέλλας. Πού να βρει ο Παναγιώτης ρούχο με 2.13 ύψος! Εγώ μόλις 1.60 μ. και για τις πρόβες έβαζα σκαμνί για να τον φτάσω. Τότε η εθνική ομάδα μάς είχε κάνει όλους υπερήφανους, καθώς είχαν στεφθεί Ευρωπαίοι πρωταθλητές. Ο Παναγιώτης ήθελε ένα κοστούμι γιατί τους είχε καλέσει όλους μαζί ο πρωθυπουργός τότε Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στο Μέγαρο Μαξίμου για να τους συγχαρεί από κοντά. Του έραψα ένα λευκό, μεταξωτό κοστούμι, ενώ λίγο καιρό αργότερα μου ζήτησε να του φτιάξω το γαμπριάτικό του με την πανέμορφη γυναίκα του, τη Μάσα. Εραψα τον Ντράγκαν Τάρλατς και τον Νίκο Φιλίππου στον γάμο του».

Δείτε τις φωτογραφίες: