Τι κρύβει το «μίσος» μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ

-Η μάχη της επιβίωσης και το νερωμένο κρασί της Κουμουνδούρου.

Τρεις εβδομάδες μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου και τρεις εβδομάδες πριν από τις επαναληπτικές της 17ης Ιουνίου, η μετατόπιση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ

προς αντίστροφες κατευθύνσεις έχει αρχίσει να γίνεται αισθητή. Ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει καθημερινά περισσότερο νερό στο κρασί του ως προς την «καταγγελία» του Μνημονίου, ενώ το ΠΑΣΟΚ αρχίζει με μεγάλη καθυστέρηση -και έχοντας καταρρεύσει στο μεταξύ στο 13%- να προσθέτει αντιμνημονιακά χρώματα στη ρητορική του.

Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Αυτό το κοντράστ έμοιαζε απίθανο μέχρι πριν από λίγο καιρό. Ακόμη ηχούν στα αυτιά των περισσοτέρων οι διακηρύξεις του κ. Βενιζέλου, είτε ως υπουργού Οικονομικών, είτε ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ότι εξαντλήθηκαν όλα τα περιθώρια διαπραγμάτευσης και ότι έγινε η καλύτερη δυνατή συμφωνία με τους δανειστές. Όπως επίσης και οι σε υψηλούς τόνους διαβεβαιώσεις του κ. Τσίπρα ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς ως πρώτη κίνησή της θα έχει να ακυρώσει το Μνημόνιο και ό,τι απορρέει από αυτό.

Μετά την 6η Μαΐου οι πολιτικές αναγκαιότητες άλλαξαν για τα δύο κόμματα κι αυτό τα υποχρέωσε σε αλλαγή γραμμής. Το μεν ΠΑΣΟΚ σε μια προσπάθεια να διασωθεί από νέα -και ίσως μοιραία- πτώση, ο δε ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσει να ικανοποιήσει τον βασικό σκοπό του, δηλαδή να έρθει πρώτο κόμμα.

Ενώ μάλιστα αυτές οι μετατοπίσεις θα έπρεπε λογικά να φέρουν κοντύτερα τα δύο κόμματα και να μικρύνουν τη μεταξύ τους απόσταση, παρατηρείται μια κλιμάκωση της σύγκρουσής τους. Η σύγκρουση αυτή μάλιστα κορυφώθηκε επί ευρωπαϊκού εδάφους, με αφορμή τη στάση του Φρανσουά Ολάντ. Ο Γάλλος πρόεδρος, επικαλούμενος το πρωτόκολλο, αρνήθηκε να δεχθεί τον κ. Τσίπρα και όταν ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ τον αποκάλεσε «Ολαντρέου» δεν ενοχλήθηκε μόνο. Αντέδρασε άμεσα, καλώντας για συνομιλίες στο Παρίσι τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία να διεκδικήσει την «αναγνώριση» του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος εν όψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου.

Μάχη ψήφο-ψήφο

Πόσο μπορεί το σκηνικό αυτό να επηρεάσει τις διαθέσεις των ψηφοφόρων; Άγνωστο μέχρι στιγμής. Το σίγουρο είναι ότι τα δύο κόμματα απευθύνονται σε ένα «κοινό» τμήμα του εκλογικού σώματος, του οποίου η στάση θα κρίνει τον τελικό συσχετισμό δυνάμεων στον χώρο της κεντροαριστεράς σε περίπου είκοσι μέρες. Οι μετεκλογικές ευαισθησίες του ΠΑΣΟΚ και τα έξι σημεία που τώρα προβάλλει για επαναδιαπραγμάτευση -με κυριότερα τα δύο πρώτα, που προβλέπουν να μη γίνουν περικοπές στα εισοδήματα και ιδίως σε μισθούς και συντάξεις, για να μη μειωθεί περαιτέρω η ζήτηση και να προστατευθεί η συλλογική αυτονομία και ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων εργασίας- έχουν στόχο, αν όχι να επαναπατρίσουν ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον να αποτρέψουν νέες διαρροές προς την πλευρά του. Βλέποντας και τις δημοσκοπήσεις, στελέχη της Ιπποκράτους ανησυχούν ότι στην πορεία προς την 17η Ιουνίου μπορεί να δημιουργηθεί ένα ισχυρό «ρεύμα» εσωτερικής μετακίνησης εντός της κεντροαριστεράς, που περισσότερ