Η διασκέδαση της κρίσης

Ναι, το ξέρω, ότι οι ασχήμιες της κρίσης είναι πολλές. Όμως κοίτα να δεις που μερικές φορές δημιουργεί μερικά καλά. Όπως εναλλακτικές μορφές διασκέδασης.

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Faust, Cabaret Voltaire, Yaya, Six D.O.G.S., ΤΩΡΑ Κ44, Bios. Τι είναι αυτά τα ονόματα που κάνουν hit μέσα στην πόλη και

ανάλογα στη ράτσα που ανήκεις, τα ακούς να επαναλαμβάνονται διαρκώς σαν νέες διαφυγές διασκέδασης; Είναι ένα νέο στυλάκι μπαροκλαμπ. Τι νέο στυάλκι; Τη μία έχει DJ και parties, την άλλη παίζει με μια ροκ μπάντα, την άλλη ένα τζαζ γκρουπ, την άλλη παρουσιάζει στριπτίζ και σεξ σόου (ναι, γίνονται και αυτά), την άλλη μπουρλέσκ. Στο ένα σκάει ξαφνικά ο Ρέμος και η Παπαρίζου, έτσι χωρίς πρόγραμμα και χωρίς αμοιβή.

Τη μία μέρα έβλεπα απέξω από το Cabaret Voltaire, γιατί εγώ ήμουν στο Μalconi’s, να περνούν τεκνά 19 χρονών για να ακούσουν έναν DJ, την άλλη έβλεπα να περνάνε ηλικίες από 20 μέχρι 35 για να ακούσουν ένα γκρουπ και την άλλη έσκαγαν κάτι μεσήλικοι για να δουν την cult εμφάνιση τον Σταμάτη Κόκκοτα. Τα περισσότερα είναι ορθάδικα, δεν κάθεσαι, δυο-τρία τραπέζια υπάρχουν στον χώρο. Και είσαι τυχερός αν προλάβεις θέση στη μπάρα. Είναι υπέροχα κάποια από αυτά. Όπως το Faust του Συσσοβίτη. Εκεί Δευτέρα και Τετάρτη γίνεται ο γάμος της μαϊμούς, όταν στα περισσότερα μαγαζιά είναι νέκρα. Παίζουν δύο γκρουπάκια, οι Kelly Kaltsi & the Special K’z και οι Opera Chaotic, σε έναν υπέροχο χώρο. Κόλαση γίνεται και στα άλλα.

Είναι σαφές ότι σε αυτά τα μαγαζιά μπερδεύονται οι ράτσες, έστω κι αν ξέρεις στο περίπου τι θα βρεις στο καθένα. Αυτά είναι τα μαγαζιά που έρχονται να βάλουν ταφόπλακα και στις λεγόμενες μεγάλες πίστες, αλλά και στα ψόφια μπαράκια όπου πας για να πεθάνεις από τη βαρεμάρα. Απομεινάρια της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Δίπλα σε αυτά είναι και κανένα-δυο gay μπαροκλάμπ όπου συνήθως πάνε γυναίκες μη gay και κάνουν το μαγαζί καλοκαιρινό με τους gay φίλους τους.

Είδατε που η κρίση μπορεί να γεννήσει και ωραία πράγματα; Φτηνά ποτά, συνήθως καθαρά, μπιτάτη ατμόσφαιρα, αρκετό σκοτάδι, ωραίος κόσμος, κάτι σαν παράνομο speak easy στην Αμερική την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Ταυτόχρονα είναι στα μεγέθη μας, αφού ένα ουίσκι και μια βότκα κάνει 6-7 ευρώ. Τις προάλλες έμαθα ότι στο Villa Mercedes το ποτό πήγε στα 5 ευρώ!! Γουστάρω όταν πέφτουν οι τιμές σε μια εποχή που δεν υπάρχει σάλιο. Φαντάζομαι στο ίδιο στυλάκι με αυτό να γεννηθούν και τέτοιου τύπου εστιατόρια. Και μετά να σκεφτούμε μπας και γίνουν έτσι και τίποτα super market. Πάντως τα μαγαζιά που ανέφερα αξίζει κανείς να περάσει καμιά βόλτα το βράδυ. Διαλέξτε αυτό που σας πηγαίνει. Ο Σεργουλόπουλός μου είπε στο “Βράδυ” που θα προβληθεί την Παρασκευή, ότι θα ανοίξει ένα μαγαζί, σαν παλιό γαλλικό μπουρδέλο, με εστιατόριο, μουσική και όμορφες γυναίκες. Έτσι και αλλιώς την οικονομική και ψυχολογική decadence την περνάμε που την περνάμε, ας ζήσουμε και την όμορφη μεριά της – ειδικά σε μία περίοδο, τη μεθεόρτια, όπου τα μπλουζ πιάνουν όλο τον κόσμο.

Διαβάστε ακόμα:

*