Ξεγυμνώνοντας μια βασίλισσα

Oσοι βιάστηκαν να ξεγράψουν τον Παναθηναϊκό, στο ξεκίνημα της χρονιάς και ξανά στα μέσα της και ξανά στο φινάλε του Top-16 και ξανά μετά την ήττα της Τρίτης, οφείλουν να επικοινωνήσουν με το Ζέλικο Ομπράντοβιτς και να του ζητήσουν ταπεινά συγχώρεση.Μετά, να κάνουν το ίδιο ενώπιον των παικτών του. Επειδή έχω πέσει κι εγώ σε αυτή την παγίδα στις δύσκολες φετινές βραδιές του πρωταθλητή Ευρώπης, οφείλω να καταθέσω πρώτος το δικό μου mea culpa και μαζί να υποβάλω τα σέβη μου στην ομάδα που εδώ και 15 χρόνια είναι το απόλυτο αφεντικό του ευρωπαϊκού μπάσκετ.Είχα την τύχη να παρακολουθήσω τον αγώνα μαζί με τον Αργύρη Πεδουλάκη, η προπονητική οξυδέρκεια του οποίου προσφέρει πολύτιμες ματιές στη σκακιέρα της τακτικής, αόρατες στο γυμνό μάτι έστω του έμπειρου δημοσιογράφου. Σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, αλλά και στην ανάλυση του προχθεσινού, ο πολύπειρος προπονητής του Περιστερίου κραύγαζε ότι η Μπαρτσελόνα «είναι μια χαζή ομάδα», η οποία μπορεί να ξεχειλίζει από ταλέντο, αλλά δεν ξέρει να διαβάζει το παιχνίδι όταν αυτό γίνεται περίπλοκο, παίζει σχεδόν αποκλειστικά με το ένστικτό της και όταν βλέπει τα δύσκολα δίνει τη μπάλα στο Ναβάρο και «το γυρίζει σε καλαματιανό». Ο Αργύρης θυμήθηκε την ξεκαρδιστική αφήγηση του αμίμητου Νίκου Φιλίππου, από τα χρόνια του Αρη. «Στο σύστημα που παίζαμε όποτε ζοριζόμασταν, εγώ καθόμουν στο πάτωμα και αρχίζαμε τις προσευχές στον αη-Νικόλα». Στο Νίκο Γκάλη.
Ο Παναθηναϊκός ήταν και χθες ομάδα, με κεφαλαίο όχι μόνο το αρχικό όμικρον, αλλά και τα υπόλοιπα γράμματα της λέξης. Εκσυγχρόνισε μια άμυνα παλαιάς εποχής (τέσσερις ζώνη, ένας μαν-του-μαν στον απρόβλεπτο Ναβάρο) και την προσάρμοσε στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα, με κλειδί της επιτυχίας τα αθλητικά προσόντα, το μπόι και τα γρήγορα πόδια των παικτών του, αυτά στα οποία πόνταρε ο Ομπράντοβιτς από την αρχή της περιόδου: Σάτο, Διαμαντίδης, Φώτσης, Τσαρτσαρής, Μπατίστ, αλλά και Καλάθης. Ο Νικ φόρεσε τον ξεχασμένο στη Φλόριντα μανδύα του ενορχηστρωτή και έκανε το Διαμαντίδη να μοιάζει σχεδόν ισάξιος, ενώ ο Σάτο έγινε ο ολοκληρωμένος γκαρντ που έκανε τον Παναθηναϊκό να σπάσει τον κουμπαρά.

Τα κολοκοτρωνέικα του Ναβάρο, οι διαμαρτυρίες του Πασκουάλ και οι θεατρινισμοί των Καταλανών μπορεί να βοήθησαν τη Μπαρτσελόνα να κρατηθεί στο παιχνίδι, αλλά τελικά πρόσθεσαν άλλη μία πινελιά στο ξεγύμνωμα της βασίλισσας. Ήταν σπασμωδική συμπεριφορά μικρής ομάδας αυτή. Ή απλώς ισπανική.

Ο Παναθηναϊκός ήταν το μεγάλο αφεντικό όχι μόνο της βραδιάς, αλλά ολόκληρου του τριημέρου. Η αντίδρασή του μετά από μία ήττα που άλλον θα καταρράκωνε ήταν υποδειγματική σε όλα τα επίπεδα.  Του άξιζε να επιστρέψει στην Αθήνα όχι με 1-1, αλλά με προβάδισμα 2-0 στα χέρια του. Ετσι θα γινόταν απόλυτο φαβορί. Τώρα έχει μπροστά του πολλή ανηφόρα, άσχετα αν μπορεί να τελειώσει τη δουλειά στο σπίτι του.Ο Ολυμπιακός έπαθε αυτό ακριβώς που οι περπατημένοι φοβήθηκαν: εμφανίστηκε στο γήπεδο χαλαρός και βασανισμένος από το hangover της Τρίτης και βρήκε απέναντί του έναν αντίπαλο συσπειρωμένο, πεισμ