Το 3Χ3 είναι μεγαλύτερο επίτευγμα σε… δεύτερη ανάγνωση

Η διαπίστωση ότι «η ΑΕΚ δεν έχει παίξει ακόμη μπάλα, αλλά το σημαντικό είναι πως έχει κάνει το 3Χ3 σε αυτό το ξεκίνημά της στη Β' Εθνική», είναι μια πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα, όμως που την «αδικεί» σε κάποιο βαθμό, με μια πιο αναλυτική ανάγνωση των δεδομένων. Είναι ρεαλιστική, στη λογική ότι «δεν έχει... μαγέψει ως τώρα, αλλά φέτος αγωνίζεται σε κανονικό πρωτάθλημα, απέναντι σε επαγγελματικές ομάδες, οπότε το αποτέλεσμα προηγείται του θεάματος ως απαίτηση». Ωστόσο, «κρύβει» κάπως τα άλλοθι που της δίνει μια

Το κλισέ «με όλους θα παίξουμε μέσα - έξω, δεν έχει σημασία η σειρά», που πάντα λέγεται πριν από τις κληρώσεις, στην προκειμένη περίπτωση ήταν δύο φορές... επιβεβλημένο να ειπωθεί, από την στιγμή που είχαμε να κάνουμε με την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής. Όμως, για αυτόν ακριβώς το λόγο δεν αναδείχθηκε ιδιαίτερα το γεγονός ότι το πρόγραμμα των πρώτων έξι αγωνιστικών για την Ένωση, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια... παραγγελιά των αντιπάλων της, για να της βάλουν δύσκολα.

Γιατί πραγματικά αν έκαναν ένα... συμβούλιο στη Λίγκα για να φτιάξουν το πρόγραμμα της ΑΕΚ, δεν θα άλλαζαν τίποτα από αυτό που επέλεξε τελικά η... κληρωτίδα: Στα πρώτα έξι παιχνίδια, τέσσερα εκτός έδρας ματς, μόλις ένα εντός και ένα ρεπό. Που κι αυτό... δεν λέει όλη την αλήθεια, αν δεν μπεις στη διαδικασία περεταίρω ανάλυση. Διότι το μοναδικό εντός ήταν με την ομάδα που επέστρεψε από τη Σούπερ Λίγκα, τον Απόλλωνα και τα τέσσερα εκτός έδρας, δεν ήταν... τυχαία, αλλά τα αντικειμενικά δυσκολότερα όλης της χρονιάς.

Με την Παναιγιάλειο στο Αίγιο, με τα Χανιά στα Περιβόλια, με την Παναχαϊκή στην Πάτρα και με τον Αχαρναϊκό στο Μενίδι, που σε αυτό δεν παίζει τόσο ρόλο ο αντίπαλος, όσο το γεγονός ότι πρόκειται για ένα γήπεδο που... δε τη θέλει με τίποτα και στο οποίο πέρσι η ΑΕΚ έκανε τη μοναδική ήττα της σε όλο το πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής (από τη Θύελλα Ραφήνας με 1-0) και τη μια από τις τρεις ισοπαλίες της (με τον Αστέρα Βάρης 1-1).

Μάλιστα, επρόκειτο για δύο «καθαρές» γκέλες (που προήλθαν από γκολ του αντιπάλου), σε σύνολο τεσσάρων σε όλο το πρωτάθλημα, με τις άλλες δύο να είναι στο Περιστέρι (0-0), στο μοναδικό παιχνίδι πέρσι που η διαιτησία έπαιξε καθοριστικό ρόλο και με τον Ηλυσιακό στο ΟΑΚΑ (0-0), που η μπάλα δεν ήθελε να μπει ούτε σε φάση στην οποία η ΑΕΚ είχε δύο παίκτες πάνω στη γραμμή απέναντι σε πεσμένο τερματοφύλακα...

Αν, λοιπόν, αυτά τα παιχνίδια των πρώτων έξι αγωνιστικών της Football League ήταν... σκόρπια στο πρωτάθλημα, μια -ίσως και- δυο γκέλες θα μπορούσαν να περάσουν... ανώδυνα. Όμως, μαζεμένα στην αρχή, έβαλαν με το «καλημέρα» πολύ δύσκολα στην ΑΕΚ και θα μπορούσε πολύ εύκολα να στραβώσει κάτι και να φορτωθούν πολλά πράγματα στο κεφάλι της, πριν καλά καλά ξεκινήσει η χρονιά της.

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι, ακόμη και αν η ΑΕΚ έκανε τις δύο σημαντικές εκτός έδρας νίκες σε Αίγιο και Χανιά, αλλά δεν γύριζε το παιχνίδι με τον Απόλλωνα, αυτή τη στιγμή αντί για την διαφορά που ήδη έχει φτιάξει, θα ήταν ισόβαθμή με την ομάδα της Ριζούπολης στους έξι βαθμούς, με τους κυανόλευκους να παίζουν αύριο το τρίτο τους παιχνίδι. Και θα έπρεπε να παίξει το ματς στο Μενίδι την άλλη Κυριακή, να παρακολουθήσει από τον καναπέ (με δεδομένους τους... μηδέν βαθμούς του ρεπό) την 5η αγωνιστική και σε αυτό το... μουντ να ταξιδέψει στην Πάτρα για το παιχνίδι με την Παναχαϊκή.

Δοκιμάστηκε και ο... προγραμματισμός

Μάλιστα, σαν να μην έφτανε το δύσκολο πρόγραμμα στην ΑΕΚ, δοκιμάστηκε πολύ νωρίς και ο προγραμματισμός της. Έγινε πολύς λόγος από το τέλος της μεταγραφικής περιόδου μέχρι σήμερα για την απόφαση της ομάδας να μην αποκτήσει άλλον επιθετικό. Μια απόφαση στην οποία οδηγήθηκε από τρία δεδομένα: Το γεγονός ότι δεν της βγήκε κάποια από τις μεταγραφές διαφοράς που πάλεψε, την πρόθεση του Δέλλα να βάλει την ομάδα σε ένα μοντέλο παιχνιδιού που ο φορ θα έπαιζε για τους... δίπλα και τους πίσω του, που έχουν έφεση στο σκοράρισμα (κάτι που μπορούσε να κάνει καλά ο Αραβίδης) και την παράμετρο πως αν χρειαζόταν φορ-σημείο αναφοράς, θα ήταν διαθέσιμος ο Μπρέσεβιτς.

Την άποψή μου την έχω εκφράσει προ καιρού, ότι θα προτιμούσα μια προσθήκη φορ κι ας αποδεικνυόταν... αχρείαστη. Όμως, η απόφαση πάρθηκε. Και δοκιμάστηκε πάρα πολύ νωρίς και στις πιο... ακραίες συνθήκες. Ο νέος τραυματισμός του Μπρέσεβιτς (που δεν είχε σχέση με τον προηγούμενο), τον έβγαλε από το πλάνο για τα πρώτα ματς του πρωταθλήματος και στην πρώτη αγωνιστική αποβλήθηκε ο Αραβίδης! Τις επόμενες μέρες τραυματίστηκε και ο Ανάκογλου και «έδεσε το γλυκό», που έφερε μια... καραμπόλα εν όψει του ματς με τον Απόλλωνα. Ο Μάνταλος «μεταφέρθηκε» αναγκαστικά δίπλα στον Κορδέρο (μακριά από την περιοχή), ο Μπαρμπόσα «πήγε» πίσω από τον μοναδικό διαθέσιμο επιθετικό (τον Ντακόλ) και οι Ντούνης, Πλατέλλας ξεκίνησαν στα δύο άκρα.

Κατά συνέπεια, όταν το ματς στράβωσε, ακόμη και τη στιγμή που η ΑΕΚ βρέθηκε με αριθμητικό πλεονέκτημα απέναντι στον Απόλλωνα, δεύτερος φορ για να μπει στο ματς δεν υπήρχε και γενικά μοναδική λύση μεσοεπιθετικά στον πάγκο ήταν Ζόριτς. Και ουσιαστικά η Ένωση θα είχε αφήσει να περάσει ανεκμετάλλευτο ότι έπαιζε με παίκτη παραπάνω, αν ο Δέλλας δεν είχε την έμπνευση (που έκρυβε και μεγάλο ρίσκο) να βάλει στο ματς τον Γεωργέα, να παίξει με τρεις πίσω, να ανεβάσει τον Μπακάκη και να γεμίσει την περιοχή φέρνοντας πιο κοντά στον Ντακόλ τον Πλατέλλα και τον Μπαρμπόσα.

Ωστόσο, και αυτά τα εμπόδια τα ξεπέρασε η ΑΕΚ σε επίπεδο αποτελέσματος και πλέον ο προπονητής της θα αρχίσει να βρίσκει συνεχώς νέες λύσεις μεσοεπιθετικά. Ο Ανάκογλου αναμένεται να επιστρέψει στο Μενίδι, ενώ ο Μπρέσεβιτς είναι ήδη έτοιμος από ιατρικής πλευράς και η επιστροφή του καθυστέρησε για να γίνει πιο «ομαλά». Και, φυσικά, με την επιστροφή του Κροάτη φορ, ουσιαστικά η ΑΕΚ κερδίζει και μια λύση στα εξτρέμ, όπου μπορεί να παίξει και ο Αραβίδης.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο προγραμματισμός, σε ότι αφορά τον φορ, δικαιώθηκε... εκ του αποτελέσματος. Το συγκεκριμένο θα εξαρτηθεί από την εικόνα του Μπρέσεβιτς, όποτε τον «επιστρατεύει» ο προπονητής. Όμως δεν γίνεται να παραβλέψει κανείς πως πέραν του ότι η ΑΕΚ πέρασε με το απόλυτο τα 3/5 του δύσκολου προγράμματος των πρώτων αγωνιστικών (στις οποίες έχει και το ρεπό της), ξεπέρασε και την συγκυρία των πολλών απουσιών. Δύο παράγοντες που δίνουν μεγαλύτερη αξία στο ότι πήρε τα αποτελέσματα.

Η κουβέντα για την απόδοσή της μπορεί να περιμένει (μέχρι να περάσει και το ματς στην Πάτρα). Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πράγματα που πρέπει να δουλευτούν (και, μάλιστα, άμεσα). Το αντίθετο. Πρέπει να προβληματίζει τον Δέλλα ότι αν και η ΑΕΚ περιμένει κλειστό παιχνίδι από τους αντιπάλους της σε κάθε ματς, σε κανονική ροή αγώνα βγάζει δύσκολα φάσεις. Εν μέρει αυτό δικαιολογείται από το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει πάρει τα αναμενόμενα από τους εξτρέμ της (που παίζουν καθοριστικό ρόλο στο στυλ παιχνιδιού της), ωστόσο πρέπει η ομάδα να αποκτήσει έναν πιο συγκεκριμένο μπούσουλα για το πώς θα ασκεί συντονισμένη και παρατεταμένη πίεση στον αντίπαλο.

Περί... διαιτησίας

Κλείνοντας, αξίζει τον κόπο να γίνει μια σύγκριση των αγώνων στο Αίγιο και στα Χανιά. Όχι μόνο γιατί αποδείχθηκε πως Β' Εθνική και ομάδες που έχουν στο μυαλό τους μόνο να αμυνθούν δεν σημαίνει αυτόματα και... κλωτσιά μέχρι θανάτου, αλλά και σε ό,τι αφορά τη διαιτησία. Κυρίως σχετικά με τον τρόπο που την αντιμετωπίζει ο κόσμος της ΑΕΚ (ας αφήσουμε όλα τα υπόλοιπα). Γιατί η στάση του σε αυτά τα δύο ματς αποδεικνύει ότι στις περιπτώσεις που φωνάζει, αξίζει -τουλάχιστον- να τον ακούσουν.

Έχουμε να κάνουμε με δύο ματς στα οποία η ΑΕΚ κέρδισε. Στο πρώτο είχε προηγηθεί από νωρίς και ο κόσμος άρχισε μετά το 1-0 να στέλνει μηνύματα... οργής στο aek365. Στο δεύτερο, δεν δόθηκε στην ΑΕΚ καθαρό πέναλτι στο 0-0, όμως μηνύματα διαμαρτυρίας δεν υπήρχαν. Προφανώς, μετά από τόσα και τόσα που έχει περάσει η ομάδα, πλέον οι φίλοι της έχουν αναπτύξει την ικανότητα να ξεχωρίζουν το ανθρώπινό λάθος ή τον κακό διαιτητή, από τις διαιτησίες που εκφράζουν την κατάσταση που ζούμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Εξάλλου, όπως είχε πει στο παρελθόν ένας... μπαρουτοκαπνισμένος παράγοντας, τον διαιτητή τον καταλαβαίνεις όχι στην πρώτη κρίσιμη φάση (που μπορεί να «κάτσει» και στο 80'), αλλά στο πρώτο δεκάλεπτο. Το πέναλτι στον Κολοβέτσιο χθες ήταν τόσο... καραμπινάτο που στην κανονική ροή αγώνα νόμιζα ότι ο Παπατζίκος του τραβάει το χέρι. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι του έχει... ξεχειλώσει τη φανέλα 30 πόντους. Όμως, ήταν δύσκολη φάση, γιατί μπροστά στον διαιτητή έκαναν κίνηση πολλοί παίκτες. Κι ακόμη και ο Κολοβέτσιος δεν ασχολήθηκε καθόλου με τον ρέφερι, παρά διαμαρτυρήθηκε στον βοηθό.

Επίσης, στο πρώτο ημίχρονο, ο Κοτζαμανίδης (α' βοηθός) έχει κόψει την ΑΕΚ με δύο ανύπαρκτα οφσάιντ. Όμως, ήταν... ανθρώπινο λάθος. Γιατί άλλα τέσσερα λάθη του (και ας αφορούσαν απλά αποφάσεις «κόρνερ ή άουτ») δεν ήταν και αυτά υπέρ του ΑΟΧ, αλλά υπέρ της ΑΕΚ. Τα ανθρώπινα λάθη που δεν «κοιτούν» χρώμα φανέλας, φαίνονται. Τόσο απλά...