«Πόλεμος» στην ΕΣΗΕΑ για το βιβλίο του Σάββα Ξηρού

Κορυφώνεται η ένταση και οι αντιδράσεις, εντός και εκτός ΕΣΗΕΑ, για την απόφαση παραχώρησης αίθουσας του κτιρίου της Ενώσεων Συντακτών στις εκδόσεις Κονιδάρη για την παρουσίαση του βιβλίου με τις απόψεις του Σάββα Ξηρού, «Πολιτική ευθύνη».

Η απόφαση προκάλεσε σε πρώτη φάση έντονη αναστάτωση μεταξύ των μελών του ΔΣ της Ενωσης, καθώς πέρασε με οριακή πλειοψηφία και έντονες διαφωνίες. Αμέσως μετά την ανακοίνωσή της, ήρθαν οι πρώτες αντιδράσεις στα social media.

Αλλες με -μαύρο- χιούμορ (τύπου «στην παρουσίαση θα έρθει και ο Χριστόδουλος;») και άλλες οργισμένες και καταγγελτικές. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο που ανάρτησε στο twitter του ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, Γιώργος Μουρούτης: «Η αριστερή πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ αποφάσισε να δώσει αίθουσά της για την παρουσίαση του βιβλίου του Σ. Ξηρού... Και έχει θρηνήσει και μέλη της».

Αμέσως μετά, τα μέλη του Δ.Σ. που διαφωνούν με την απόφαση, δηλαδή η πρόεδρος, Μαρία Αντωνιάδου και οι Δημήτρης Κοτταρίδης, Χρήστος Κυρίτσης, Αγγελική Γυπάκη, εξέδωσαν ανακοίνωση για να διαχωρίσουν τη θέση τους και να εφράσουν την ολοκληρωτική αντίθεσή τους: «Διαφωνούμε πλήρως με την εν λόγω απόφαση, η οποία είναι αντίθετη με τον θεσμικό ρόλο της ΕΣΗΕΑ και θεωρούμε πως δεν μπορεί να αποτελέσει η Ένωση βήμα προβολής εγκληματικών πράξεων. Οποιαδήποτε διευκόλυνση στην προβολή των εγκληματικών πράξεων τρομοκρατών που καταδικάστηκαν από την Ελληνική Δικαιοσύνη, και από την πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας, αποτελεί πρόκληση στις ηθικές αξίες μιας ευνομούμενης πολιτείας και δεν υπηρετεί την υπεράσπιση της αλήθειας, όπως επιτάσσει το δημοσιογραφικό λειτούργημα».

Ακολούθησε νέα ανακοίνωση από την παράταξη Δημοσιογράφων για τη Δημοσιογραφία (υπογράφεται από τα μέλη του Δ.Σ., Χρήστο Κυρίτση, Αγγελική Γυπάκη), η οποία χαρακτηρίζει την απόφαση ως «πρόκληση για την ελληνική κοινωνία και τους συγγενείς θυμάτων τρομοκρατικών πράξεων» και την καταγγέλλει ότι «διευκολύνει και δίνει βήμα στον δημόσιο εγκωμιασμό τελεσθέντων κακουργημάτων» και «έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ηθική, τον αξιακό Κώδικα μιας ευνομούμενης Πολιτείας και τον θεσμικό ρόλο της Ένωσης απέναντι στην Ελληνική Κοινωνία».

Απάντηση στην κατηγορία περί «ηθικού εγκλήματος»

Υπέρ της θέσης της πλειοψηφίας των μελών που είπαν ναι στο αίτημα του εκδοτικού οίκου για την παρουσίαση, τάχθηκε ο πρώην πρόεδρος και νυν μέλος του Δ.Σ., Δημήτρης Τρίμης, ο οποίος σε σχετικό άρθρο του απαντά σε όλα: στο σχόλιο του κ. Μουρούτη («...το γεγονός ότι ο κ. Μουρούτης πανηγύριζε πάλι μέσω Τουίτερ για την «αποδοκιμασία του Τρίμη» και την «ήττα» της Αριστεράς στις τελευταίες εκλογές της ΕΣΗΕΑ, ελάχιστη βέβαια σημασία έχει για έναν άνθρωπο που παίζει στα δάχτυλα την πολιτική επικοινωνία και τις μονταζιέρες...»), αλλά και στην ουσία του ζητήματος, γράφοντας χαρακτηριστικά:

«...Για να δούμε αν ισχύει η κατηγορία περί «ηθικού εγκλήματος», που συντελείται με την παρουσίαση του βιβλίου στο χώρο μιας Ενωσης που προβάλλει ως κεντρικό μήνυμά της ότι «Η δημοσίευσις είναι η ψυχή της δικαιοσύνης». Υποθέτω ότι το ίδιο θα έπρεπε να συνυπολογίζει κανείς όταν δημοσιοποιούσε εν ονόματι της επί πολλές δεκαετίες αποσπάσματα προκηρύξεων, καταθέσεις από δικογραφίες, συνεντεύξεις ή επιστολές τρομοκρατών.

Παρόμοια θα έπρεπε να αντιμετωπίζει κείμενα στον Τύπο, βιβλία που εκδίδονται και παρουσιάζονται ελεύθερα, καθώς και οποιοδήποτε άλλο ντοκουμέντο φιλοξενεί ακραίες και αιματοβαμμένες απόψεις λ.χ. με τις διηγήσεις πρωταγωνιστών πάσης φύσεως πολέμων ή ηγετών του αντίθετου «άκρου», όπως ο Παττακός, ο Μακαρέζος ή ο Λαδάς, καταδικασμένων για εγκλήματα (εσχάτη προδοσία, κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών, σφαγή του Πολυτεχνείου). Για να μη θυμίσουμε τα βιβλία καθαρά ποινικών ισοβιτών, εντός και εκτός της χώρας, με τα οποία κανένα κόμμα και κανείς διανοούμενος δεν θεώρησε σκόπιμο να ασχοληθεί για την «ηθική» τους.

Μου φαίνεται πως ελαφρά τη καρδία ορισμένες πλευρές αναπολούν την παλιά καλή εποχή, όπου στην ΕΣΗΕΑ ένας πρόεδρος -όπως ο μακαρίτης Δ. Μαθιόπουλος, το 1992- θα μπορούσε να ματαιώσει παρουσίαση έκδοσης με τις απόψεις της υπουργού τότε Βιργινίας Τσουδερού, του Κώστα Καραμανλή, του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, του Α. Αλαβάνου, του Γ. Παπανδρέου και του Γιώργου Λιάνη επί θεμάτων μεινοτήτων στην Ελλάδα στην έδρα του σωματείου και να πετάξει εκτός του κτιρίου της οδού Ακαδημίας 20 τους παρευρισκόμενους εκείνη την ημέρα στην ΕΣΗΕΑ (29/1/1992) Γιώργο Παπανδρέου, Νικ. Διαμαντούρο, Ακη Γεροντόπουλο, Στρ. Κόρακα και Μιχ. Παπαγιαννάκη. Ποιο ήταν τότε το επιχείρημα του Δ. Μαθιόπουλου -ο οποίος αργότερα πολιτεύτηκε με την Πολιτική Ανοιξη του κ. Σαμαρά; Μα τι άλλο από το γνωστό σε κάθε ανάλογη περίπτωση: «ηθικό είναι ό,τι συμφέρει». Τότε οι «εθνικόφρονες» απαγόρευαν στον πολιτικό κόσμο να μιλάει για τα δικαιώματα των σλαβομακεδόνων, τουρκόφωνων, Βλάχων, Ρομά και λοιπών μειονοτήτων. Τώρα;»

Πηγή: thetoc.gr