Έξι κρίματα και έξι μαγκιές από το F4

Τέτοια φάιναλ-φορ, με ανατροπές στον τελικό και εκπλήξεις σαν τον Ολυμπιακό, δεν μπαίνουν στη λίστα μαζί με όλα τα άλλα. Πάντα ο οπαδός θυμάται έντονα τα F4 που η ομάδα του κατέκτησε τον τίτλο, αλλά για να μετρήσει κανείς το… γκελ που κάνει κάθε τελική φάση της Ευρωλίγκας πρέπει να μετρήσει το αντίκτυπο στους ουδέτερους παρατηρητές.

Ε, όπως το φάιναλ-φορ που κατέκτησε η Παρτίζαν, ύστερα από μια δύσκολη χρονιά (λόγω του εμπάργκο στην Γιουγκοσλαβία έπαιζε τα εντός έδρας ματς στη Φουενλαμπράδα) και εκείνο

το εκπληκτικό buzzer-beater τρίποντο του Σάσα Τζόρτζεβιτς, όπως εκείνο στο οποίο στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης η ερχόμενη από το πουθενά Ζαλγκίρις, του Τελ Αβίβ όπου ο Κορνήλιους Τόμπσον ολοκλήρωσε για την Μπανταλόνα μια απρόσμενη ανατροπή, όπως ακόμη του 2002 στο οποίο ο Παναθηναϊκός πέταξε μέσα στο «σπίτι» της την πανίσχυρη Κίντερ (Τζινόμπιλι, Γιάριτς, Ριγκοντό, Σμόντις, Γκρέιντζερ, Άντερσεν, Γκρίφιθ, Μπετσίροβιτς) στο καναβάτσο, έτσι και το φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης θα μείνει στην Ιστορία. Οι λόγοι γνωστοί και χιλιοειπωμένοι εδώ και 48 ώρες.

Το ιστορικό φάιναλ-φορ στο «Sinan Erdem» δικαίωσε ορισμένους και αδίκησε κάποιους άλλους. Ή μάλλον κάποιοι (από τον Ολυμπιακό) το άξιζαν περισσότερο από άλλους, και για ορισμένους άλλους η… μοίρα στάθηκε άδικη απέναντι τους.

Πάμε πρώτα με τους αδικημένους.

Κρίμα 1: Για τον Αντρέι Κιριλένκο! Ο τύπος είναι από άλλου Παπά Ευαγγέλιο. Είναι άλλη πάστα παίκτη και κυρίως ανθρώπου. Προσηνής, ευγενικός, με άριστη νοοτροπία, πρόθυμος να βγει χιλιάδες φωτογραφίες να δώσει εκατομμύρια αυτόγραφα, να κάνει δηλώσεις, να απαντήσει σε κάθε σωστή ή ηλίθια ερώτηση των εκατοντάδων δημοσιογράφων. Μια πριμαντόνα, ένας σούπερ-σταρ με χαρακτήρα διαμάντι. Ένας τεράστιος αθλητής με εκπληκτική συμπεριφορά που πρέπει να είναι παράδειγμα για κάθε αθλητή, ο οποίος εκτός από το να αγωνίζεται καλά πρέπει να γνωρίζει ότι έχει την υποχρέωση να… επικοινωνεί σωστά το προϊόν που του προσφέρει το… ευ ζην του! Ο ΑΚ.47 ήρθε στην Ευρώπη λόγω του lock-out, παρέμεινε και μετά το τέλος του με σκοπό να κατακτήσει τον τίτλο της Ευρωλίγκας. Για όλα αυτά άξιζε να τον πανηγυρίσει, αλλά ο Ολυμπιακός είχε άλλη γνώμη.
Κρίμα ρε Αντρέι…

Κρίμα 2: Για τον Ραμούνας Σισκάουσκας. Ο Λιθουανός είχε τη δύναμη μετά τον τελικό να αντιμετωπίσει την αποτυχία του με πικρό χιούμορ, γυρίζοντας το χρόνο πίσω στο 2009. «Δυστυχώς η ΤΣΣΚΑ έχασε ένα ακόμη τίτλο από τα δικά μου χέρια. Έχασα το σουτ στο Βερολίνο, τώρα έχασα τις βολές» ψέλλισε ο «Σίσκα» μετά τον τελικό. Από χθες βομβαρδίζεται από τους Ρώσους δημοσιογράφους με ερωτήσεις για τους λόγους που αστόχησε. Προσπάθησε πολλές φορές να εξηγήσει το αυτονόητο μέχρι που απηύδησε: «Ε, τις έχασα. Τι να κάνω; Να αυτοκτονήσω;» αναρωτήθηκε εκνευρισμένος.
Αλλά η ευθύνη βαραίνει περισσότερο τον Γιόνας Καζλάουσκας, που δεν προετοίμασε την ομάδα του με τρόπο ώστε να μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση αλλά και γιατί επέλεξε να πάει η μπάλα στα χέρια του συμπατριώτη του για τις βολές. Υπε