Τέλειωσαν τα ψέματα

Ήρθε ο καιρός που πρέπει να έρθουμε επιτέλους αντιμέτωποι με την πραγματικότητα.

Τα πράγματα έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο σήμερα, που είναι πλέον πολύ επικίνδυνο να βασίζει κάποιος την όποια ιδεολογία του και τη δράση του σε σάπια, ετοιμόρροπα θεμέλια. Στον καιρό των παχιών αγελάδων, όταν οι επιδοτήσεις έτρεχαν και η Ελλάδα ήταν κατά κάποιο τρόπο δεμένη στο άρμα των συμμαχικών συμφερόντων,

με σοβαρή γεωστρατηγική θέση, μπορεί να είχαμε την πολυτέλεια να ονειρευόμαστε και να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως τους προνομιούχους απογόνους του Αλέξανδρου, του Αριστοτέλη, του Πραξιτέλη κλπ. Μπορεί να πιστεύαμε ότι η χώρα μας αποτελεί ένα διεθνώς προστατευόμενο πολιτιστικό μνημείο, που κανείς δεν θα τολμούσε να το βεβηλώσει ή να το επιβουλευτεί. Τα τελευταία χρόνια όμως, όλα αυτά έχουν ανατραπεί. Έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε σήμερα τι κρυβόταν πίσω από την πλασματική ευημερία, καθώς διαπιστώσαμε, ότι είμαστε πλέον μετέωροι, απογυμνωμένοι από το πέπλο της φαινομενικής ασφάλειας, και είδαμε τους φανταστικούς πύργους της μεγαλοπρέπειάς μας έναν έναν να γκρεμίζονται…

Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε τον Οκτώβρη του 2009, όταν ο τελευταίος πρωθυπουργός (Ναι! τελευταίος… Διότι αυτοί που ακολούθησαν ήταν απλά υποχείρια ξένων συμφερόντων) της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, βιάστηκε να εγκαταλείψει το πόστο ευθύνης που ο λαός του είχε εμπιστευτεί (άσχετα για ποιόν λόγο), και παρέδωσε την χώρα ανερυθρίαστα στους διεθνείς κερδοσκόπους. Από τότε είδαμε να ανατρέπονται όλες οι φαντασιώσεις μας, και μια οδυνηρή, απειλητική πραγματικότητα, άρχισε να ξεπροβάλει έκτοτε μπροστά μας, με αποκορύφωμα τον …λογαριασμό, που μας έφεραν οι πρώην «ευεργέτες» μας από την Ε.Ε. και από τις ΗΠΑ (ΔΝΤ). Έναν λογαριασμό, ο οποίος μας έχει φέρει κρύο ιδρώτα, και που ξεπερνάει στο μεταξύ τα 350 δις, για να μην αναφέρω και τις ταπεινωτικές εδαφικές επιβουλεύσεις των γειτόνων μας.

Δεν είναι άρα επικίνδυνο να εξακολουθούμε να ονειροβατούμε; Δεν πρέπει να ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια και να δούμε την πραγματικότητα, όσο οδυνηρή κι αν είναι; Αν δεν το κάνουμε αυτό μόνοι μας, έγκαιρα, τότε τα γεγονότα θα μας προσπεράσουν και αυτό θα είναι τότε πολύ χειρότερο… Είναι καιρός να το καταλάβουμε πια, πως οι «εραστές» της μάνας πατρίδας, μας εγκατέλειψαν… Τελείωσαν πια τα δώρα και οι τρυφερότητες… Αυτοί που μας χτυπάνε τώρα την πόρτα είναι οι «τοκογλύφοι» και οι πιστωτές των πρώην εραστών, διότι όλη η χλιδή που απολάμβαναν ήταν πληρωμένη με δανεικά, τα οποία τώρα οι τοκογλύφοι τα ζητούν από εμάς, τον απλό λαό.

Αν δεν ξυπνήσουμε λοιπόν έγκαιρα και αν δεν πάρουμε στα χέρια μας το φραγγέλιο, τότε θα κοιτάξουμε σε κάποια στιγμή πίσω μας και δεν θα δούμε παρά μόνο ερείπια.

Το φραγγέλιο δεν είναι όμως τα σπασμένα μάρμαρα από την πλατεία Συντάγματος, ούτε οι μολότοφ ή οι …κατσαρόλες των «αγανακτισμένων». Είναι μάλλον η αντικειμενική γνώση, είναι η συσπείρωση, είναι το ξεμπρόστιασμα των απατεώνων, είναι η σοβαρή διεκδίκηση δικαιωμάτων. Όλα αυτά θα πρέπει να υπάρχουν όμως σε έναν απόλυτο