Κύριε Βενιζέλο αν δεν ξέρετε αγγλικά, ρωτήστε τον κ. Σαμαρά που ξέρει …

Το τελευταίο διάστημα πολλοί ασχολούνται, πολλοί βαπτίστηκαν ειδικοί και πολλά λέγονται για το αγγλικό δίκαιο, για “Ρήτρα Συλλογικής Δράσης” αγγλιστί “Collective Action Clause” κλπ.. 

Ακολουθώντας την πάγια τακτική μας, θα σας παρουσιάσουμε έγκυρα και επίσημα στοιχεία και μάλιστα από τους πιο αρμόδιους…τους δανειστές μας..

Δείτε τι γράφει μελέτη του IMF   με τίτλο “Sovereign Debt Restructuring Mechanism—Further Considerations”, στις σελίδες 15 και 16. 

37. In contrast, the collective action problems that can arise in the restructuring of claims governed by domestic law (and subject to the jurisdiction of the domestic courts) are significantly less severe and, therefore, may justify different treatment under the SDRM. In many respects, the sovereign already has the legal tools to minimize the collective
action problems that may arise in the restructuring of these claims. When a creditor holds an instrument that is governed by domestic law and subject to the jurisdiction of the local courts, its ability to disrupt the restructuring process will be limited. In these circumstances, the sovereign may be able to amend its law in a manner that prevents the creditor from obtaining a judgment on its original claim.The tools available to the sovereign are not unlimited, however. In some countries, the constitution may preclude the sovereign from amending the domestic law for this purpose, and a creditor may be able to obtain a judgment in a local
court. Although, in these cases, the domestic immunity laws will normally prevent a creditor from enforcing its claim locally, it may be able to have its judgment recognized and enforced
abroad.

Η μετάφραση:

Σε αντίθεση, τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από συλλογικές ρήτρες στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης των απαιτήσεων, που διέπονται από το εθνικό δίκαιο (και υπόκεινται στη δικαιοδοσία των εθνικών δικαστηρίων) είναι πολύ λιγότερο σοβαρά.
Από πολλές απόψεις, το κυρίαρχο κράτος έχει ήδη τα νομικά εργαλεία για να ελαχιστοποιηθούν τα προβλήματα από τις συλλογικές ρήτρες, που μπορεί να προκύψουν στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης . Όταν ο πιστωτής έχει αποκτήσει ομόλογα-μέσα που διέπονται από εθνικό δίκαιο και υπόκεινται στη δικαιοδοσία των τοπικών δικαστηρίων, η ικανότητά του να διακόψει τη διαδικασία της αναδιάρθρωσης θα είναι περιορισμένη. Υπό αυτές τις συνθήκες, το κυρίαρχο κράτος μπορεί να είναι σε θέση να τροποποιήσει την νομοθεσία του κατά τρόπο που να αποτρέπει τον πιστωτή από τη λήψη απόφασης για την αρχική απαίτησή του.
Τα εργαλεία που διαθέτει το κυρίαρχο κράτος δεν είναι ωστόσο απεριόριστα. Σε ορισμένες χώρες, το Σύνταγμα μπορεί να αποκλείει της εθνικής νομοθεσίας για το σκοπό αυτό, και ο πιστωτής μπορεί να είναι σε θέση να λάβει απόφαση σε ένα τοπικό δικαστήριο.
Παρά το γεγονός ότι, σε αυτές τις περιπτώσεις οι εσωτερικές νομοθεσίες ασυλίας θα αποτρέψουν συνήθως εκ μέρους του πιστωτή την άσκησης του δικαιώματος του σε τοπικό επίπεδο, μπορεί να είνα