Συνωμοσία Απόκρυψης;

Ε Ι Ν Α Ι ΠΑΝΤΩΣ εντυπωσιακή η συστηματική απόκρυψη του σημαντικότερου της «λύσης». Ότι δηλαδή οι μεν Έλληνες Κύπριοι -η πλειονότητα 82% του πληθυσμού- θα χάσουν απ’ τα χέρια τους την κρατική υπόσταση του μόνου νόμιμου και διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, η δε Τουρκία, κατ’ ουσίαν, θα πάρει στα χέρια της, μέσω των Τούρκων Κυπρίων -της ελεγχόμενης από την Άγκυρα μειονότητας του 18%- την απόλυτη συγκυριαρχία επί του νέου κράτους, του Διζωνικού Συνεταιρισμού, που θα προκύψει με τη «λύση». Κι ότι όλες οι υπόλοιπες διευθετήσεις που θα συμφωνηθούν, επί των διαφόρων «πτυχών»

του Κυπριακού, θα υπόκεινται σε αυτή την θεμελιωδώς πρωταρχική επί της κρατικής υπόστασης τουρκική συγκυριαρχία.

Π Ρ Ο Κ Ε Ι Τ Α Ι περί της ουσιωδέστερης ουσίας και της αληθέστερης αλήθειας του «Σκελετού λύσης», τον οποίο πέτυχαν διαδοχικά οι Τούρκοι στις «διακοινοτικές» συνομιλίες, στα Κείμενα των Κοινών Ανακοινωθέντων Χριστόφια-Ταλάτ 23.5.2008 και Αναστασιάδη-Έρογλου 11.2.2014: Δύο Συνιστώντα Κράτη (πολιτείες), ίσου μεταξύ τους καθεστώτος, συνιδρυτές, ισότιμοι συνιδιοκτήτες και ισοτίμως συγκυρίαρχοι της νέας κρατικής υπόστασης. Ισοτίμως συγκυρίαρχοι της «μίας κυριαρχίας και της μίας διεθνούς προσωπικότητας».

Κ Ι ΕΝΩ αυτή είναι η αλήθεια των πραγμάτων, σαν σε διατεταγμένη συνωμοσία, αποκρύπτεται από τον λαό, δεν συζητείται, δεν αποτελεί αντικείμενο δημόσιου διαλόγου και προβληματισμού. Απουσιάζει εκκωφαντικά, έστω και ως υπαινιγμός από τις δηλώσεις των κυβερνώντων, των κομματικών τους υποστηρικτών, των αρθρογραφούντων υπέρ της λύσης. Αλλ’ απουσιάζει ή υποβαθμίζεται η σημασία της, ακόμη και απ’ τους διαφωνούντες, ως να μην είναι το επικείμενο όντως «τετέλεσθαι» τής εις χείρας των Ε/κ Κυπριακής Δημοκρατίας.

Α Π Ο Κ Ρ Υ Π Τ Ε Τ Α Ι κι αποσιωπάται ότι στην ουσία η υπό διαπραγμάτευση «λύση» αποτελεί τουρκικό θρίαμβο: Οι Τούρκοι αφαιρούν από τα χέρια των Ελλήνων την ΚΔ και στη θέση της «Εκλιπούσας», αποκτούν οι ίδιοι τη συγκυριαρχία επί του νέου κρατικού μορφώματος Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Και ότι, η επιμονή τους στην αυστηρή πρωταρχία της Διζωνικότητας και του Δικοινοτισμού, αποτελεί τον υλικό όρο διασφάλισης στο διηνεκές του απόλυτου ελέγχου της Άγκυρας επί των Τ/κ, επί του τ/κ Συνιστώντος Κράτους (πολιτείας) και μέσω αυτού επί της νέας κρατικής υπόστασης - κυριαρχίας και διεθνούς προσωπικότητας.
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ
Σε τι, άραγε, θα δύναται να διαφωνεί και με ποιου είδους ισχύ, επί ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής, επί ζητημάτων ΑΟΖ, επί ζητημάτων σχέσεων ή συνεργασιών ή συμμαχιών με άλλες χώρες (π.χ. Ισραήλ, Αίγυπτο, Ελλάδα), το «μελλοντικό» ε/κ Συνιστών Κράτος (πολιτεία), έστω κι αν έχει «ισότιμο» στα χαρτιά «κατάλοιπο εξουσίας», με τις όποιες αποφάσεις επ’ αυτών των θεμάτων της Τουρκίας, τις οποίες θα υλοποιεί ως ισότιμος συγκυρίαρχος και συνιδιοκτήτης, το ελεγχόμενο απ’ την Άγκυρα τ/κ Συνιστών Κράτος (πολιτεία);
Λάζ. Α. Μαύρος