Ομόνοια: Ώρα για τολμηρές αποφάσεις

Τα τελευταία 24ωρα γράφτηκαν πολλά και ειπώθηκαν ακόμα περισσότερα για τον πρόωρο αποκλεισμό της Ομόνοιας. Για τους λόγους που οι «πράσινοι» αποχαιρέτησαν νωρίς την Ευρώπη, τις οικονομικές -και όχι μόνο- παρενέργειες, την παρουσία των ποδοσφαιριστών, τις επιλογές Τζον Κάρβερ, όπως και το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στον Νίκο Νταμπίζα.

Μπορεί η Μπεϊτάρ να ήταν μια καλή ομάδα, με ποιοτικές μονάδες και έναν πολύ καλό προπονητή, ωστόσο, ο αποκλεισμός συνιστά την πρώτη αποτυχία για το «τριφύλλι». Όπως και για τον ίδιο τον Ελλαδίτη ήταν η πρώτη ήττα ως τεχνικός διευθυντής της Ομόνοιας.

Δεν θα αναφερθούμε περαιτέρω στα λάθη των παικτών, του Άγγλου τεχνικού και του Νταμπίζα. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, τα δεδομένα δεν αλλάζουν και οι αρμόδιοι καλούνται να διαχειριστούν ανάλογα την ωμή και δύσκολη πραγματικότητα.

Μέσα από τα τέσσερα επίσημα παιχνίδια η Ομόνοια έδειξε αδυναμίες στο παιχνίδι της, αλλά και συγκεκριμένα κενά στο έμψυχο υλικό της. Κάποια πράγματα πολύ πιθανόν να διορθωθούν μέσα από τη δουλειά και να βρεθούν λύσεις μέσα από το υφιστάμενο ρόστερ. Είναι όμως κάποιες αδυναμίες που μόνο μέσα από την ποιοτική ενίσχυση και τις σωστές προσθαφαιρέσεις μπορούν να φτιαχτούν.

Αυτοκριτική και διορθώσεις
Αφού πέρασαν τα πρώτα δύσκολα 24ωρα, η διοίκηση και ο Νίκος Νταμπίζας πρέπει να προσεγγίσουν ψύχραιμα την επόμενη μέρα και να πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Αποφάσεις που ίσως να μην είναι εύκολες. Το πρώτο που πρέπει να γίνει (και είμαστε σίγουροι ότι ήδη έχει γίνει) είναι αυτοκριτική. Πρέπει να εντοπιστούν τα λάθη, να αναλάβει ο καθένας το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί και να γίνουν οι βελτιωτικές κινήσεις. Ο πρώτος που πρέπει να σηκώσει το βάρος της ευθύνης είναι ο Νταμπίζας. Προφανώς και έγιναν λάθη στον μετεγγραφικό σχεδιασμό. Όπως είναι επίσης δεδομένο ότι αυτήν τη στιγμή υπάρχουν στο ρόστερ ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του συλλόγου.

Ξεκινάμε με το δεδομένο ότι αυτήν τη στιγμή υπάρχουν μόνο δύο θέσεις ανοικτές για μετεγγραφές. Δύο ποιοτικές προσθέσεις μπορούν να ανεβάσουν το επίπεδο και να δούμε μια πιο ισχυρή και απαιτητική ενδεκάδα. Υπάρχει όμως σοβαρό πρόβλημα και στο βάθος και έλλειψη ποιότητας σε συγκεκριμένες θέσεις.

Ενίσχυση στην άμυνα
Οι πιο χτυπητές αδυναμίες παρουσιάζονται στο μεσοαμυντικό κομμάτι. Όχι πως στο δημιουργικό/επιθετικό κομμάτι είναι όλα τέλεια. Ωστόσο, η ανασταλτική λειτουργία είναι αυτή που έφερε -και φέτος- τον αποκλεισμό από την Ευρώπη. Το ντεμπούτο του Νασιμέντο ήταν εφιαλτικό και ήταν ο αρνητικός πρωταγωνιστής του αγώνα της περασμένης Πέμπτης. Ο Καρλίτος δεν ήταν και πάλι καλός, ενώ ο Ρενάτο Μαργκάσα, αν και βελτιωμένος σε σχέση με το ματς στο Ισραήλ, αποδείχθηκε ότι είναι πιο χρήσιμος στη μεσαία γραμμή. Το γεγονός μάλιστα ότι αποκτήθηκαν δύο αριστεροί μπακ και ο αρχηγός της Ομόνοιας ήταν βασικός στο αριστερό άκρο της άμυνας είναι από μόνο του ένα θέμα συζήτησης και κριτικής.

Ένας από τους δύο αριστερούς μπακ, ο Παντελιάδης, είχε μέτρια παρουσία σαν στόπερ στο πρώτο παιχνίδι, ενώ ο Σοϊλέδης στο δικό του ντεμπούτο έδειξε να μην είναι ακόμα έτοιμος.

Πάμε και στον Όρσουλιτς. Ο Κροάτης ήταν ο πιο σταθερός παίκτης στην άμυνα του «τριφυλλιού» και απέδειξε ότι δικαιούται μια θέση στο ρόστερ. Ας μην ξεχνάμε όμως πως πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που αποτελούσε τρίτη επιλογή στο περσινό -ιδιαίτερα προβληματικό και ελλιπές- ρόστερ και αυτό δεν μπορεί παρά να προβληματίζει τους αρμόδιους. Βάσει των πρώτων πληροφοριών, φαίνεται να υπάρχει πρόθεση ενίσχυσης στην αμυντική γραμμή, τόσο στο κέντρο όσο και στο δεξί άκρο.

Όπως προαναφέραμε, αυτήν τη στιγμή υπάρχουν μόνο δύο θέσεις ανοικτές και ταυτόχρονα πρόθεση από πλευράς Νταμπίζα να ενισχύσει και τις υπόλοιπες γραμμές. Οπότε, με απλά μαθηματικά, αναμένεται να προκύψει τουλάχιστον μία αποχώρηση αμυντικού ποδοσφαιριστή.

Φλορέσκου και… επειγόντως μέσος!
Άλλη μια σημαντική αδυναμία που παρουσιάστηκε μέσα από τα επίσημα παιχνίδια αφορά στη μεσαία γραμμή. Ειδικά από τη στιγμή που ο Τζον Κάρβερ δείχνει προτίμηση στο 4-4-2, τότε είναι κάτι περισσότερο από επιβεβλημένο να υπάρχουν ποιοτικοί παίκτες με ηγετικά χαρακτηριστικά, οι οποίοι να μπορούν να κάνουν τη διαφορά στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Το γεγονός ότι ο Φυλακτού (4η - 5η επιλογή στην περσινή σεζόν!) ήταν ο πιο δραστήριος παίκτης της Ομόνοιας μέχρι τώρα είναι κάτι που επίσης προκαλεί ερωτηματικά. Όχι για την αξία του και το ταλέντο του Κύπριου μέσου (που κακά τα ψέματα έχουν ταβάνι), αλλά για την ποιότητα και τον βαθμό συνεισφοράς των υπολοίπων.

Η συζήτηση επί του συγκεκριμένου ξεκινά και τελειώνει στον Γεκόργκε Φλορέσκου. Ο Ρουμάνος αποτελεί με διαφορά τη μεγαλύτερη απογοήτευση μέχρι τώρα, σε βαθμό που δικαιολογημένα δημιουργούνται ερωτηματικά κατά πόσον είναι ο ποδοσφαιριστής που περιμέναμε και κυρίως αυτός που μπορεί να σηκώσει το μεγάλο βάρος σε αυτήν τη νευραλγική θέση. Σαφώς και οι δυνατότητές του είναι περισσότερες από αυτές που είδαμε τις τελευταίες εβδομάδες. Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι μέχρι πού φτάνουν οι δυνατότητες του Φλορέσκου και κυρίως αν ο Νταμπίζας θα ρισκάρει μη προχωρώντας στην απόκτηση ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στην ίδια θέση.

Οι πληροφορίες και πάλι κάνουν λόγο για πρόθεση απόκτησης μέσου, όχι απλώς για να προσφέρει ακόμα μία λύση στο κέντρο αλλά για να κάνει τη διαφορά και αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει τέτοιος παίκτης στο ρόστερ. Ο Τουρέ άφησε υποσχέσεις, ο Φυλακτού έκανε μια αξιέπαινη προσπάθεια, ο Μαργκάσα μπορεί να δώσει πολύτιμες βοήθειες, κανείς όμως δεν είναι ο ηγέτης που οφείλει να έχει στο ρόστερ της μια ομάδα που υψηλές βλέψεις και στόχους. Έναν τέτοιο παίκτη ψάχνει ο τεχνικός διευθυντής της Ομόνοιας.

Τα δεδομένα στην επίθεση
Ρίχνοντας μια ματιά στο ρόστερ, θα λέγαμε πως η επιθετική είναι η πιο γεμάτη αλλά και η πιο ποιοτική γραμμή της Ομόνοιας, τουλάχιστον θεωρητικά. Στην πράξη όμως τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Χριστοφή και Μπαντιμπάνγκα είναι δύο παίκτες από τους οποίους περιμένουν πολλά οι Κάρβερ - Νταμπίζας. Είναι όμως και οι δύο συνεπείς στους τραυματισμούς, ενώ ο Βέλγος είναι παρουσιάζει και μεγάλη αστάθεια στην απόδοσή του. Κάπως έτσι γεννιέται η ανάγκη για απόκτηση ενός ακόμη ποδοσφαιριστή, ο οποίος να αγωνίζεται κυρίως στα άκρα της επίθεσης. Αν γίνει αυτή η κίνηση, τότε θα μιλάμε για προσθαφαίρεση επιθετικού ποδοσφαιριστή και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να θεωρείται επισφαλής η θέση του Μπαντιμπάνγκα. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Ακόμα και αν η πρόθεση του Νταμπίζας είναι να διώξει τον παίκτη, ο Βέλγος έχει συμβόλαιο και τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.

Όπως γενικότερα δεν πρέπει να θεωρηθεί τίποτα σίγουρο, πέρα από τη δεδομένη πρόθεση των καθ’ ύλην αρμοδίων να προβούν σε εκείνες τις διορθωτικές κινήσεις που θα κάνουν πιο ισχυρή την ομάδα.

Το οικονομικό αποτελεί -όπως τα τελευταία 4-5 χρόνια- αποτρεπτικό παράγοντα. Εδώ είναι που πρέπει να παίξει και η διοίκηση τον δικό της ρόλο. Ο αποκλεισμός έκανε ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όμως πρέπει να βρεθούν τα χρήματα και να στηριχθεί αυτή η προσπάθεια που ξεκίνησε με την πρόσληψη Νίκου Νταμπίζα. Η διοίκηση Τζιωνή οφείλει να στηρίξει το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή και να βοηθήσει όσο μπορεί τον πρώην διεθνή αμυντικό να διορθώσει τα κακώς έχοντα. Μέχρι τότε ο κόσμος πρέπει να κάνει υπομονή.

Η ισοπεδωτική κριτική και ο μηδενισμός μόνο κακό μπορεί να κάνουν στην παρούσα φάση. Το γεγονός ότι μεσολαβεί ένας μήνας μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος μπορεί να είναι και μια θετική παράμετρος, φτάνει φυσικά να γίνουν οι σωστές κινήσεις και η απαραίτητη διαχείριση από όλους. Λίγη υπομονή λοιπόν για να δούμε τι θα φέρουν οι επόμενες, κρίσιμες εβδομάδες.