Η ονομασία του αεροδρομίου σε "Γλαύκος Κληρίδης"

Για το αεροδρόμιο που προτίθεται να ονομαστεί Γλαύκος Κληρίδης.

Εχουμε ισχυρές ιστορικές ενστάσεις... που εκπηγάζουν μέσα από την δημόσια δράση του Κληρίδη.

α) Ορκίστηκε ως πρόεδρος μετά την «κυβέρνηση» Σαμψών στις 23 Ιουλίου 74 από καθαιρεμένο ιεράρχη.

β) Στην έστω βραχύβια εκείνη κυβέρνηση του 74 περιέλαβε υπουργό της προηγούμενης «κυβέρνησης».

γ) Ενώ το ψήφισμα 353 της εκεχειρίας της 22 Ιουλίου 74 μιλούσε για κατάπαυση του πυρός(εξ άλλου γι΄αυτό έγινε αποδεκτό) και ενώ ο εχθρός σε όλη την διάρκεια της

εκεχειρίας εκτελούσε κανονικότατες πολεμικές επιχειρήσεις (του έλειπε μόνο η αεροπορία και αυτό διότι έχασε τριάντα τρία πολεμικά αεροπλάνα και άλλα 27 ήταν εκτός μάχης και ήθελε χρόνο μέχρι να έρθουν εξαρτήματα από την Αμερική για να επιδιορθωθούν, και μερικά άλλα να τύχουν ελέγχου στις βάσεις Ακρωτηρίου) ο Κληρίδης ομού με τον αρχηγό Ε/Φ ταξίαρχο Γιωργίτση και μετά τις 6 Αυγούστου 74 ομού με τον επόμενο αρχηγό Ε/Φ στρατηγό Καραγιάννη δεν διέταξε γενική/ολική και ολομέτωπη επίθεση κυρίως με δυνάμεις βαρέως πυροβολικού( τα τεράστια Ρωσσικά κανόνια των 105΄΄) για αντιμετώπιση και εξουδετέρωση του εχθρού. Ετσι η Ε/Φ περιορίστηκε σε χλιαρή δράση/αντίδραση με βάση διαταγές τύπου «μήν βάλλετε εν εκεχειρία», «περιμένετε να δούμε τι θα γίνει». Ο εχθρός τότε ήταν κυριολεκτικά καθηλωμένος και κατακομμένος σε μια λωρίδα γής από το «Πέντε Μίλι» Καραβά, μέχρι την Κερύνεια μήκους 8 χιλιομέτρων και πλάτους περί τα 400 έως 700 μέτρα. Τόσο μεγάλο ήταν το πρόβλημα του Τουρκικού στρατού που ο τότε υπέξ της Τουρκίας Γκιουνές επιβεβαίωσε το πρόβλημα αυτό λέγοντας ότι «τα στρατεύματα μας ζητούν χώρο να αναπνεύσουν».

γ) Ως ανώτατος διοικητής των ενόπλων δυνάμεων της Ε/Φ με την εκεχειρία της 22ας Ιουλίου, στις 23/24 Ιουλίου απέσυρε τα 25αλιβρα κανόνια της 182 Μ. Π. Π. (μοίρα πεδινού πυροβολικού) που είχαν απόλυτα καθηλωμένο στον εχθρό στην ακτή του «Πέντε Μίλι» από τις πολεμικές θέσεις στον Αγιο Παύλο Λαπήθου. Απέσυρε επίσης και την 189 Π.Ο.Π. (πυροβολαρχία ορεινού πυροβολικού) από την πολεμική θέση της στην «Γομαρίστρα» από όπου είχε απόλυτα καθηλωμένο στον εχθρό στην ευρεία περιοχή διάβασης Αγίου Ιλαρίωνα - Αγύρτας. Αν τα πυροβόλα αυτά δεν αποσύροντο από το πολεμικό μέτωπο στο Καπούτι Μόρφου και στα Καλιάνα Σολέας αντίστοιχα θα ήταν αδύνατο για τον εχθρό να προχωρήσει από Κερύνεια, να προσπελάσει την διάβαση Αγίου Ιλαρίωνα Αγύρτας και να συνενώσει το προγεφύρωμα με τις δυνάμεις του αεροπρογεφυρώματος στον θύλακα Κιόνελι.

δ) Στις 23 Ιουλίου 74 επέτρεψε παράδοση του ύψιστης στρατιωτικής σημασίας αεροδρομίου Λευκωσίας στους Οηδες για να μήν πέσει «λέει» στα χέρια των Τούρκων. Όμως το αεροδρόμιο απόλυτα καλά κρατείτο αμυντικά από τους εξ Ελλάδος καταδρομείς οι οποίοι επιτυχέστατα εξουδετέρωσαν όλες τις εχθρικές. Την εντολή προς την εξ Ελλάδος μοίρα καταδρομών «Α» την έδινε δήθεν κάποιος ο Λαγάκος, πρέσβυς της Ελλάδος στην Κύπρο. Ο διοικητής της θρυλική μοίρας καταδρομών «Α», ηρωϊκός ταγματάρχης Παπαμελετίου εξαγριωμένος αρνείτο να παραδώσει το αεροδρόμιο Λευκωσίας διαβεβαιώνοντας ότι δεν υπήρχε απολύτως κανένα πρόβλημα να κρατήσει τις θέσεις του. Τόση ήταν η ένταση ώστε ένας εγκληματικός «Οηές» πυροβόλησε εκδικητικά ένα καταδρομέα μας.

ε) Μεταξύ 20 και 22 Ιουλίου 1974 η Ε/Φ κατέρριψε αριθμό Εγγλέζικων πειρατικών πολεμικών αεροσκαφών που εξορμώντας από την βάση Ακρωτηρίου επιχειρούσαν κατά των θέσεων της Ε/Φ. Η κυβέρνηση του Γλαύκου Κληρίδη παρέδωσε στις Εγγλέζικες βάσεις τους εγκληματικούς Εγγλέζους πιλόττους που κατερρίφθησαν οι οποίοι δεν ήταν αιχμάλωτοι πολέμου διότι δεν γινόταν κανένας πόλεμος με την Αγγλία. Συνεπώς επρόκειτο για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Να σημειωθεί ότι στις 5και23π.μ. της 20ης Ιουλίου οι Εγγλέζοι με τα πειρατικά τους αεροπλάνα προσέβαλαν τις τορπιλλακάτους του Κυπριακού πολεμικού ναυτικού την Τ.1 και την Τ.3 του υποπλοίαρχου Τσομάκη και του σημαιοφόρου Βερύκιου.

στ) Στις 13 Αυγούστου 74 παρέδωσε το στρατιωτικής σημασίας σημείο «Λήδρα Πάλας» στους Οηέδες ενώ βρισκόταν κανονικά στα χέρια της Ε/Φ.

ζ) Στον δεύτερο γύρο ως ανώτατος διοικητής των ενόπλων δυνάμεων της πατρίδας επέτρεψε την ύπαρξη και λειτουργία δυνάμεων της ειρηνευτικής δύναμης. Όμως οι Οηέδες φανερότατοι σύμμαχοι του εχθρού απώλεσαν τον ρόλο τους ή καλύτερα κατέστρεψαν οι ίδιοι τον ρόλο τους με την μή αντίδραση τους προς την αποβατική/αεραποβατική επίθεση του εχθρού το τριήμερο 20-22 Ιουλίου 74. Μετακινούμενοι ελεύθερα οι Οηέδες έβλεπαν και κατέγραφαν τις αποκρυμμένες θέσεις μάχης της Ε/Φ και σε μερικά οι θέσεις μας σφυροκοπούντο από εχθρικά πυρά. Αρα η αποστολή τους δεν είχε πλέον νόημα και το παιγνίδι που λέγεται «ειρηνευτή» τελείωσε αφού δεν τήρησαν ως «ειρηνευτές» τις συμφωνίες της αποστολή τους ήτοι να προστατέψουν και να επιβάλουν την ειρήνη, άρα έπρεπε να βγούν από το παιγνίδι. Και ιδού το αποτέλεσμα πιο κάτω στο (η).

η) Οι Οηέδες μπαινοβγαίνοντας στις δικές μας θέσεις γνώριζαν τα ασφαλή κανάλια των πυκνών αντιαρματικών ναρκοπεδίων της Ε/Φ μπροστά από την απόρθητη (επαναλαμβάνουμε: απόρθητη) γραμμή της Μιας Μηλιάς.

Ετσι στις 14 Αυγούστου με την έναρξη του β΄ γύρου των πολεμικών επιχειρήσεων μέσα από τα προδομένα αυτά αντιαρματικά κανάλια κυριολεκτικά τράβηξαν από το χεράκι 20 Τούρκικα τανκς τύπου «Μ47» τα οποία υπερκέρασαν και υπερφαλάγγισαν τις δυνάμεις της Ε/Φ σπάζοντας έτσι την απόρθητη «Τρίτη γραμμή των Ελλήνων.» Μάλιστα τα εχθρικά τανκς πολυβόλησαν τους κατοίκους της Μιας Μηλιάς οι οποίοι τα χαιρετούσαν νομίζοντας οι άνθρωποι ότι ήταν τα δικά μας τα τύπου Τ.34 της Ε/Φ, αφού τα άρματα αυτά έρχονταν στο χωριό από την Ελληνική πλευρά.

θ) Ως ανώτατος διοικητής των ενόπλων δυνάμεων της Ε/Φ μαζί με τον αρχηγό ΓΕΕΦ στρατηγό Ευθύμιο Καραγιάννη δεν καθοδήγησαν σωστά τον στρατό και δεν τον υποστήριξαν με εκτεταμένη χρήση πυροβολικού ειδικά με τα πυροβόλα των 105΄΄ και 25αλιβρα καθώς και με ΤΟ.ΜΑ. (τεθωρακισμένα οχήματα μάχης) αφού υπήρχαν τουλάχιστον 31 διαθέσιμα τύπου «Μάρμορ Χάρικτον» ώστε να επιβραδύνουν τις κινήσεις του εχθρού και να δώσουν ευκαιρία στα καταπονεμένα ηρωικά τάγματα πεζικού της Ε/Φ να «τραβήξουν» την γραμμή αναδίπλωσης από Τύμπου, Αγιά, Λύση, Κοντέα, καταλήγοντας στην θάλασσα Αμμοχώστου στην παραλία Εγκωμης. Αντίθετα το πεζικό της Ε/Φ αφέθηκε ουσιαστικά αδιοίκητα και ακαθοδήγητο από την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία να αναδιπλούται «όπως-όπως» περιμετρικά της βάσης Δεκέλειας με αποτέλεσμα να καταλήξουν την γραμμή καταπαύσεως του πυρός την γραμμή της Δερύνειας (δέκα χιλιόμετρα νοτιότερα) αντί στην Εγκωμη: έτσι δυστυχώς, με αυτόν τον τρόπο έπεσε η Αμμόχωστος.

Ακόμη και ό ίδιος ο εχθρός «νόμιζε» ότι έτσι θα γινόταν: δεν μπήκε αμέσως στην Αμμόχωστο. Εστειλε ανιχνευτές και όταν διαπίστωσε ότι οι δυνάμεις της Ε/Φ ήταν στην άλλη πλευρά της Αμμοχώστου, δηλαδή στην Δερύνεια τότε μόνον μπήκε στην Αμμόχωστο.Δεν ήταν σταθερός στις θέσεις του: έσπασε να νεύρα του λαού μας την δυσκολότατη εποχή μετά τον πόλεμο. Απευθύνετο συνεχώς για ψύλλου πήδημα στον Μακάριο «παραιτούμαι δεν παραιτούμαι» από συνομιλητής.

ι) Ο Γλαύκος Κληρίδης υπέγραψε τις συμφωνίες ανταλλαγής πληθυσμών στέλλοντας χωρίς την συγκατάθεση του λαού μας τους Τουρκοκύπριους του Νότου (ούτε και οι ίδιοι ήθελαν και σημειώθηκαν έντονα σπαρακτικές σκηνές από Τουρκοκύπριους που δεν ήθελαν να φύγουν από τον Νότο) στα σπίτια των Ελλήνων στον Βορρά. Ισως βέβαια να έχει κάποιο δίκαιο λέγοντας ότι ο Μακάριος ως πρόεδρος το ήξερε. Και το ότι έστω και εκ των υστέρων ο Μακάριος δεν αναίρεσε και δεν απέρριψε και/ή δεν ανακάλεσε την συμφωνία αυτή αφού αυτός ήταν ο «μάστρος» και μάλιστα τιμωρητικά και απαξιωτικά προς την υπογραφή της επάρατης αυτής συμφωνίας να απολύσει τον Κληρίδη από διαπραγματευτή/εκπρόσωπο της Ελληνικής πλευράς ως πρόεδρος, ναι περιέχει κάποια λογική βάση. Όμως ο Κληρίδης δεν απολύθηκε από τον Μακάριο και οι Τουρκοκύπριοι όντως πήγαν στα σπίτια μας στον Βορρά αφού η συμφωνία δεν αναιρέθηκε από τον πρόεδρο. Αρα διαφαίνεται εδώ ιστορική συμπαιγνία. Όμως παραμένει για τον Κληρίδη ασήκωτη η ευθύνη ότι ναι, το έκαμε, παρέδωσε με χαρτιά την γη και τα σπίτια και τα χωριά μας στον Βορρά. Να σημειώσουμε ότι οι Τούρκικη πλευρά δεν επικαλέστηκε ποτέ αυτή την επάρατη συμφωνία (ενώ της συμφέρει) ενισχύοντας έτσι τα πιο πάνω, όμως στην σκέψη ημών των απλών ανθρώπων που πονούν την πατρίδα δημιουργούνται συνειρμοί.

ια) Στις αρχές/μέσα της δεκαετίας του 80 όταν προήδρευε ο Σπύρος Κυπριανού δεν σηκώθηκε από σεβασμό προς τον ανώτατο άρχοντα κατά την προσέλευση του προέδρου στην εξέδρα επισήμων στην στρατιωτική παρέλαση. Οι εφημερίδες και περιοδικά της εποχής βάζοντας την φωτογραφία του καθήμενου Κληρίδη έγραψαν «αυτός που δεν σηκώθηκε».

Ιβ) Το φιάσκο του Κληρίδη και το «γελασιό» προς τον λαό μας με τους αντιαεροπορικούς πυραύλους ΕΣ300 δεν θα το ξεχάσει κανένας Ελληνας της Κύπρου. Ο Κληρίδης μάλιστα προεκλογικά και μετεκλογικά υποσχέθηκε ότι θα είναι συνεπής για την άφιξη των ΕΣ 300 ώστε διαλαλούσε καθημερινά ότι « ο λόος του αδρώπου ότι νάναι». Όμως δεν είδαμε α/α πυραύλους όπως το 1964 και πάλι με Ρωσσικούς α/α πυραύλους που παρέμειναν στην Αίγυπτο.

Αυτά περί απειλών από τον εχθρό και άλλες ανοησίες πέφτουν στο κενό διότι η Ρωσσία εγγυήθηκε να μας φέρει και εγκαταστήσει τους αντιαεροπορικούς πυραύλους ΕΣ 300 και μάλιστα να τους περάσει από τον Βόσπορο. Τα άρματα Τ.80 το 2000 από την άφιξη τους με πλοία στην Λεμεσό πήγαιναν στην βάση της επιλαρχίας τους «τζηλιτά» μέρα μεσημέρι: ούτε νύκτα, ούτε καν πάνω σε αρματοφορείς. Το ίδιο σκηνικό και με τα Γαλλικά ΑΜΧ. Εξ άλλου οι στρατιωτικοί επειδή ξέρουν καλύτερα από όλους εγγυήθηκαν και αυτοί το απόρρητο της αποστολής και την επιτυχή και με ασφάλεια άφιξη των πυραύλων μέσα από μυστικές ενέργειες ενώ ήδη οι υποδομές και τα εξειδικευμένα τους ραντάρ στήθηκαν στο Τροόδος. Εγιναν όλα αυτά και μετά θυμήθηκαν ότι ήταν «επικίνδυνη» η άφιξη τους. Αστείο…

Ιγ) Αφησε να κυκλοφορεί ότι το 1940 στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο ήταν πιλόττος στα Εγγλέζικα αεροπλάνα. Όμως ήταν πολυβολητής στα μπράουνγικ 0,50΄΄ του αεροπλάνου διότι τότε τα πολυβόλα δεν ήταν όπως

σήμερα ενσωματωμένα και αυτοματοποιημένα μέσα στα φτερά του αεροσκάφους. Δεν λέμε ότι η προσφορά του πιλόττου ήταν ανώτερη και δεν είναι αυτό το θέμα που αναλύουμε αλλά επικεντρωνόμαστε στο θέμα τάξης.

Ιδ) Στην ηρωϊκή «εποποιϊα» του χρηματιστηρίου ως αρχηγός του κράτους άφησε τον κόσμο απληροφόρητο και απροστάτευτο και κυριολεκτικά πετάμενο στα νύχια των «επενδυτικών» αρπακτικών. Τέλος ακόμη και άμεση ποινική να μήν έχει ευθύνη (που έτσι και αλλιώς η ποινική ευθύνη με το θάνατο ασφαλώς παύει να υπάρχει θέμα αφού δεν έχει πλέον νόημα επίρριψης ποινικής ευθύνης) για όλα ή για ένα έκαστο θέμα που αναλύσαμε, όμωςέχει ισχυρότερες και χειρότερες ευθύνες που είναι συμπερασματικές και κατά τεκμήριο ως εκ της θέσεως του ήτοι πολιτειακή, πολιτική, και η επαχθέστερη η ιστορική ευθύνη.

Ας αποφασίσει πλέον ο πρόεδρος τι θα κάνει με το αεροδρόμιο.

Ο Χρίστος Σάββα είναι στρατιωτικός μελετητής /Ιστορικός αναλυτής/Συγγραφέας/Δικηγόρος.

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com