Εκπαίδευση παιδιών στην προσχολική ηλικία

Το νηπιαγωγείο είναι χώρος όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους γονείς τους.

Κατά το τελευταίο μισό του 20ου αιώνα η συνεργασία οικογένειας και νηπιαγωγείου θεωρήθηκε επιβεβλημένη, ως αποτέλεσμα ερευνητικών δεδομένων και επιστημονικών θεωριών που κυριάρχησαν στις Eπιστήμες της Αγωγής.

Τέτοιες θεωρίες και αντιλήψεις είναι:

α) Η δυνατή σχέση ανάμεσα στη διανοητική ανάπτυξη και τη νευροφυσιολογία του εγκεφάλου. Έρευνες σ’ αυτό τον τομέα απέδειξαν ότι κάθε φορά που το παιδί συγκροτεί μια γνώση, δομείται στον εγκέφαλο και ένας νευρώνας, που αποτελεί την υποδοχή της μελλοντικής

γνώσης. Στην προσχολική ηλικία απαιτείται η διαμόρφωση πολλών και σύνθετων νευρώνων που να επιτρέπουν τη μετέπειτα γνωστική ανάπτυξη του μαθητή. Η συνεργασία οικογένειας-νηπιαγωγείου είναι το κλειδί για επίτευξη του στόχου αυτού.

β) Η συναισθηματική ανάπτυξη έχει τη βάση της στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού. Σ’ αυτά τα χρόνια καθοριστικά είναι το συναισθηματικό κλίμα στην οικογένεια, η ποιότητα των σχέσεων μεταξύ των μελών, των γονιών μεταξύ τους και με τα παιδιά τους.

γ) Το ενδιαφέρον των γονιών για την εκπαίδευση των παιδιών τους που σχετίζεται με τη σχολική επιτυχία.

Διαβάστε περισσότερα στο Paidiatros.com