Αδημοσίευτες φωτογραφίες από την Αμμόχωστο

41 χρόνια μετά την κατάληψη της Αμμοχώστου, το SIGMA φέρνει στο φώς για πρώτη φορά αδημοσίευτες φωτογραφίες απο την περίκλειστη πόλη.

Αμμόχωστος 15 Αυγούστου 1974. Το φρικτό έγκλημα ολοκληρώνεται. Τα ρολόγια σταμάτησαν. Η σελίδα στο ημερολόγιο δεν γύρισε ποτέ. 41 πέτρινα χρόνια παγωμέν,.όπως και η καρδιά όλων όσων εκδιώχθηκαν.

Οι θύμησες περιτριγυρίζουν στα σοκάκια της πόλης, προσπαθώντας να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη

41χρόνια μετά, το Σίγμα φέρνει στο φώς αδημοσίευτες φωτογραφίες απο την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου. εικόνες εγκατάλειψης και ερήμωσης, αλλά και εικόνες που δείχνουν την απόλυτη οικειοποίησή της απο τον κατοχικό στρατό.

Αφετηρία ο ναός του Αγίου Ιωάννη. Μία απο τις ελάχιστες εκκλησίες που γλύτωσε σαν απο θαύμα τη λεηλασία και την καταστροφή. Σήμερα, λειτουργεί ως Μουσείο Εικόνων για τις οικογένειες και τους συγγενείς των Τούρκων Αξιωματικών. Ένα τουριστικό μνημείο, με συνεχή φρούρηση, η είσοδος στο οποίο επιτρέπεται κατόπιν ειδικής άδειας.

Λίγο πιο πέρα το Στάδιο του Γυμναστικού Συλλόγου Ευαγόρας. Η κακή του κατάσταση μαρτυρεί το βάρβαρο πέρασμα του κατακτητή, που στο διάβα του έσπειρε την καταστροφή και το θρήνο.

Πλησιάζοντας στον κυκλικό κόμβο της Αγίας Τριάδας, το μάτι καρφώνεται στο καφεστιατόριο ΕΝΤΕΛΒΑΪΣ. Πόσος κόσμος άραγε θα ήπιε τον καφέ του ανταλλάσσοντας κουβέντες ήρεμες μιας ανέμελης καθημερινότητας;

Η περιδιάβαση συνεχίζεται και ο δρόμος μας οδηγεί στη λεωφόρο Κέννεντυ. Συντρίμμια και ερείπια.

Λίγο πιο κάτω το παραλιακό μέτωπο της πόλης. Εκεί, όπου η Αμμόχωστος όχι μόνο κατοικείται, αλλά αποτελεί και ένα τουριστικό θέρετρο για το κατοχικό στράτευμα..

Φθάνοντας στο εστιατόριο Αλάσσια, το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και η χρυσή αμμουδιά δηλώνουν επιβλητικά την παρουσία τους.

Αριστερά η οικία της οικογένειας Μαραγκού και δεξιά η πολυκατοικία Απόλλων, στην οποία διαμένουν παιδιά Τούρκων Αξιωματικών που φοιτούν σε Πανεπιστήμια των κατεχομένων.

Λίγο πιο πέρα, το πρώην ξενοδοχείο Sandy Beach, που πλέον ονομάζεται Ορντουεβί και το Golden Blash Hotel, που απο το 1974 και έπειτα λειτουργούν ως συγκρότημα. Εδώ παραθερίζουν οι οικογένειες των Τούρκων αξιωματικών όταν έρχονται στο νησί για διακοπές. Εστιατόρια, καφετέριες και οργανωμένη παραλία είναι μερικές απο τις υπηρεσίες που τα δύο ξενοδοχεία παρέχουν στους επισκέπτες τους.

Στο παραλιακό μέτωπο και το αγγλικών συμφερόντων ξενοδοχείο Golden Sand. Το μοναδικό που δεν δέχθηκε τη λεηλασία του εισβολέα. Κλειδωμένο απο τότε και άθικτο, φυλάει καλά στο εσωτερικό του το παρελθόν.

Κρανίου τόπος και η οδός Ιπποκράτους απομεινάρια και ερημιά, το χάος. Εγκαταλελειμμένα κτήρια και κατεστραμμένα καταστήματα. Σκουριά και πέτρα. Ίχνος ζωής πουθενά...

Επόμενος σταθμός η ενορία Σταυρού. Οι δρόμοι άδειοι. Τα σπίτια ερειπωμένα. Βουβαμάρα παντού. Βλάστηση σκεπάζει ακόμη και το τσιμέντο.

Η εκκλησία της ενορίας δεσπόζει σιωπηλή. Η καμπάνα ασάλευτη εδώ και δεκαετίες.

Παραδίπλα το νεκροταφείο της περιοχής. Η επιγραφή υποδηλώνει τη χριστιανικότητα του χώρου. Στο εσωτερικό εικόνες συντέλειας. Βεβηλωμένοι τάφοι, κομμένοι σταυροί, λεηλατημένα μνήματα.

Η εγκατάλειψη κυριαρχεί και στο κέντρο της περιφραγμένης πόλης των Βαρωσίων.

Κτήρια σήμα κατατεθέν της πολης σήμερα σπάνε τη σιωπή, κάνοντας εκκωφαντικό θόρυβο με την παρουσία τους.

Το γνωστό σε όλους τους Αμμοχωστιανούς Φωτογραφείο Βασιλείου, αλλά και τα σινεμά Ηραίων και Χατζηχαμπή κάποτε έσφυζαν από ζωή. Το ίδιο και το παντοπωλείο της Αμμοχώστου.

Στο κέντρο της πόλης και το Λύκειο Ελληνίδων Αμμοχώστου με τους κύονες και την περίτεχνη αρχιτεκτονική του, πάγωσε στο χρόνο, σε αντίθεση με το υδραγωγείο της πόλης, το οποίο λειτουργεί κανονικά, παρέχοντας νερό στον κατοχικό στρατό και τα Ηνωμένα Έθνη.

Νεκρές και οι Τράπεζες. Κάποιες κατεστραμμένες και κάποιες ανέγγιχτες, φρουρούνται επι 24ώρου βάσεως, ενω τα εναπομείναντα στο εσωτερικό τους ελέγχονται κατα διαστήματα απο ιδιωτική εταιρεία.

Αυτή είναι η σημερινή εικόνα της Βασιλεύουσας.

Το υλικό παρέδωσε στο ΣΙΓΜΑ μέλος της οικογένειας του μακαριστού Χριστάκη Ασσιώτη, ο οποίος αιχμαλωτίστηκε στα Άδανα της Τουρκίας και είχε γλυτώσει από εκτελεστικό απόσπασμα στη Δερύνεια. Η παρουσίαση, κατ' επιθυμία της οικογένειας, έγινε εις μνήμη όσων έφυγαν από τη ζωή με τον καημό της επιστροφής.