Ήθη και έθιμα σαν θηλιά!

Διαβάζοντας προσεκτικά διάφορα διηγήματα του προηγούμενου αιώνα, σκέφτομαι, πως συχνά τα περίφημα ήθη και έθιμα, τα οποία πασχίζουμε να τα διατηρήσουμε, ήταν άκρως καταπιεστικά, βασανιστικά για τις γυναίκες, πολλά από αυτά υφίστανται μέχρι και σήμερα, κυρίως σε πιο κλειστές κοινωνίες, όπως στην ύπαιθρο και στα χωριά. Η γυναίκα παλιά, αν έχανε τον άντρα της έπρεπε να μείνει κλεισμένη μέσα στο σπίτι της, να φορά συνεχώς μαύρα, εννοείται να μην παντρευτεί ποτέ ξανά. Σήμερα, θεωρώ πως τα έθιμα του γάμου, για τα οποία πολλοί επαίρονται πως τα διατηρούν, είναι εξίσου καταπιεστικά

για μία γυναίκα και γενικότερα, ότι έχει να κάνει με την περίφημη αποκατάσταση της.

Ακόμα και μία γυναίκα πολύ επιτυχημένη αν είναι μόνη, κάποιοι σίγουρα θα σιγομουρμουρίζουν εις βάρος της για το γεγονός αυτό, είναι περίεργη, θα πουν. Μπορεί να μην υφίσταται η προίκα αλλά εμμέσως πλην σαφώς υπάρχει απλά με άλλη μορφή. Όλο αυτό το σκηνικό το συντηρούν οι ίδιες οι γυναίκες, που με τη λογική του τι θα πει ο κόσμος, υποκύπτουν σε έθιμα αναχρονιστικά και εκβιαστικά για την προσωπικότητά τους. Παρόλο που υπάρχει διαδίκτυο, τηλεόραση, η φιλελεύθερη στάση αφορά όλους τους άλλους εκτός από την ίδια και την οικογένεια τους.

Η ελληνική κοινωνία είναι άκρως συντηρητική στις πιο βαθιές δομές της και φιλελεύθερη εκεί που δεν πρέπει. Τα ήθη είναι ωραία μέχρι του σημείου που δεν στραγγαλίζουν προσωπικότητες… όταν μπει η λογική, του τι θα πει ο κόσμος… η πόρτα της Αβύσσου, μόλις έχει ανοίξει.