ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ | Και να το έβαζε;

Όταν ο Αντώνης Φώτσης μείωνε με τρίποντη "βόμβα" σε 79-77, στη συνέχεια ο Ερτέλ αστοχούσε στο λέι απ και ο Δημήτρης Διαμαντίδης ετοιμαζόταν να σουτάρει από τα οκτώ μέτρα, οι περισσότεροι περιμέναμε να... ματώσει το διχτάκι. Όμως, αυτό δε συνέβη, αν και κατά τη γνώμη μας είναι ήσσονος σημασίας, καθώς ο Παναθηναϊκός θα πάρει εύκολα ή δύσκολα την πρόκριση για το ΤΟΠ-16. Η ουσία βρίσκεται αλλού...

Οι "πράσινοι" δεν έχουν βρει ακόμα... ταυτότητα. Θεωρητικά είναι μία ομάδα που βασίζεται στην άμυνα,

όμως πώς δικαιολογούνται οι 34 πόντοι παθητικό στην πρώτη περίοδο και τα 10/11 τρίποντα των Βάσκων στα πρώτα 17 λεπτά; Πώς δικαιολογούνται οι αργές περιστροφές και τα τόσα προβλήματα στην αντιμετώπιση του πικ εν ρολ;

Για να μη βλέπουμε μόνο τη "σκοτεινή" πλευρά, είναι σημαντικό πως ο "εξάστερος" δείχνει χαρακτήρα... Είναι μία ομάδα που αρνείται πεισματικά να χάσει, κι ακόμα κι όταν "λυγίζει", ο αντίπαλος φτύνει... αίμα, όπως συνέβη στο απερχόμενο παιχνίδι με την Λαμποράλ Κούτσα.

Ωστόσο, από την άλλη, με εξαίρεση τον αγώνα στην Κύπρο με τους Βάσκους, κερδίζει το ίδιο δύσκολα, δημιουργώντας απειροελάχιστη απόσταση ανάμεσα στο ροζ και στο κίτρινο φύλλο αγώνα.

Οι ρόλοι δεν είναι ακόμα διακριτοί, ιδιαίτερα στην επίθεση. Όταν κάποιος παίκτης βρει ρυθμό, τότε αλλάζει τις ισορροπίες, όπως για παράδειγμα ο Τζέιμς Γκιστ στο εντός έδρας παιχνίδι με τη Λιέτουβος Ρίτας, ο Νίκος Παππάς στο Βελιγράδι κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα κ.ο.κ.

Οι μοναδικοί παίκτες με συνέπεια σχεδόν σε όλους τους αγώνες είναι οι Δημήτρης Διαμαντίδης, Γιόνας Ματσιούλις και τελευταία ο Αντώνης Φώτσης, που πλέον αρχίζει και βρίσκει το ρόλο του.

Ο Γκιστ είναι καθαρά παίκτης ψυχολογίας και μέχρι να επανέλθει σε κανονικούς ρυθμούς ο Λάσμε, αποτελεί τον πιο αξιόπιστο ψηλό του Αργύρη Πεδουλάκη από τη στιγμή που ο Μάικ Μπατίστ δεν έχει τη "φρεσκάδα" του παρελθόντος και ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης κινείται διαρκώς στα "ρηχά".

Ο Νίκος Παππάς είναι ικανός να αλλάξει τις ισορροπίες, όμως ο Πεδουλάκης χρησιμοποιεί περισσότερη ώρα τον Ραμέλ Κάρι, που δεν βρίσκεται στα περσινά του επίπεδα. Ούτε καν ο Ρόκο-Λένι Ούκιτς, που σκόραρε 14 πόντους στη Βιτόρια, είναι αξιόπιστος, καθώς προσπαθεί να δώσει λύσεις με ατομικές του εκλάμψεις και αυτό βοηθάει μόνο περιστασιακά την ομάδα του.

Ο Μπράμος παίρνει τελευταία ελάχιστες προσπάθειες, ο Γιάνκοβιτς αγωνίζεται με το... σταγονόμετρο και καταλήγουμε στο αρχικό μας συμπέρασμα: Διαμαντίδης, Ματσιούλις, Φώτσης και από εκεί και πέρα, όποιος βρεθεί σε καλή μέρα. Καμία σχέση δηλαδή με την ομάδα που κατέκτησε πέρυσι το νταμπλ στην Ελλάδα και έφτασε μία ανάσα από την πρόκριση στο Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκα.

Είναι εμφανές πως κάτι πρέπει να αλλάξει και δεν υπονοούμε αλλαγή προσώπων, αλλά κυρίως ανεύρεση καλύτερης χημείας και μεγαλύτερη σταθερότητα στην απόδοση. Η ομάδα δεν πείθει με τις εμφανίσεις της και δεν θα έπειθε ούτε απόψε αν νικούσε, οπότε ποια θα ήταν η ουσιώδης διαφορά αν το έβαζε ο Διαμαντίδης στην εκπνοή;

Οι δυνατότητες είναι σαφώς μεγαλύτερες. Πιστεύουμε πως δεν τίθεται καν θέμα μη πρόκρισης. Ο Ερυθρός Αστέρας θα "λυγίσει" στο... καμίνι του ΟΑΚΑ και όσο περνάει ο καιρός ο Παναθηναϊκός θα γίνεται καλύτερος, με την προοπτική "εμφυλίου" στο ΤΟΠ-16 να "εξιτάρει". Γι' αυτό και συνεχώς θα ανεβαίνουν στροφές, αρκεί να "δέσει" το αρκετά ποιοτικό σύνολο του Αργύρη Πεδουλάκη...