O τελικός του ...αυτονόητου!

Να λοιπόν που ο Παναθηναϊκός πρέπει να αρχίζει να ετοιμάζεται, μήνα Δεκέμβριο, για τον πρώτο φετινό του «τελικό». Από την στιγμή που στην Βιτόρια δεν μπόρεσε να κάνει κάτι παραπάνω για ν’ αλλάξει τη μοίρα του, είναι υποχρεωμένος να παίξει την πρόκρισή του στο ΤΟΡ 16 την ερχόμενη Παρασκευή (6/12), στο ΟΑΚΑ, κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα.

Την ίδια στιγμή, ο αήττητος Ολυμπιακός

έχει εξασφαλίσει όχι μόνο την πρόκριση, αλλά και την πρωτιά του ομίλου. Μια πρωτιά όμως, η οποία, όσο παράξενο κι αν ακούγεται, δεν του δίνει και κανένα ουσιαστικό πλεονέκτημα στην επόμενη φάση, αν αναλογιστούμε την σύσταση του νέου ομίλου στον οποίο θα τοποθετηθεί με βάση το σύστημα.

To minimum

Ας ξεκινήσουμε όμως από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος, αυτή τη στιγμή, έχει το πρόβλημα. Είναι προφανές ότι - για την ώρα- απ’ όλα όσα έχει και όλα όσα δεν έχει καταφέρει, την πορεία του την έχουν σημαδέψει δυο αποτελέσματα:

Το ένα ήταν η ήττα της πρεμιέρας από την Λιέτουβος Ρίτας που τον έβαλε σε μπελάδες, γιατί είναι ο μόνος που πήγε στο Βίλνιους και δεν κατάφερε να επιστρέψει νικητής. Το άλλο ήταν το «διπλό» μέσα στη φλογισμένη Χάλα Πιονίρ επί του Ερυθρού Αστέρα. Αυτό το «διπλό» είναι που πραγματικά τον κράτησε όρθιο, έναν ολόκληρο γύρο και του δίνει την ευκαιρία να αξιοποιήσει την έδρα τους και να βγει στεγνός από όλη αυτή την περιπέτεια.

Σύμμαχοί του για να καταφέρει να πετύχει πάση θυσία τον αυτονόητο ως minimum ευρωπαϊκό του στόχο, είναι η δύναμη της έδρας, η εμπειρία του ως κλαμπ υψηλών προδιαγραφών και οι προσωπικότητες που διαθέτει στο ρόστερ του. Αρκεί οι σύμμαχοι αυτοί να αποδειχθούν αρκετοί ώστε να υπερισχύσουν έναντι της πίεσης που φορτώθηκε ξαφνικά, τα προβλήματα τραυματισμών (ειδικότερα του Λάσμε) και την ασταθή αγωνιστική του εικόνα που επιβεβαιώθηκε (και) στην «Φερνάντο Μπουέσα Αρένα». Ο Ερυθρός Αστέρας θα ταξιδέψει στην Αθήνα, χωρίς να έχει τίποτα να χάσει κι αυτό μπορεί να τον κάνει περισσότερο επικίνδυνο.

Για μια ακόμη φορά, λοιπόν, απέναντι σε μια ασόβαρη ομάδα, όπως η Λαμποράλ Κούτσα που είδαμε, ο Παναθηναϊκός έδειξε τις ίδιες αδυναμίες με τα προηγούμενα ματς. Το κακό ξεκίνημα, ειδικά στην άμυνα, τον ανάγκασε να κάνει υπερπροσπάθεια προκειμένου να επιστρέψει από το -21. Έτσι δεν του έμειναν και πολλές δυνάμεις, ώστε να έχει και το καθαρό μυαλό που χρειάστηκε το τελευταίο καθοριστικό τρίλεπτο.

Για να καλυφθεί αυτή η διαφορά, χρειάστηκε να ξοδευτεί πολύς κόπος, αλλά από λίγους. Προφανώς ήταν η απόδοση πολλών παικτών που ανάγκασε τον Πεδουλάκη, για πολύ μεγάλο διάστημα, να κλείσει δραματικά το ροτέισον. Γύρισε και χτύπησε το ματς με 5-6 παίκτες. Ο Λάσμε που ήταν τραυματίας και ήθελε αλλά δεν μπορούσε, ο Κάρι, ο Μαυροκεφαλίδης, ο Παππάς, ο Γιάνκοβιτς αλλά και ο Μπατίστ είχαν ελάχιστη συμμετοχή και συνεισφορά, κι αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα σε αυτό το επίπεδο.

Επιπλέον έχω την αίσθηση ότι την διαφορά στο ξεκίνημα δεν την έκαναν τα 10/11 τρίποντα με τα οποία ξεκίνησε το παιχνίδι η Λαμποράλ. Άλλωστε , στην ίδια χρονική περίοδο ο Παναθηναϊκός είχε 6/12. Η διαφορά ήταν (τότε) στους 17 πόντους, γιατί οι παίκτες του Σκαριόλο έφταναν σε κάρφωμα, σε λέι απ ή σε γκολ-φάουλ, σαν σε προπόνηση.

Ποιο πλεονέκτημα;

Ο Ολυμπιακός, από την άλλη, μετά την ήττα και της Μπάγερν εξασφάλισε την πρωτιά. Έχει μπροστά του τρία ματς να τα χρησιμοποιήσει όπως τραβάει η όρεξή του. Όπως έγραψα στον πρόλογο, η πρωτιά δεν του δίνει κάποιο σημαντικό πλεονέκτημα στο ΤΟΡ 16 και το εξηγώ: Με βάση το bracket θα βρεθεί στον ίδιο όμιλο με δυο ομάδες υψηλού επιπέδου από τον όμιλο του «θανάτου», δηλαδή τον Α’: Φενέρ, Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ.

Αυτό από μόνο του είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στο δρόμο για την διεκδίκηση μιας από τις δυο πρώτες θέσεις, οι οποίες δίνουν πλεονέκτημα έδρας στα πλει οφ. Συν τοις άλλοις, στην παρέα είναι πιθανό να προστεθεί ο Παναθηναϊκός αν δεν μπορέσει να κάνει κάτι καλύτερο από το να προκριθεί ως τέταρτος του δικού του ομίλου. Καταλαβαίνετε λοιπόν τι μας περιμένει…