Μακάβρια Δεξίωση περί το πτώμα Δημοκρατίας (Απάντηση στην Πρόσκληση του κ. Κ. Παπούλια)

Γράφει ο Μιχάλης Στυλιανού

Κύριε Πρόεδρε,

Την πρόσκλησή σας στην ετήσια δεξίωση για την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας δεχόμουν με πολλήν ευχαρίστηση στις αρχές της....
θητείας σας.

Η προέλευσή σας από τις τάξεις του αντιχουντικού στρατοπέδου στο εξωτερικό και το γεγονός ότι περιορίσατε τον κατάλογο των προσκλήσεων στους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα και τους αμέσους συγγενείς των θυμάτων του φαινόταν να σηματοδοτεί μια ελπιδοφόρο αναστροφή από τον εκφυλιστικό κατήφορο των θεσμών. (Ο προκάτοχός σας περιλάμβανε και χουντικούς αποστράτους στους κοσμικούς καλεσμένους της επετειακής εσπερίδας του).

Είχα και εξ αυτού του λόγου χαιρετίσει, στην τότε αρθρογραφία μου, την επιλογή σας από τον κ. Κ. Καραμανλή και έφθασα μάλιστα να την κατατάσσω στους απαράγραπτους τίτλους της πρωθυπουργίας του -πλάι στην ενθάρρυνση του κυπριακού «Όχι» στο εθνοκτόνο Σχέδιο Ανάν, στο «όχι» που ο ίδιος αντέταξε στον Αμερικανό πρόεδρο Μπους στο Βουκουρέστι κατά της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και στη προσπάθεια διεύρυνσης των οριζόντων της εθνικής μας πολιτικής με το άνοιγμα προς τη Ρωσία.

Υπέρμετρη αισιοδοξία για τις προεκτάσεις της εκλογής σας με κίνησε στον ασύγγνωστο, ως αποδείχθηκε, υποβιβασμό της σημασίας του γεγονότος που σημάδεψε την έναρξη της θητείας σας: Στο λογίδριο με το οποίο σας ανήγγειλε την εκλογή σας, επισκεπτόμενη το ιδιωτικό σας γραφείο, η τότε Πρόεδρος της Βουλής κ. Ψαρούδα- Μπενάκη περιέλαβε και τη πληροφορία ότι κατά την προεδρία σας μπορεί να σημειωθεί αλλαγή των συνόρων και περιορισμός της εθνικής ανεξαρτησίας…

Το ότι εσείς δεν φρικιάσατε με αυτόν τον απαίσιο χρησμό, ότι δεν αντιδράσατε και δεν ζητήσατε δημόσιες εξηγήσεις, προτού αναλάβετε να προεδρεύσετε υπό την σκιά του, ατυχώς το παρέκαμψα, αποδίδοντας αυτή την απουσία αντίδρασής σας σε παροδική διάλειψη, υπό το κράτος ιλίγγου από την αιφνίδια εκτίναξή σας στο κορυφαίο αξίωμα.

Ο χρόνος και οι εξελίξεις δεν έπαψαν όμως να διαψεύδουν, κατά τρόπο ολοένα δριμύτερο, την αφελή εκείνη διάγνωση. Με αποκορύφωμα την δεξίωση εορτασμού της Δημοκρατίας την οποία πραγματοποιείτε και φέτος, όπως άναυδος ανακαλύπτω με την πρόσκληση που μού στείλατε.

Μα είναι δυνατόν κύριε Παπούλια να καλείτε σε εορτασμό της Δημοκρατίας, υπό τη σημερινή της κατάντια στη χώρα μας;

Η ευμενέστερη ερμηνεία που βρίσκω γι’ αυτή την απίστευτη απόφαση σας είναι ότι στο χρυσοποίκιλτο κέλυφος που σας περιβάλλει, εντός ισχυρού κλοιού σωματοφυλάκων, στη σιδηρόφρακτη Ηρώδου του Αττικού (κλειστή στη κυκλοφορία τη νύχτα και τις ημέρες διαδηλώσεων), δεν έχετε φαίνεται αντιληφθεί ότι:

Προ δεκαοκταμήνου το πολίτευμα έπεσε θύμα πολιτικής πειρατείας και υφαρπαγής δι΄εξαπατήσεως.

Η χώρα έχει διαπομπευθεί διεθνώς (από τον πρωθυπουργό και τους αυλικούς του) ως άσυλο φυγοπόνων και διεφθαρμένων, γεγονός που έχει αποθρασύνει τους τοκογλύφους «εταίρους και συμμάχους» της, με τους οποίου