Στη μνήμη του Νταν Γουέλντον (1978-2011)

Κάποτε ένα από τα καυτά ονόματα στις junior κατηγορίες των μηχανοκίνητων της Μ. Βρετανίας, ο Νταν Γουέλντον έχασε τη ζωή του στα 33 του χρόνια σε αγώνα του αμερικανικού IndyCar, όπου είχε διαπρέψει κατά την τελευταία δεκαετία.

Γεννημένος τον Ιούνιο του 1978 στο χωριό Εμπέρτον στην Νοτιοανατολική περιοχή της Αγγλίας, ο Γουέλντον ξεκίνησε να ασχολείται με αγώνες καρτ από πολύ μικρή ηλικία, με την υποστήριξη της οικογένειάς του: ο πατέρας του είχε ασχοληθεί με τα καρτς ως ερασιτέχνης και η μητέρα του εργαζόταν σε τοπική πίστα αγώνων.

Εχοντας

πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του στα καρτ, πήρε προαγωγή για την Formula Ford το 1997, κερδίζοντας αγώνες ως ρούκι.

Μετανάστης λόγω ΜπάτονΠριν αρχίσει η σεζόν 1998 όλοι τον θεωρούσαν ως ένα απο τα φαβορί για τον τίτλο, αλλά η έλευση του Τζένσον Μπάτον στην ομάδα του άλλαξε άρδην τα δεδομένα. Ο μετέπειτα παγκόσμιος πρωταθλητής F1 κέρδισε το πρωτάθλημα και μαζί όλα τα φώτα της δημοσιότητας, γεγονός που ανάγκασε τον Γουέλντον να φύγει για τις ΗΠΑ το 1999, καθώς δεν είχε τους οικονομικούς πόρους για να κυνηγήσει μια καριέρα στα σιρκουί της Ευρώπης.

Το ταλέντο του στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού φάνηκε με το καλημέρα: κέρδισε τον τίτλο στην αμερικανική Formula Ford 2000 με την πρώτη του προσπάθεια, και στη συνέχεια τερμάτισε δεύτερος στα πρωταθλήματα Toyota Atlantic και Indy Lights.

Στόχος του ήταν μια θέση στο CART, όμως αντί για αυτό βρέθηκε στο IndyCar, παίρνοντας την ευκαιρία να τρέξει στους δύο τελευταίους αγώνες του 2002 με την Panther Racing.

Στην κορυφή του IndyCarΤο 2003 κλήθηκε ευσπεσμένα για να αντικαταστήσει τον τραυματία Ντάριο Φρανκίτι στην Adretti Green Racing και κράτησε τη θέση του και μετά την επιστροφή του σκοτσέζου στο κόκπιτ, καθώς ο επικεφαλής της ομάδας Μάικλ Αντρέτι (και παλιός team mate του Αϊρτον Σένα στην McLaren το 1993) είχε αποφασίσει να αποσυρθεί από τους αγώνες.

Ηταν η μεγάλη ευκαιρία που περίμενε και για την οποία είχε δουλέψει σκληρά όλη του τη ζωή ο Γουέλντον. Το 2004 πήρε την πρώτη του νίκη στο IndyCar στο Μοτέγκι της Ιαπωνίας, συν άλλες δύο στη συνέχεια, για να τερματίσει δεύτερος στο πρωτάθλημα.

Και το 2005 διέλυσε τον ανταγωνισμό φτάνοντας στην κορυφή του πρωταθλήματος, μετρώντας έξι νίκες. Μία από αυτές ήταν στο Indianapolis 500, με τον Γουέλντον να γίνεται ο πρώτος άγγλος νικητής του θρυλικού αγώνα μετά τον Γκρέιαμ Χιλ το 1966.

Το "όχι" στην F1Την επόμενη σεζόν ο Γουέλντον βρέθηκε μπροστά σε ένα τρομερό δίλημμα: να συνεχίσει στο IndyCar ή να αποδεχτεί την πρόταση της BMW Sauber για να γίνει ο τρίτος της οδηγός πίσω από τους Νικ Χάιντφελντ και Ζακ Βιλνέβ, με την προοπτική να αγωνιστεί στην F1 μια μέρα;

Το δέλεαρ ήταν μεγάλο, αλλά ο Γουίλσον είχε πια εναρμονιστεί πλήρως με το αμερικανικό lifestyle και δεν έβλεπε τον λόγο γιατί να εγκαταλείψει μια απόλυτα πετυχημένη καριέρα στις ΗΠΑ για να ξεκινήσει ξανά από το μηδέν.

Ετσι επέλεξε να παραμείνει στο IndyCar, μετακινούμενος στην ομάδα Chip Ganassi. Μαζί τη