Στοχευμένη κριτική

Από τη μια η τρόικα στηλιτεύει το φοροεισπρακτικό μηχανισμό, μιλώντας και για διαφθορά και από την άλλη το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ», το οποίο επανέρχεται στα δημοσιεύματά του, κάνοντας λόγο για βραδύτητα στο ελληνικό πρόγραμμα. Όπως αναφέρει, η χώρα «έχει καθυστερήσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις και ο ζήλος της κυβέρνησης για εξυγίανση έχει ατονήσει». Ως κυριότερα παράδειγμα φέρνει τη βραδύτητα στις ιδιωτικοποιήσεις και τη μείωση του δημόσιου τομέα. Την αναγκαιότητα ύπαρξης Ειδικής Γραμματείας Ελέγχων, με επικεφαλής ένα μη πολιτικό πρόσωπο, ή τεχνοκράτη που θα παρακολουθεί και θα επιβλέπει όλους τους ελέγχους, επισήμανε ο Πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών Χρήστος Γιαννόπουλος.

Μιλώντας στον Αθήνα 9.84 και στην εκπομπή «Η Τρόικα του 9.84» με τον Νεκτάριο Νώτη και τον Γιάννη Παπαγεωργίου ο κ. Γιαννόπουλος τόνισε πως ο συγκεκριμένος Ειδικός Γραμματέας θα έχει κάτω από την ομπρέλα του όλους τους ελεγκτές. Κατήγγειλε δε, πως «την περίοδο 2006-7 διέλυσαν τις ομάδες εργασίας γιατί δεν ήθελαν να υπάρχει σύστημα που να παρακολουθεί και τον ελεγκτή και τον ελεγχόμενο. Ένα τέτοιο σύστημα πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα».

Στην απόρρητη έκθεση κόλαφο των δανειστών, Η τρόικα βγάζει κόκκινη κάρτα στο υπουργείο Οικονομικών για τις επιδόσεις του στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Επισημαίνει μάλιστα πως ακόμα ο μηχανισμός ελέγχου είναι ευάλωτος σε πολιτικές παρεμβάσεις και στη διαφθορά. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει στον νέο γγ δημοσίων εσόδων για τον οποίο αναφέρει πως ουσιαστικά δεν είναι αυτόνομος από την πολιτική ηγεσία.

Η τρόικα αφήνει αιχμές και κατά του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα για το γεγονός πως υπάρχουν 60 ελεγκτές που έχουν εκπαιδευτεί από Γάλλους ειδικούς αλλά ακόμα δεν μπορούν να εργαστούν γιατί δεν έχει εκδοθεί η σχετική υπουργική απόφαση.Για βραδύτητα στο ελληνικό πρόγραμμα κάνει λόγο σε δημοσίευμά του το γερμανικό περιοδικό Spiegel. Όπως αναφέρει η χώρα «έχει καθυστερήσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις και ο ζήλος της κυβέρνησης για εξυγίανση έχει ατονήσει». Ως κυριότερα παράδειγμα φέρνει τη βραδύτητα στις ιδιωτικοποιήσεις και τη μείωση του δημόσιου τομέα.