Έρευνα: «Υιοθεσία»

Συνεχίζεται η έρευνα του ΑΘΗΝΑ 9.84 για το Κέντρο Προστασίας Παιδιού Αττικής «Η Μητέρα», στο οποίο ζουν δεκάδες παιδιά, μέχρι την ώρα που θα βρεθούν στη ζεστασιά μιας οικογένειας, μέσω της υιοθεσίας ή της αναδοχής. Σήμερα, η εκπομπή «Η Επόμενη Δόση» εστίασε στην ιδρυματοποίηση και τις επιπτώσεις της. Στις δημοσιογράφους  Νίνα Κομνηνού και Ελευθερία Κουμάντου, μίλησαν οι:

* Αντιγόνη Κοντοπούλου, επιστημονική διευθύντρια Κέντρου Προστασίας Παιδιού Αττικής «Η Μητέρα».

«Είμαι περίπου 30 χρόνια εδώ. Όταν ξεκίνησε το "Μητέρα" υπήρχαν παιδιά, δεν υπήρχαν γονείς να τα αποκαταστήσουν. Το "Μητέρα" λειτουργεί από το 1955. Ο σκοπός που δημιουργήθηκε ήταν να προστατεύσει τα παιδιά σε συνθήκες διαφορετικές από εκείνες της εποχής... Μεταπολεμικά, στην Ελλάδα επικρατούσαν πολύ δύσκολες συνθήκες, οι οικογένειες ήταν φτωχές, τα παιδιά μπορούσαν να έρθουν και από φτωχές οικογένειες στο "Μητέρα" και να προστατευτούν, αλλά και οι εκτός γάμου κυήσεις ήταν ένα πρόβλημα. Οι γυναίκες δεν μπορούσαν να κρατήσουν τα παιδιά τους, οπότε έρχονταν εδώ. Είχαμε και τον ξενώνα φιλοξενίας των μητέρων. Στη συνέχεια, γεννούσαν το παιδί τους και παρόλο που ήθελαν  να το κρατήσουν, ήταν τέτοιες οι συνθήκες που δεν μπορούσαν να το κάνουν. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ενδιαφέρον από θετούς γονείς, η υιοθεσία δεν ήταν τόσο αποδεκτή στην Ελλάδα, αλλά ήταν και πολύ φτωχή η χώρα μας... Ενώ στην αρχή είχαμε πάρα πολλά παιδιά και δεν είχαμε γονείς να τα υιοθετήσουν, φτάσαμε στο σημείο -περνώντας δυο τρεις δεκαετίες-, να έχουμε πολλές αιτήσεις ζευγαριών και να μην έχουμε παιδιά... Η μείωση των παιδιών και κυρίως των υγειών παιδιών, βρεφών και νηπίων, είχε σαν αποτέλεσμα -και αυτό είναι μια θετική εξέλιξη-, παιδιά που είχαν και έχουν κάποια σοβαρά ιατρικά προβλήματα ή επιβαρύνσεις στο κληρονομικό ιστορικό, να μπορούν να βρουν κάποια οικογένεια. Έχουμε τοποθετήσει σε οικογένειες αρκετά τέτοια παιδιά, που παλιότερα θα πήγαιναν σε ίδρυμα, είτε σε ανάδοχη οικογένεια σε καλύτερες συνθήκες.
Τουλάχιστον για τα παιδιά που είναι ηλικίας κάτω των τριών ετών, αν είναι αναγκαίο να μπουν σε ένα ίδρυμα, η παραμονή τους πρέπει να είναι πάρα πολύ μικρή, γιατί και ιατρικά πλέον έχει αποδειχθεί ότι ατροφούν κάποια τμήματα τους εγκεφάλου τους, που έχουν επίπτωση στο συναίσθημα, στη συμπεριφορά, στη μάθηση. Φυσικά, αυτό που δημιουργείται στον εγκέφαλο, μπορεί να αναστραφεί κατά κάποιο τρόπο, όταν τοποθετηθούν σε ανάδοχη ή θετή οικογένεια, όταν δεν είναι δυνατόν να επιστρέψουν στην οικογένειά τους, αλλά είναι κάτι που δεν θα το θέλαμε για κανένα παιδί. Δηλαδή, τα παιδιά ηλικίας κάτω των τριών ετών δεν πρέπει να μεγαλώνουν, να μένουν σε ένα ίδρυμα και σε αυτό θα μας βοηθήσει πάρα πολύ αν αποχωρήσει ο θεσμός της αναδοχής, αν  έχουμε οικογένειες που μπορούν τα παιδιά να τοποθετούνται μέσα σε 3 - 6 μήνες από τη στιγμή που θα έρθουν σε εμάς».

Δημοσιογράφος: Υπάρχει ζήτηση από ανάδοχες οικογένειες ή περιορίζεται ο κόσμος στην υιοθεσία, κυρίως;  

Αντ. Κοντοπούλου: «Ενώ έ