Πλάνο ξεκάθαρο, μυαλό πεντακάθαρο

Ο Ολυμπιακός είχε ξαναπάει στο ΟΑΚΑ με τους οιωνούς να συνηγορούν για "κάτι καλό". Φεύγοντας, συνήθως αναρωτιόταν "πώς την πάθαμε πάλι"... Με πιο πρόσφατο παράδειγμα φυσικά το φετινό ματς κυπέλλου. Απόψε, η ιστορία γράφτηκε διαφορετικά. Με μια εύκολη και απόλυτα δίκαιη των "ερυθρόλευκων" που ήξεραν τι πρέπει να κάνουν, πώς πρέπει να το κάνουν και, κυρίως, αυτή τη φορά το έκαναν. Οχι αποσπασματικά, αλλά για 40 λεπτά και έτσι δεν υπήρχε τρόπος να χάσουν.

Η

απώλεια του Γκιστ έκανε σχεδόν μονόδρομο το πώς θα έπαιζε ο Παναθηναϊκός. Με στήριγμα τα σουτ τα οποία στις βραδιές που μπήκαν μαζεμένα φέτος, του έδωσαν και τις μεγάλες τουνίκες. Ο Ολυμπιακός είχε αποφασίσει ότι από τον Μπατίστα δε γινόταν να χάσει, αν εξουδετέρωνε τα άλλα του ατού. Και δεν έχασε. Ο Ουρουγουανός έβαλε πολλά, όμως τα 5/30 τρίποντα του Παναθηναϊκού και οι 3 πόντοι του Διαμαντίδη σε 31 λεπτά ήταν καταλυτικά για την εξέλιξη του αγώνα.

Ο Σφαιρόπουλος είδε το "εργαλείο" Ντάρντεν να προσφέρει τα μέγιστα στην "εξουθένωση" του Διαμαντίδη, αλλά τον είδε και να προσφέρει υπερβολικά πράγματα στην επίθεση. Οι βοήθειες του Παναθηναϊκού στα πικ εν ρολ άφηναν συνέχεια ελεύθερο παίκτη και τα ακούραστα τρίποντα του Πρίντεζη, του Λοτζέσκι ή τα ντράιβ του Ντάρντεν έδιναν πόντους με συνέπεια στον Ολυμπιακό.

Το πλάνο ήταν σαφές εξ αρχής για τον Ολυμπιακό. Καμία βιασύνη και για κανέναν λόγο. Οταν νιώθεις καλύτερος και πιο γεμάτος δεν έχει νόημα να το κάνει "ροντέο" και να δώσεις στον αντίπαλο ευκαιρίες στο μη κοντρολαρισμένο παιχνίδι. Λογικό και ίσως απλό στην έμπνευση, αλλά εξαιρετικά καλό στην εκτέλεσή του. Ηταν από τις φορές που ο Ολυμπιακός δεν έβγαλε στο ΟΑΚΑ ούτε φοβίες ούτε και είχε... άλλα στο μυαλό του προκαταβολικά. Η ψυχραιμία που ξεκίναγε από τον Σφαιρόπουλο είχε μεταδοθεί σε όλη την ομάδα κι αυτό ήταν φανερό σε πολλές στιγμές. Ακόμα και στην ένταση που δημιουργήθηκε από τον πανηγυρισμό του Σπανούλη, ο κόουτς του Ολυμπιακού έδειξε και πάλι γιατί πιστώνεται στο απόλυτο την πνευματική ηρεμία που διακρίνει την ομάδα του φέτος.

Είναι κλισέ και περιττό να πούμε ότι ακόμα δεν κρίθηκε κάτι στη μάχη του πρωταθλήματος, όμως υπάρχουν και φανερές καταστάσεις στην παρούσα φάση. Για τον Ολυμπιακό είναι απλά τα πράγματα. Πολύ καλή ομάδα και με αισιόδοξο γι' αυτόν σημάδι ότι όσο περνάει ο καιρός "βάζει" κι άλλους παίκτες σε υψηλότετο επίπεδο, να πρωταγωνιστούν. Για τον Ολυμπιακό, βέβαια, το πρωτάθλημα θα γίνει παρένθεση από απόψε και μέχρι τις 18 του μήνα.

Στον Παναθηναϊκό αντίθετα, έχουν θέματα να λύσουν. Με πρώτο και κύριο αυτό του ψηλού. Αν η τιμωρία του Γκιστ τον βγάζει εκτός για φέτος, είναι αυτονόητο ότι χρειάζεται παίκτης. Αυτό που δεν είναι αυτονόητο είναι το πού θα τον βρει τέτοια εποχή, για το επίπεδο που τον θέλει. Λαουάλ δε φαίνεται να υπάρχει στο πλάνο του ιβάνοβιτς ούτε για... πλάκα και το ερώτημα παραμένει βασανιστικό. Δεν είναι όμως και το μοναδικό. Ο Παναθηναϊκός στερείται πλήθους ηγετών και αυτό του στοιχίζει συχνά. Διαμαντίδης, Παππάς και Φώτσης δείχνουν ικανοί να "σηκώνουν" βάρη στις πλάτες τους και οι άλλοι απέχουν πολύ. Ειδικά οι ξένοι και όλα αυτά μαζί, μόνο πρόβλημα συνθέτουν για τη συνέχεια αφού πλέον τα "μερεμέτια" που μπορούν να γίνουν είναι περιορισμένα.