Παρωνύμια στις φανέλες: Μια όχι και τόσο… πρωτότυπη ιστορία

Για όποιον δεν θυμάται απλώς φυσιογνωμίες και πρόσωπα, το βράδυ της Παρασκευής (10/1) μπορεί να είναι παράξενο. Και θα πρέπει να συνηθίσει την εικόνα ή να γνωρίζει λεπτομέρειες για παρωνύμια. Για όσους παρακολουθήσουν το ματς Μπρούκλιν-Μαϊάμι (στις 3:00π.μ., τα ξημερώματα του Σαββάτου για την Ελλάδα), το πίσω μέρος στις φανέλες θα είναι ξεχωριστό και σαφώς όχι συνηθισμένο. Ωστόσο, δεν θα είναι ακριβώς πρωτότυπο. Μπορεί η ιδέα του ΝΒΑ για ματς με παρατσούκλια στις εμφανίσεις να μοιάζει με μία πρωτόγνωρη απόφαση ή ιδέα

της Λίγκας, με στόχο την πρωτοτυπία -και φυσικά τα κέρδη από τις πωλήσεις- όμως η αλήθεια είναι πως δεν θα είναι η πρώτη φορά που παίκτες θα «λανσάρουν» κάτι διαφορετικό από τα ονόματά τους στο πίσω μέρος της φανέλας τους. Σαφώς και πλέον το εγχείρημα είναι συλλογικό, αλλά το ΝΒΑ αντίκρισε πριν από πολλά χρόνια μία παρόμοια, αλλά ατομική πρωτοβουλία μερικών παικτών που είχαν την έμπνευση (και την άδεια, φυσικά, σε αντίθεση με την τωρινή, συνήθως άτεγκτη, λίγκα, που έχει εφαρμόσει μέχρι και κώδικα ενδυμασίας για τους παίκτες που δεν αγωνίζονται και κάθονται στον πάγκο με πολιτικά) να χρησιμοποιήσουν τα παρατσούκλια τους στις φανέλες, αντί για ονόματα!

Προφανώς ο πιο φημισμένος από αυτούς είναι ο «Πίστολ» Πιτ Μάραβιτς, που στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του είχε στο πίσω μέρος το «Pistol». Ο άλλοτε σταρ και «ζογκλέρ» των Ατλάντα Χοκς (1970-74) και Νιού Ορλίνς/Γιούτα Τζαζ (1974-1980) είχε καταφέρει να πρωτοτυπήσει από τότε, αν και στην μικρή θητεία του στην Βοστόνη (1980), οι παραδοσιακοί Σέλτικς δεν του επέτρεψαν να έχει στην φανέλα το παρατσούκλι του, το οποίο «κληρονόμησε» από την γρήγορη εκτέλεση στο σουτ και τον συμβούλευσαν με τρόπο να φέρει το «Μάραβιτς»…

Μονάχα που ο συχωρεμένος (από τις 5 Ιανουαρίου 1988, μόλις σε ηλικία 40 ετών) Μάραβιτς δεν ήταν καν ο πρώτος που έκανε κάτι τέτοιο με την φανέλα του. Τον είχαν προλάβει κι άλλοι παίκτες τόσο στο ΝΒΑ όσο και στο ΑΒΑ, όπως οι Έλβιν Χέιζ και Ρούντι Τομζάνοβιτς των Ρόκετς, που έφεραν αντίστοιχα τα «E» και «RudyT.». Ο Γιαν Βαν Μπρέντα Κολφ πέρασε από πολλές ομάδες (Ντένβερ Νάγκετς, Βιρτζίνια Σκουίρς, Κεντάκι Κόλονελς στο ΝΒΑ και Νετς στο ΝΒΑ), έχοντας στην πλάτη τα αρχικά του («V.B.K.»). Ο Μπομπ ΜακΙντάιρ έφερε το «Mac» σε Νιού Τζέρσεϊ Αμέρικανς (ομάδα που κατέληξε να είναι πια οι Μπρούκλιν Νετς) και Νιου Γιορκ Νετς στο ΑΒΑ και ο Νικ Ουέδερσπουν των Μπούλετς φορούσε το «Spoon».

Πιο πρωτότυποι, με «αληθινά» παρατσούκλια και όχι αρχικά ονομάτων ή υποκοριστικά, ήταν ο Ουόλτ Μπέλαμι, που κατέχει ένα από τα πιο παράξενα ρεκόρ του ΝΒΑ και συχνά προτιμούσε το «Bells» σε Μπούλετς, Νικς, Πίστονς, Χοκς, Τζαζ και ο Τζέιμς Ουίλιαμς των Σεντ Λούις Σπίριτς του ΑΒΑ, που φορούσε την δεκαετία του ’70 το «Fly»!

Αντίστοιχη πρωτοτυπία παρατηρήθηκε και στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Το 1971, ο Χάουαρντ Ουάιτ του Μέριλαντ έφερε στο πίσω μέρος της φανέλας ένα τεράστιο «H» (από το πρώτο γράμμα του μικρού ονόματός του-Howard) και το 1975 ο Άλεν Ουάιζ του Κλέμσον τόλμησε να βάλει το προσωνύμιο του, που ήταν το «Skip»…

Πριν από μερικές εβδομάδες, η ιστοσελίδα του δικτύου FoxSports έκανε ένα μοντάζ σε φωτογραφίες με παλιότερες περιπτώσεις παικτών με εξαιρετικά παρωνύμια, θεωρώντας πως Χιτ και Νετς, που θα παίξουν την Παρασκευή (10/1) με παρατσούκλια, δεν έχουν καλές ιδέες. Προφανώς σταρ όπως οι Μάικλ Τζόρνταν («Air»), Χακίμ Ολάζουον («The Dream»), Άλεν Άιβερσον («The Answer»), Σακίλ Ο’Νιλ («Diesel»), Άρτσιμπαλντ («Tiny»), Ντέιβιντ Ρόμπινσον («The Admiral»), Γκάρι Πέιτον («The Glove»), Ρόμπερτ Πάρις (Chief»), Τζορτζ Γκέρβιν («Iceman»), Μπιλ Μπράντλεϊ («Dollar-Bill»), Ντάριλ Ντόουκινς («The Chocolate Thunder»), Νταν Μάερλι («Thunder-Dan») και Τσαρλς Μπάρκλεϊ («Sir Charles» ή… «RoundMoundofRebound») είχαν «βαφτιστεί» με περισσότερη έμπνευση, ενώ από εν ενεργεία αθλητές, οι Κόμπι Μπράιαντ («Black Mamba»), Γκόραν Ντράγκιτς («Dragon»), Μαρτσίν Γκορτάτ («The Polish Hammer») και Σον Μάριον («The Matrix») έχουν «πιασάρικα» παρατσούκλια.

Αλλά και σε Μπρούκλιν και Μαϊάμι υπάρχουν καλά παρωνύμια. Ίσως πιο διασκεδαστικό είναι το «J. Shuttlesworth» του Ρέι Άλεν, από τον ομώνυμο ήρωα τον οποίο υποδύθηκε το 1998 στην ταινία «HeGotGame», του Σπάικ Λι.

Ο ΛεΜπρον Τζέιμς προτίμησε φυσικά το «KingJames», ο Κρις Άντερσεν το «Birdman», ο Νόρις Κόουλ το «ColeTrain», ο Τζόελ Άντονι το «Doc», ο άλλοτε γκαρντ του Ολυμπιακού, Ρότζερ Μέισον τζούνιορ το «Money mase» και ο Μάικλ Μπίσλεϊ το «B Easy». Ο Σέιν Μπάτιερ ήθελε να χρησιμοποιήσει το «Batman», αλλά του απαγορεύθηκε λόγω πνευματικών δικαιωμάτων της ομώνυμης ταινίας του διάσημου κόμικ(!) και προτίμησε το «Battle»… Πιο συντηρητικοί εμφανίστηκαν οι Ντουέιν Ουέιντ («D. Wade»), Κρις Μπος («C.B.»), Μάριο Τσάλμερς («Rio»), Γιουντόνις Χάσλεμ («UD»), Ρασάρντ Λιούις («Sweet Lew»), Γκρεγκ Όντεν («G.O.»), ενώ ο Τζέιμς Τζόουνς θα φέρει το ίδιο («J.J.») με τον αντίπαλό του στους Νετς, Τζο Τζόνσον! Για το Μπρούκλιν, σαφώς και το κορυφαίο ανήκει στον Πολ Πιρς με το «The Truth»,. Ο Κέβιν Γκαρνέτ θα έχει το περίφημο «The Big Ticket» από τα χρόνια της Μινεσότα, ενώ εξαιρετικό είναι το «Joker» του Ρέτζι Έβανς! Αν ο τραυματίας Ντερόν Ουίλιαμς προλάβαινε να παίξει, θα προτιμήσει το «D-Will» και ο Αντρέι Κιριλένκο δεν θα προκαλέσει με το «AK-47», που είναι βεβαίως τύπος όπλου, αλλά αποφάσισε να γράψει το επώνυμό του στα ρώσικα!

Η ιστορία με φανέλες με παρατσούκλια, βεβαίως, δεν είναι ιδέα του ΝΒΑ. Το ESPN παρουσίασε μέσα στην εβδομάδα μερικές από τις παλιότερες ιδέες σε όλα τα επαγγελματικά σπορ των Η.Π.Α.. Το 1976 στο μπέιζμπολ, οι Ατλάντα Μπρέιβς και οι Όκλαντ Αθλέτικς αποφάσισαν μαζικά να προτιμήσουν για μερικά ματς τα παρωνύμια από τα επώνυμα! Μάλιστα, ο Άντι Μεσερσμιθ των πρώτων είχε το «Channel» και το Νο17, που ήταν άμεση… διαφήμιση στο δίκτυο ΤΝΤ του τότε ιδιοκτήτη, Τεντ Τέρνερ κι έπειτα από παρέμβαση της λίγκας το άλλαξε σε «Bluto»! Και το 1979, ο Τζόνι ΛεΜάστερ δεν αισθάνθηκε καθόλου ντροπή από τις συνεχόμενες αποδοκιμασίες των οπαδών της ομάδας του και φόρεσε σε κάποια ματς την φανέλα των Νιου Γιορκ Τζάιαντς με το όνομα… «Boo»!!! Πιο διάσημο και πρωτότυπο προσωνύμιο σε φανέλα ομάδας, πάντως, παραμένει το «He Hate Me»(!) του Ροντ Σμαρτ στην λίγκα XFL, μία κατηγορία κάτω από το φημισμένοNFL (αμερικανικό ποδόσφαιρο-ράγκμπι), το οποίο φορούσε όταν αγωνίστηκε στους Λας Βέγκας Άουτλόους!

[email protected]