Ο Ντέιβιντ Στερν που... αγαπήσαμε (;)

Πριν από μερικά χρόνια, ο πάντα γλαφυρός Στιβ Γιατζόγλου είπε στον υπογράφοντα ότι «οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες δεν είναι ηλίθιοι που δίνουν 15εκατ.δολ. ετησίως στον Ντέιβιντ Στερν για να. τους κάνει κουμάντο στο πρωτάθλημά τους»! Βεβαίως, ο πρώην πια κομισάριος του ΝΒΑ, που αποχώρησε επισήμως τον Σάββατο (1/2) από την θέση του, έπειτα από 30 χρόνια θητείας, «ανταπέδωσε» στα αφεντικά των ομάδων, καθώς τα στοιχεία λένε πως από το 1984 που ανέλαβε, οι παράγοντες

είχαν επιπλέον κέρδη 12δισ.δολ.!!! Την μέρα που ο κ. Στερν ανακοίνωσε την πρόθεση του να αφήσει την θέση του στον Άνταμ Σίλβερ, προφανώς στο Φοίνιξ ξέσπασαν σε πανηγύρια. Γιατί ακόμη φωνάζουν για την χαμένη σειρά των δυτικών ημιτελικών του 2007 με το Σαν Αντόνιο (με την τιμωρία του Αμάρ'ε Στάνταμαϊρ). Την ίδια στιγμή, οι «συνωμοσιολόγοι» όλου του κόσμου βρήκαν ευκαιρία να ψάξουν και πάλι στο μυαλό και τα αρχεία τους. Και πολλοί αναρωτήθηκαν αν ο «κυβερνήτης» της Λίγκας ήταν ικανός ή τυχερός.

Οι ρομαντικοί τον είδαν ως έναν μεγάλο οραματιστή. Οι καχύποπτοι λένε ακόμη πως όταν οι ιδιοκτήτες τον αντίκριζαν δεν έβλεπαν τον μεσήλικα με τα γυαλιά και το σοβαρό ύφος, αλλά έναν. φάκελο με εκατομμύρια! Πολλοί εξ αυτών ισχυρίζονται πως ο Στερν είναι ο κορυφαίος κομισάριος όλων των εποχών σε όλα τα επαγγελματικά σπορ των Η.Π.Α.. Κάτι που ακόμη και για εμάς που λατρεύουμε το (αμερικανικό) μπάσκετμπολ, μοιάζει υπερβολικό, αν αναλογιστούμε πως το ΝΒΑ δεν είναι το δημοφιλέστερο πρωτάθλημα στην Αμερική και στέκει ακόμη πίσω από ράγκμπι και μπέιζμπολ σε αξία και απήχηση στο κοινό. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι ο Ντέιβιντ Στερν έκανε την Λίγκα (του) ένα παγκόσμιο «προϊόν», που «εκτόξευσε» τα κέρδη των ιδιοκτητών, ανέβασε κατακόρυφα την αξία των τηλεοπτικών δικαιωμάτων και παράλληλα τις αμοιβές των αθλητών. Κάτι που προφανώς επιβεβαιώνει την μεγάλη επιρροή του. Όσοι, από την άλλη, τον θεωρούν τυχερό, ξεχνώντας ενίοτε το κλισέ πως «η τύχη πηγαίνει με τους δυνατούς ή ικανούς», επέμεναν για χρόνια ότι η αρχή της θητείας του συνέπεσε με την κορύφωση της κόντρας «Μάτζικ» Τζόνσον-Λάρι Μπερντ και των Τελικών Λέικερς-Σέλτικς της δεκαετίας του '80, που «εκτίναξαν» το ενδιαφέρον. Αλλά και της «προσγείωσης» του Μάικλ Τζόρνταν στο ΝΒΑ, ώστε να «απογειωθεί» σε αθλητικό και επιχειρηματικό επίπεδο και ο παλαίμαχος σταρ των Μπουλς και το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετμπολ στον πλανήτη!

Η εποχή του δεν συνοδεύτηκε απλώς από την ταυτόχρονη παρουσία των τριών εκ των πιο διάσημων παικτών στην ιστορία, αλλά και από την καλωδιακή τηλεόραση. Όμως θα ήταν αδικία να τον αποκαλέσει κάποιος μόνο τυχερό. Τα 30 χρόνια που κάθισε στην αναπαυτική καρέκλα του στο γραφείο του στη Νέα Υόρκη, δεν. επαναπαύτηκε. Μάλλον υπήρξε και ικανός και τυχερός. Αλλά σε μία τόσο δύσκολη και απαιτητική θέση σαν την δική του, δεν πιστεύετε πως χρειάζονται και τα δύο; Το γενικότερο πλαίσιο των ενεργειών του αφήνει μία κάτι παραπάνω από θετική «κληρονομιά». Αν και ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Ζίριν έγραψε πριν από μερικούς μήνες στο περιοδικό «SLAM» πως «οι πράξεις του συχνά ήταν τόσο μελετημένες προς όφελος των ιδιοκτητών, που ήταν κάτι σαν κλωτσιά στα δόντια προπονητών, παικτών και οπαδών»! Ο Στερν φαινόταν να βρίσκεται στην μέση, ανάμεσα σε παράγοντες και παίκτες, όμως συνήθως έπαιρνε το μέρος των πρώτων. Άλλωστε, τον Δεκέμβριο του 2011, στην συνέντευξή του στο basketblog.gr, ο ελληνικής καταγωγής παρουσιαστής της εκπομπής «The Starters» του ΝΒΑ TV, Τας Μελάς, είχε τονίσει πως παρά το τέλος του λοκ-άουτ της ίδιας περιόδου, «οι ιδιοκτήτες είχαν κερδίσει. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό. Πήραν όλα όσα απαιτούσαν. Εκείνοι σχεδίασαν την γραμμή στην άμμο, λαμβάνοντας το 49% του ποσοστού επί των κερδών της Λίγκας (σ.σ.: ως τότε λάμβαναν 43%) και σκληρότερους όρους στο σάλαρι-καπ και στον φόρο πολυτελείας. Ήρθαν πολύ κοντά στις αρχικές απαιτήσεις τους. Έγιναν, βέβαια, κάποιες μικρές παραχωρήσεις τους πριν την υπογραφή της νέας σύμβασης εργασίας, όμως είναι οι ξεκάθαροι νικητές».

Βεβαίως, ο κ. Στερν έδωσε και τις δικές του απαντήσεις στο (ρητορικό;) ερώτημα για το αν τελικά ήταν ικανός ή τυχερός. Ο πρώην -για το συνηθίζουμε πλέον- κομισάριος έδειξε ικανός στον τρόπο που διαχειρίστηκε την αποχώρηση των Σόνικς από το Σιάτλ και την μετονομασία τους σε Θάντερ, στην Οκλαχόμα Σίτι. Διότι πολύ απλά αυτό ήθελε τότε το αφεντικό της ομάδας, Κλέι Μπένετ και οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες, ως ένα ξεκάθαρο μήνυμα σχετικά με την βοήθεια του ΝΒΑ για την ανέγερση νέων γηπέδων. Εμφανίστηκε επίσης ικανός στο να «ξεγλιστρά» σε κάθε λοκ-άουτ, όταν Τύπος και παίκτες του χρέωναν σαφή εύνοια των αφεντικών. Αλλά ήταν τυχερός που ενώ το FBI έθεσε το 2007 υπό έρευνα (και καταδίκασε σε 15μηνη κάθειρξη) τον διαιτητή Τιμ Ντόναχι για το σκάνδαλο με τον στοιχηματισμό πόντων, οι αρχές δεν ερεύνησαν τους ισχυρισμούς του Αμερικανοί ρέφερι ότι «κάποιοι παράγοντες ομάδων χειραγωγούν οι ίδιοι τους διαιτητές». Ο Στερν, με εξαίρεση τα σχεδόν 2εκατ.δολ. σε πρόστιμα με τα οποία τιμώρησε τον εκκεντρικό ιδιοκτήτη των Μαβς, Μαρκ Κιούμπαν, δεν έφερε σχεδόν ποτέ σοβαρή αντίρρηση σε άλλον παράγοντα. Φρόντισε, επιπλέον, να «βάζει στην θέση τους» τους παίκτες. Είτε με τον περίφημο «κώδικα ενδυμασίας» είτε με το όριο ηλικίας των 19 ετών για συμμετοχή στο ντραφτ, το οποίο ο βετεράνος σέντερ των Ουόριορς, Ζερμέν Ο'Νιλ χαρακτήρισε «ρατσιστικό». Αλλά κυρίως με την σιωπηρή «αποβολή» από την Λίγκα των Κρεγκ Χότζες και Μαχμούντ Αμπντούλ-Ραούφ, γιατί ο πρώτος επισκέφθηκε με παραδοσιακή αφρικανική φορεσιά τον Λευκό Οίκο ως πρωταθλητής με τους Μπουλς και συχνά μιλούσε πολιτικά και ο δεύτερος, πρώην παίκτης και του Άρη, δεν στάθηκε ως γκαρντ των Νάγκετς όρθιος στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου των Η.Π.Α., το 1996. Παρόλα αυτά, στην θητεία του βοήθησε στο να ξεπεραστούν προκαταλήψεις σχετικά με τις φυλές και το χρώμα. Ωστόσο θα συμφωνήσω με τον επίλογο του Ζίριν στο «SLAM» , που είχε καταλήξει ότι «δεν θα "θρηνήσω" το τέλος της εποχής του Στερν, γιατί το μπάσκετμπολ και το ΝΒΑ το παρακολουθούμε για τους παίκτες του».

[email protected]