Ο αυτοεξόριστος της κεντρικής λεωφόρου

Επειδή η φράση που συνήθιζε να χρησιμοποιεί όταν μιλούσε με μας τους παλαιότερους , ο άλλοτε Ομοσπονδιακός τεχνικός (και όχι μόνο) Μάκης Δενδρινός, ισχύει στο διηνεκές, την επαναλαμβάνω: «Πρώτα σώζεις μια παρτίδα και μετά πας να την πάρεις διπλή».

Την θεωρώ μια καλή αφορμή για συζήτηση, τώρα που ολοκληρώθηκε το ευρωπαϊκό ντέρμπι των «αιωνίων» και σιγά-σιγά ετοιμαζόμαστε να γυρίσουμε ανάποδα την κλεψύδρα, μπαίνοντας στον δεύτερο γύρο του ΤΟΡ16. Για τις δυο ελληνικές ομάδες, αυτή τη στιγμή το πρώτο που μπορείς

να πεις είναι ότι, με βάση τα ως τώρα αποτελέσματά τους, βρίσκονται εντός τροχιάς στόχου.

Και ο πρώτος στόχος τους είναι να προκριθούν στα play off. Πολύ αργότερα και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα πρέπει να αρχίσουμε να συζητάμε για την πιθανότητα, αν ο ένας από τους δυο , μπορεί να αρπάξει την 2η προνομιούχο θέση του ομίλου, η οποία μεταφράζεται σε πλεονέκτημα έδρας. Δεν συζητάμε βέβαια ότι την 1η την έχει ήδη στην τσέπη της η αήττητη Μπαρτσελόνα, που έχει νικήσει Φενέρ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό εκτός και τους περιμένει στο «Παλάου μπλαουγκράνα».

Από εκεί και πέρα , αρχίζει πλέον να φαίνεται ξεκάθαρα άλλη μια πολύ γερή υποψηφιότητα για την 2η θέση, αυτή της Αρμάνι, η οποία δείχνει με τις εμφανίσεις και τα αποτελέσματά της ότι… μπορεί. Μάλιστα θα ήταν σε πλεονεκτικότερη θέση, αν δεν έχανε (ειδικά όπως έχασε με το τρίποντο του Πλανινιτς) από την Εφες στην Πόλη. Συνεπώς το ερχόμενο ματς με τον Παναθηναϊκό, στο γήπεδο που θα φιλοξενήσει το φετινό φάϊναλ φορ, είναι κομβικής σημασίας για την ομάδα του Λούκα Μπάνκι η οποία είχε συντρίψει με 30 πόντους τον Ολυμπιακό.

Η τέταρτη ομάδα που μπορεί να διεκδικήσει ένα ακόμη εισιτήριο πρόκρισης από τα τρία που εκκρεμούν, είναι η Φενέρμπαχτσε, η οποία όμως δεν θα έχει και πολλές ελπίδες αν δεν νικήσει την ερχόμενη εβδομάδα , τον Ολυμπιακό.

Από εκεί και πέρα, τα συμπεράσματα για τον «εμφύλιο», είναι ακόμη ζεστά και στο τραπέζι για συζήτηση.

Ο Παναθηναϊκός νίκησε, όχι γιατί το σκορ πήγε χαμηλά, αλλά γιατί έδειξε εμπειρία, χαρακτήρα και αποφασιστικότητα στο καθοριστικό τελευταίο δίλεπτο που κρίθηκαν όλα. Και κυρίως γιατί στα πρόσωπα του Λάσμε και του Ούκιτς βρήκε τους παίκτες που του έδωσαν πολύτιμες επιθετικές ανάσες, όταν τις χρειάστηκε. Ο Πεδουλάκης , ορθώς επέμεινε στο κλασσικό σφιχτό ροτέϊσον και διαχειρίστηκε τα προβλήματα των Γκιστ-Ούκιτς με ηρεμία. Με την προσθήκη του Ζακ Ράϊτ, ελπίζει ότι θα αποκτήσει μια ακόμη πηγή ενέργειας για να φρεσκάρεται ο Ούκιτς και να μην πέφτει όλο το βάρος στον Διαμαντίδη.

Ο Ολυμπιακός, έδειξε κάτι διαφορετικό από τις δυο προηγούμενες επισκέψεις του. Φόρτωσε αποτελεσματικά την μπάλα στο ζωγραφιστό, είχε τον έλεγχο σε μεγάλη διάρκεια και την ευκαιρία να νικήσει. Δεν έχασε επειδή δεν πήγε το σκορ ψηλά, αλλά γιατί σε τέτοιο κλειστό ματς , όταν δεν καταφέρνεις να πετύχεις καλάθι στα πέντε σουτ που κάνεις στο τελευταίο δίλεπτο είναι δύσκολο να μη το πληρώσεις. Φθηνά λάθη και η άμυνα των απέναντι δεν τον άφησε να μετατρέψει σε ξεσπάσματα τις μικρές διαφορές που πήρε. Και φυσικά με τον ηγέτη του Βασίλη Σπανούλη σε μια ακόμη τόσο χαμηλή πτήση είναι δύσκολο να νικήσει μέσα στο ΟΑΚΑ. Η αίσθηση είναι ότι αυτό το ματς , στο συγκεκριμένο γήπεδο, έχει μετατραπεί για τον “Kill Bill” σε τόσο ειδικό , που περισσότερο αυτοεξουδετερώνεται παρά τον εξουδετερώνουν.

Ίσως από την επιθυμία να του να βγει μπροστά. Κι από την στιγμή που εκείνος δείχνει μπερδεμένος, η ανασφάλεια μεταδίδεται υποσυνείδητα και στους υπόλοιπους . Ο Μπαρτζώκας πάντως του έδειξε υπερβολική εμπιστοσύνη. Θα μπορούσε να μην τον αφήσει τόσο πολύ στο παρκέ. Αφενός όμως δεν είχε ενδείξεις ότι κάποιος άλλος θα του κάνει την δουλειά και θα δώσει τις καθοριστικές λύσεις που χρειαζόταν και αφετέρου τέτοιες αποφάσεις είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Το έκανε πέρυσι με την Εφες στον 4ο αγώνα των πλει οφ και το χρεώθηκε ως λάθος, εκ του αποτελέσματος φυσικά κρινόμενος.