H πρόκληση του ΝΒΑ για Παπανικολάου

ΝΒΑ λοιπόν και ο Παπανικολάου. Και το ερώτημα είναι αν θα είναι απλά παρόντας ή θα μείνει το ονομά του ως ένας καλός παίκτης στο κορυφαίο πρωτάθλημα. Ο Παπανικολάου που έχει μια ζωή για παραμύθι χωρίς δράκο όπως πολύ εύστοχα επισήμανε και ο καλός φίλος και συνάδελφος Βασίλης Παπαθεοδώρου με τις πολύ εύστοχες αυτές ατάκες του, έλυσε το πρόβλημα της ζωής του και των συγγενών του για άλλες 2-3 ζωές και μπράβο του. Και βασικά μπράβο του γιατί έχει δουλέψει πολύ , είνα μαχητής και βάση ζωής και δηλώσεων δείχνει να παραμένει σοβαρός και μετρημένος. Αυτό είναι το σημαντικότερο.

Τα μυαλά του δεν έχουν πάρει αέρα και είναι μάγκας με την καλή την έννοια. Μπασκετικά νομίζω ότι δεν φταίει αυτός αλλά έχει αδικηθεί. Θα μπορούσε να πάιξει 2 και 3 φορές καλύτερο μπάσκετ. Δεν δούλεψε όμως στην ντρίμπλα και στο ένα εναντίον εντός στο σετ μπάσκετ και αυτό είναι πρόβλημα στο σύγχρονο μπάσκετ. Απλά η ενέργεια που βγάζει, η άμυνα και το πάθος, η βελτίωση στο περιφερειακό(τρίποντο) σουτ με τον Ίβκοβιτς που του εκτόξευσε την καριέρα και το ανοιχτό γήπεδο είναι αρκετά για να βρίσκει εξαιρετικά συμβόλαια.

Είναι βέβαιο ότι Παπανικολάου αγαπά και δεν φοβάται την δουλειά και γι αυτό είπα ότι παλαιότεροι προπονητές του δεν δούλεψαν σε συγκεκριμένα σημεία για να τον κάνουν πλήρη παίκτη μιας και στην Ελλάδα όλοι δίνουν έμφαση στο σώμα, την άμυνα και την τακτική. Αλλά ξεχνάνε τα απλά βασικά του αθλήματος. Και γι αυτό ο Παπανικολάου δεν έγινε ποτέ παίκτης των 20π για πλάκα που έπρεπε να έχει απλά και καθαρά με 2-3 φάσεις σε ανοιχτό γήπεδο, με 2-3τρ, με 5-6β και με 2-3 ατομικές φάσεις στο σετ παιχνίδι. Με τη λογική αυτή θα ήταν πρώτη φίρμα και όχι χρυσός ρολίστας και στη Μπάρτσα και παντού. Και θα πήγαινε στο ΝΒΑ με άλλο αέρα. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Παπανικολάου μέχρι να βγει στην επιφάνεια έπαιζε 4αρι(έτσι τον μάθαμε και στην Ρόδο το 2009 με την Νέων) όταν στην Σερβία πχ ο παίκτης των 2μ πάει στο πλέι μέικερ στα 15 του και 17 του.

Τέλος πάντων. Ο Παπανικολάου πάει στο ΝΒΑ και έχει μια πρόκληση. Ξεκινά ότι επειδή είναι μαχητής θα βρίσκει συμβόλαιο. Τα λεφτά του είναι πολλά για αρχή και ειδικά για παίκτη που δεν έχει τρομερά φονταμένταλς και ειδικά στο ένας εναντίον εντός που είναι η αρχή και το τέλος στο ΝΒΑ. Μαγκιά του μανατζέρ του τέτοιο συμβόλαιο. Αλλά αν δεν πιάσει , οι Ρόκετς έχουν οψιόν και τον αφήνουν και μετά δεν βρίσκει πάνω από 1εκ δολλάρια στις ΗΠΑ και γυρνά με 1-1,2εκ στην Ευρώπη. Άρα και αυτός παίρνει τα ρίσκα του. Αν στις ΗΠΑ δουλέψει και άλλο στο σουτ και στις ατομικές φάσεις μπορεί να κάνει άλμα. Λογικά οι αμερικανοί θα δουν τις αδυναμίες του (τις έχουν ήδη μάθει) και θα δουλέψουν και επειδή ο αθλητής δεν φοβάται να δουλεύει μπορεί να κάνει το άλμα. Και να βρίσκει 2-3 σουτάκια από μακρυά γιατί πιστεύει και στον εαυτό του, να έχει 2-3 φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο, την ατομική άμυνα και να βρει πατήματα στις ατομικές φάσεις ωστε να εξελιχθεί σε ένα παίκτη σε καλή ομάδα στο ΝΒΑ των 8-10π και 4-5ρ και 2-3κλ που θα του δίνουν συμβόλαια των 5εκ δολλαρίων χαλαρά.

Ειδάλλως κινδυνεύει να χαθεί , να εγκλωβιστεί σε 10λεπτα με 3-4 και 2-3ρ και να είναι αναλώσιμος και στον σκληρό κόσμο του ΝΒΑ να μην μπορέσει ποτέ να δείξει τη αξία του. Αλλωστε για τους Ρόκετς των 5εκ δολλάρια είναι σαν να δίνει ο Ολυμπιακός που ήταν και πρώην ομάδα του, 400χιλ σε ένα παίκτη που τον βλέπει και σαν πιθανή μεγάλη επένδυση. Συνεπώς ευχόμαστε καλή τύχη στον Παπανικολάου που επειδή είναι προσγειωμένος και δουλευταράς είναι πιθανο να κάνει την ευχάριστη έκπληξη. Καθώς προς το παρόν ξεκινά και το ξέρει και ο ίδιος με το κεφάλι κάτω και όχι έτοιμος για μεγάλα πράματα στο δύσκολο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ