Περι πολιτικων και ποινικων ευθυνων...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Και αν και η ουσία της λίστας Λαγκάρντ είναι σαφώς η τιμωρία των ενόχων, κυρίως όμως η επιστροφή...
των διαφυγόντων από αυτή- και όχι μόνο- κερδών στα ταμεία του κράτους, προς ανακούφιση των εξαθλιωμένων πολιτών που μονίμως πληρώνουν τη νύφη, περνώντας από το ταμείο εκεί που κάθε φορά η ανεπάρκεια, στην καλύτερη περίπτωση, και η ανηθικότητα, στη χειρότερη, των κυβερνώντων τους καλεί, καλό θα ήταν, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε και κυρίως για να μη χάνουμε τον προσανατολισμό μας μέσα σε στικάκια, cd, συρτάρια και άλλα παραπλανητικά, να επανέλθουμε στα άκρως σημαντικά που αναζητούν επιτακτικά απάντηση.
Οι αυτοκτονίες, τα συσσίτια, τα λουκέτα στα μαγαζιά, η ανέχεια, η έλλειψη ρευστότητας και ανταγωνιστικότητας, η μετανάστευση των νέων, τα νοικοκυριά χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, οι νεόπτωχοι, οι άστεγοι, οι πεινασμένοι, οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας, οι συνταξιούχοι που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα φάρμακα τους, οι ανασφάλιστοι, τα παιδιά που λιποθυμούν από τη πείνα στα σχολεία, η κατάθλιψη των πολιτών, τα Μνημόνια, η κατ'εξακολούθηση παραβίαση του Συντάγματος, η ''αιθαλομίχλη'' των τζακιών που μας ''πνίγει'', το Πεδίο του Άρεως και τα άλση που χάνουν τα δέντρα τους, θύματα ανθρώπων που πασχίζουν να ζεστάνουν την οικογένεια τους, καθώς ένα κυριολεκτικά εγκεφαλικά προβληματικό -για να μην το αποκαλέσω βλαμένο- κράτος επιμένει αυτιστικά και εμμονικά να διατηρεί στα ύψη την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, αναρωτιέμαι, αν για όλα αυτά, οι ευθύνες είναι τελικά πολιτικές ή ποινικές.