Τί θέλει ο Νεοδημοκράτης ψηφοφόρος;

Τώρα που τέλειωσαν οι ανοησίες και οι αντιπαραθέσεις για το ποιος θα είναι πρόεδρος, ποιος θα είναι ο νέος... ΚΕΦΕτζής και ποιος είναι πιο ψηλός, πιο όμορφος και πιο έξυπνος υποψήφιος ήρθε η ώρα της πραγματικής πολιτικής αντιπαράθεσης στη Νέα Δημοκρατία. Γιατί αν είναι να συγκρουστούν, ας συγκρουστούν για την πορεία του κόμματος, για την ιδεολογική ανασυγκρότηση ή για το ποια ΝΔ

Το κόμμα βρίσκεται ενώπιον μια ιστορικής εσωτερικής σύγκρουσης δύο κόσμων και από τον νικητή θα κριθεί το ιδεολογικό προφίλ της ΝΔ τα επόμενα χρόνια, όπως και οι πιθανότητες που έχει προκειμένου να επιβιώσει όπως είναι ή να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.

Σύμφωνα με τα όσα μέχρι σήμερα έχουμε δει και ακούσει υπάρχουν δύο στρατόπεδα και αυτά θα κάνουν... παιχνίδι μέχρι τις εκλογές.

Από τη μια είναι ο πρώην μεταβατικός πρόεδρος, που εδέησε να παραιτηθεί για να ηρεμήσει η κατάσταση. Ο Β. Μεϊμαράκης είναι της άποψης ότι δεν μπορεί να λέμε σε όλα όχι στην κυβέρνηση, ότι υπάρχουν περιθώρια για προσεγγίσεις. Να θυμίσουμε ότι είναι αυτός που είπε προεκλογικά ότι θα πήγαινε από την Κουμουνδούρου να πιει κι ένα καφεδάκι με τον Τσίπρα να τα πουν σαν δύο παλιοί καλοί φίλοι.

Υπάρχει και το άλλο στρατόπεδο στο οποίο και οι τρεις υποψήφιοι έχουν σημείο αναφοράς. Είναι η αντίθετη άποψη που λέει ότι δεν μπορεί η ΝΔ να γίνει δεκανίκι μιας παραπαίουσας κυβέρνησης. Ότι πρέπει να κάνει αντιπολίτευση, όπως άλλωστε προβλέπει το Σύνταγμα: Δηλαδή η κυβέρνηση να κυβερνά και η αντιπολίτευση να ασκεί έλεγχο και να αντιπολιτεύεται.

Βεβαίως υπάρχει και μια επαμφοτερίζουσα άποψη που λέει ότι σε κρίσιμες στιγμές όπως αυτές που περνά η Ελλάδα θα πρέπει να υπάρχει μια μίνιμουμ εθνική συνεννόηση. Κανείς δεν αμφισβητεί αυτήν την αναγκαιότητα αρκεί να γίνεται επί ίσοις όροις κι όχι το δεύτερο ή το τρίτο κόμμα να μετατρέπονται σε «σκυλάκι» του εκάστοτε πρωθυπουργού.

Να θυμίσουμε ότι όταν στην κυβέρνηση ήταν ο Σαμαράς ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο δεν επεδίωξε μια συνεννόηση ενώ η χώρα κατέρρεε αλλά αντιθέτως έβριζε, λοιδορούσε, απειλούσε. Αυτός ήταν που έλεγε Μερκελιστές και μνημονιακούς όλους όσοι έδιναν μάχες. Αυτός ήταν που έλεγε ότι θα γίνουν Ειδικά Δικαστήρια για τα Μνημόνια, την ανακεφαλαιοποίηση, τις τράπεζες, το κούρεμα στα Ταμεία κ.λπ. Ό,τι ακριβώς κάνει και ο ίδιος δηλαδή μόνο που τώρα ικετεύει για λίγα ψίχουλα... αγάπης της ΝΔ.

Ο ψηφοφόρος που θα πάει λοιπόν να ψηφίσει για νέο αρχηγό της ΝΔ πιο ξεκάθαρα από ποτέ καταλαβαίνει τώρα ότι έχει να αποφασίσει όχι μεταξύ προσώπων αλλά μεταξύ ιδεολογιών. Μεταξύ πολιτικής στάσης που θα τηρήσει η ΝΔ από εδώ και στο εξής κι ενώ η κυβέρνηση της Αριστεράς είναι έτοιμη να διαλυθεί.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Τί θέλει ο Νεοδημοκράτης ψηφοφόρος;

1.Θέλει ένα κόμμα που μόλις παίζει τον σκοπό του ο Αλέξης θα χορεύει σαν το αρκούδι στα πανηγύρια; Θέλει μια ΝΔ που θα είναι κολαούζος του ΣΥΡΙΖΑ, σαν τους ψεκασμένους; Η πλευρά Μεϊμαράκη και βεβαίως η καραμανλική πλευρά που το παίζει... κεντρώα και μετριοπαθής θέλει το εξής απλό. Άμα ο Τσίπρας τα βρει... μπαστούνια να ζητήσει τη βοήθεια της ΝΔ π.χ. για να περάσουν οι μειώσεις στις συντάξεις. Μόλις ο πρωθυπουργός αρχίσει να μιλά για την ανάγκη να ψηφιστούν τα μέτρα από όσο το δυνατόν περισσότερους βουλευτές τότε η ΝΔ του Βαγγέλα να ξεχάσει τα... γαλλικά και να γίνει... πεκινουά. Να ψηφίσει στα... τέσσερα που λέει και ο Καμμένος, να αγκαλιαστούν όλοι στη Βουλή και να φωνάξουν «Ζήτω η Ελλάδα». Και την επόμενη ημέρα Αλέξης, Πάνος και Βαγγέλης να πάνε να πιούνε ουζάκια για να επισφραγίσουν την «εθνική προσπάθεια και συνεννόηση».Είναι η άποψη δηλαδή της λάιτ αντιπολίτευσης, που θα άγεται και θα φέρεται από την πολιτική ατζέντα που διαμορφώνει ο Αλέξης. Δεν θα βάζει όρους και δεν θα κάνει κριτική για μείζονα θέματα και θα γίνεται το «μαξιλαράκι» του ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση που θα του φεύγουν οι δικοί του βουλευτές. Ό,τι έγινε δηλαδή το καλοκαίρι. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε πλειοψηφία, οι βουλευτές είχαν πέσει πολύ κάτω από 120 αλλά τα νομοσχέδια ψηφίζονταν χάρη στις ψήφους των άλλων κομμάτων. Τότε ήταν εθνική ανάγκη να το καταλάβουμε. Αλλά όχι και να γίνει η Νέα Δημοκρατία η μόνιμη «ερωμένη» του Αλέξη χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Χωρίς όρους και χωρίς μια στοιχειώδη κριτική για τα όσα εγκληματικά έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ.

2.Η δεύτερη άποψη λέει ότι δεν μπορεί να συνεχίζει η κυβέρνηση το καταστροφικό της έργο, να υποκύπτει σε όλα χωρίς καμιά αντίσταση και η Βουλή να είναι... Εκκλησία. Δεν μπορεί να γίνεται το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα με τις τράπεζες και κανείς να μη λέει κουβέντα. Δε γίνεται να μην υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις και προσπάθειες διαπραγμάτευσης ή μια διαφορετική οικονομική και πολιτική πρόταση. Εντάξει, τα περιθώρια είναι ασφυκτικά και οι δανειστές πιέζουν και εκβιάζουν. Αλλά δεν μπορεί να μην υπάρχουν ανταλλάγματα για την Ελλάδα. Και δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει κι άλλη διέξοδος. Κανείς δε λέει από το στρατόπεδο αυτό ότι δεν θα βάλει πλάτη σε ένα μείζον εθνικό θέμα. Αλλά θα μπορεί να βάζει και όρους και όχι να γίνεται πρόβατο στη σφαγή.

Έτσι, λοιπόν, ο ψηφοφόρος έχει να διαλέξει και να επιλέξει. Θα γίνει πιόνι στα παιχνίδια του Τσίπρα και του Παυλόπουλου που παίζουν το ρόλο των πατριωτών που μόνο αυτοί ενδιαφέρονται για την Ελλάδα; Ή θα μπορεί με το κεφάλι ψηλά να λέει: «Ναι, είμαι Νεοδημοκράτης και είναι τιμή μου. Ναι, έχω άποψη, διαφορετική προσέγγιση και μπορώ να ηγηθώ μιας πραγματικής εθνικής προσπάθειας κι όχι μιας ψευτοκεντροαριστερής προσέγγισης που μοιάζει με μια χαβούζα η οποία όλα τα χωνεύει.

Ο κόσμος έχει να επιλέξει μεταξύ μιας ΝΔ απαξιωμένης, διαλυμένης από τον Τσίπρα και την αριστερή ιδεολογία του μπάχαλου και μιας ΝΔ που θα έχει τα κότσια να πάει μπροστά, να διορθώσει τα λάθη της, να είναι περήφανη γιατί έσωσε τη χώρα και μπορεί να διαφοροποιηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πρέπει να προσέξουν οι ψηφοφόροι, αν βεβαίως γίνουν οι εκλογές. Ψηφίζοντας Μεϊμαράκη θα βγει... Τσίπρας. Αυτή είναι η αλήθεια.

Διαβάστε περισσότερα