Τα 23 λεπτά που άλλαξαν την Ευρώπη

23 λεπτά ήταν αρκετά για αλλάξουν την Ευρώπη. 23 λεπτά ήταν αρκετά για να “πυροβολήσουν” στο ψαχνό την εναπομείνασα νιότη του διαφωτισμού και να γκρεμίσουν τις αυταπάτες μιας Ευρώπης, που μετά την οικονομική κρίση, αποδεικνύεται ανίκανη να λύσει το προσφυγικό, πρόβλημα και παράλληλα είναι αντιμέτωπη με ένα τέρας που σε μεγάλο βαθμό φέρει την ευθύνη της δημιουργίας του.

Το ISIS δεν είναι μια ακόμη ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση. Πρόκειται για ένα ακραίο επαναστατικό κίνημα στο εσωτερικό της Συρίας με φιλοδοξίες ελέγχου

εδαφών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και εγκαθίδρυση κράτους στην καρδιά του μουσουλμανικού κόσμου. Ένας κράτος εν κράτει.

Το ISIS πήρε όλον το χρόνο που χρειαζόταν για να οργανωθεί. Για να είμαστε ειλικρινείς πήρε όλον τον χρόνο που του έδωσε η αναβλητικότητα και η παραλυσία της Δύσης.

Στην Συρία κερδίζει συνεχώς έδαφος και δημοφιλία και σε αυτό έχει μεγάλη ευθύνη η προηγούμενη παρεμβατικότητα του Δυτικού κόσμου. Δύσκολα αντιμετωπίζεται ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός σε μία χώρα που τα όπλα του ISIS και οι ιαχές ενός πεινασμένου και ταπεινωμένου κόσμου, που ψάχνει την ανάγκη να αισθανθεί και πάλι “κυρίαρχος”, αποτελούν μια φυσιολογική καθημερινότητα. Το ISIS, απελευθερώνοντας περιοχές και έχοντας μια λαϊκή υποστήριξη που δεν μπορεί να μετρηθεί, για ένα κομμάτι του πληθυσμού φαντάζει η λύση και όχι το πρόβλημα. Έτσι ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός στο εσωτερικό της χώρας συνεχώς αυξάνεται, καθώς αποκτά με στρεβλό τρόπο βέβαια “εθνικό-απελευθερωτικά χαρακτηριστικά”.

Σε έναν εξαθλιωμένο κόσμο, όταν οι άνθρωποι δεν βρίσκουν διέξοδο, συνήθως στρέφονται είτε στα όπλα είτε στο Θεό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, στράφηκαν και στα δύο. Αυτό είναι το δικό τους όπιο.

Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο, πως όσοι είχαν μια κάποια οικονομική άνεση, έφυγαν από την χώρα -δείτε τα μεγάλα ποσά που ρίχτηκαν στην “αγορά των δουλεμπόρων”, ενώ όσοι από τα φτωχά στρώματα δεν «ενέδωσαν» στα όπλα τους και αντιστάθηκαν κυρίως μαζί με τους Κούρδους, σκοτώθηκαν.

Η Ευρώπη δε θα μείνει ίδια μετά από αυτό. Όσο και αν θέλουμε η Ευρώπη να διατηρήσει την Ελευθερία, είναι σαφές πως Ελευθερία χωρίς ασφάλεια δε μπορεί να υπάρξει. Το φράγμα πλέον έπεσε και η Ευρώπη μοιάζει διάτρητη.

Δεν είναι κινδυνολογία. Είναι γεγονός.

Στην καρδιά του Διαφωτισμού, στο Παρίσι, έγινε το μεγαλύτερο πολλαπλό τρομοκρατικό χτύπημα που έχει λάβει χώρα στην Ευρώπη. Μια πόλη που αποτελεί τον ιδανικό στόχο για τους τζιχαντιστές, τόσο έχοντας μεταξύ άλλων πρωτοστατήσει στις επιθέσεις εναντίον τους όσο και έχοντας υιοθετήσει μια σειρά από αυστηρά μέτρα στο εσωτερικό της, όπως η απαγόρευση της μαντίλας στους μουσουλμάνους.

Στο Παρίσι, τη χώρα που διαθέτει τα όπλα και κυρίως τα πυρηνικά, χρειάζεται Ψυχραιμία και Θάρρος. Τόσο από τη Γαλλία όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανεξαρτήτως ποιους σκοπούς εξυπηρετεί αυτό το χτύπημα και τι αποτελέσματα θα επιφέρει, είναι σαφές πως μιλάμε πλέον για μια πολύ διαφορετική Ευρώπη. Η θλίψη και οργή είναι μεγάλη.

Ναι η Ευρώπη δε θα παραμείνει η ίδια και σίγουρα δε θα φοράει πλέον το χαζοχαρούμενο χαμόγελο του ιδεασμού που θέλει έναν κόσμο αγγελικά φτιαγμένο στον οποίο κανείς δεν θέλει το κακό της.

Vanzetti

Διαβάστε περισσότερα