Στρατηγική μιας συνέντευξης

Σε μια δημόσια παρουσία, μέσω προγραμματισμένης συνέντευξης –face to face-, πηγαίνεις χαράσσοντας τη στρατηγική της ατζέντας που θα απλώσεις πάνω στο τραπέζι. Πόσο δε μάλλον, όταν πρόκειται για τη συνέντευξη που δίνει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.

Ο Πρωθυπουργός, προχθές βράδυ, άνοιξε τα χαρτιά του διάπλατα στους Έλληνες, σε μια προσπάθεια να δώσει το στίγμα, τις προθέσεις, το όραμα και την ελπίδα του για το επόμενο διάστημα. Τη ρότα δηλαδή, που έχει χαράξει, για να βγάλει το καράβι που λέγεται Ελλάδα,

Η ατζέντα τα είχε όλα.

1ον Έστειλε μήνυμα ενότητας προς κάθε κατεύθυνση: «Οι Έλληνες είναι ενωμένοι κατά της βίας. Θα έλεγα ότι είναι λαϊκή εντολή αυτή, λαϊκή απαίτηση. Όπως είναι και ξεκάθαρη η θέση της κυβέρνησης να είμαστε ανελέητοι εναντίον των πρωταιτίων.», και απευθύνθηκε σε όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως πολιτικών χρωμάτων. Μίλησε για τάξη, σε μια προσπάθεια να δώσει –με επιτυχία νομίζω- την έννοια της ασφάλειας, σε μια κοινωνία που εδώ και χρόνια έχει κουραστεί και διακατέχεται από φόβο.

2ον Ξεκαθάρισε ότι δικαιοσύνη είναι τυφλή και κάνει τη δουλειά της ως οφείλει, δίχως παρεμβολές και κηδεμονία.

3ον Έκανε παραδοχή των προβλημάτων και των δυσκολιών που ταλανίζουν την κοινωνία, αναγνωρίζοντας τα και τα μεν και τις δε και πήρε πάνω του την ευθύνη. Δεσμεύτηκε ότι δε θα υπάρξουν άλλα νέα οριζόντια μέτρα και έδειξε ότι βρίσκεται στην ίδια πλευρά του ποταμού με τους πολίτες, ότι παλεύει σκληρά μαζί τους για τον ίδιο στόχο.

4ον Έβαλε πάνω στο τραπέζι το στόχο του: πρωτογενές πλεόνασμα. Εξήγησε ότι αυτό είναι το κομβικό σημείο που θα δώσει την ώθηση ώστε να επιτευχθεί η ανάκαμψη και η ανάπτυξη. Αυτό είναι μια επιτυχία, δηλαδή, βάζω στόχο -όχι πολλούς μαζί- έναν κάθε φορά και τον ΚΕΡΔΙΖΩ!!! Άρα δίνω ένα επιτυχημένο παράδειγμα step by step και συνεχίζω για τον επόμενο στόχο –απόλυτα λογικό λέω εγώ, δεδομένων των συνθηκών και του περιβάλλοντος του οποίου πρέπει να δράσει-. Πολλά μικρά επιτυχημένα βήματα στο δρόμο για το ξέφωτο. Να κερδίζουμε πολλές μικρές μάχες, μικρές ανάσες αισιοδοξίας και ελπίδας.

5ον Έδωσε το μήνυμα στην κοινωνία ότι κάτι γίνεται, ότι κάτι αλλάζει, ότι αρχίζει και φαίνεται φως στο βάθος του τούνελ, βλέπε spread, ΦΠΑ εστίασης, τουρισμός, επενδύσεις από μεγάλους διεθνείς επιχειρηματικούς ομίλους που έρχονται στη χώρα, κλπ. Άρα ελπίδα, άρα προοπτική.

6ον Έδειξε το προφίλ του ηγέτη, αποφεύγοντας τους υψηλούς τόνους, χωρίς καμιά έπαρση ή αλαζονεία και δίνοντας την αίσθηση πυγμής και της σιγουριάς, ενός πολιτικού άνδρα που σηκώνει πρώτος τα μανίκια και μπαίνει στη φωτιά της μάχης -διοικεί με παράδειγμα-, γνωρίζοντας ότι ήταν ο πρώτος αντιμνημονιακός, που έκανε την περίοδο εκείνη ότι μπορούσε και περισσότερα για να αποτρέψει το μνημόνιο, αλλά και του υπεύθυνου πολιτικού άνδρα αργότερα όταν κλήθηκε πλέον να βγάλει τα κάστανα απ τη φωτιά, όπως λέει και ο σοφός λαός. Ενώ παράλληλα δίνει και τη στήριξη που πρέπει ο ηγέτης να δίνει στους συνεργάτες του, αναγνωρίζοντας τις προσπάθειες τους.

7ον Αποκάλυψε –για πολλοστή φορά είναι η αλήθεια- και την ανθρώπινη διάσταση, του πολιτικού άνδρα που πρέπει να είναι σκληρός για να κρατήσει το τιμόνι μιας χώρας, δίκαιος για το λαό και τα συμφέροντα του, αλλά παράλληλα παραμένει και άνθρωπος που γαλουχήθηκε μέσα στην οικογένεια, την κοινωνία και τις αξίες της, «…τη στιγμή που θα έχω στο μαντήλι που λένε στο χωριό μου» λέει. Προσωπικές στιγμές, απόλυτα ανθρώπινες, από έναν πρωθυπουργό που βγαίνει σε ένα μικρό εστιατόριο μόνος για να πάρει ανάσες, να αφουγκραστεί τους καημούς των συμπολιτών του, να έχει προσωπική αποτύπωση και εικόνα των προβλημάτων που βιώνουν οι πολίτες της χώρας του.

8ον Έδειξε τους αντιπάλους της χώρας –άρα συνεπώς και δικούς του- στο δρόμο για την έξοδο από την κρίση: ΣΥΡΙΖΑ. Λέγοντας ουσιαστικά ότι είναι καχύποπτος απέναντι τους. Λέγοντας ότι έχει κουράσει το ναι μεν αλλά. Φωτίζοντας έτσι την τακτική που ακολουθεί η αξιωματική αντιπολίτευση, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Σήκωσε τους τόνους απέναντι τους λέγοντας ότι δεν τους ενδιαφέρει να κυβερνήσουν, αλλά θέλουν να είναι αντιπολίτευση, ακυρώνοντας ουσιαστικά την πολιτική τους επιχειρηματολογία.

9ον Απευθύνεται κοιτώντας στα μάτια τους νέους της χώρας, συνειδητά και με τη γνώση του τεράστιου προβλήματος που αντιμετωπίζει η ελληνική νεολαία, αυτό τη ανεργίας –βλέπε 60% ανεργία στους νέους-, λέγοντας τους ουσιαστικά ότι: είμαι εδώ και νοιάζομαι, αφουγκράζομαι τις ανησυχίες σας, για ένα μέλλον που τώρα είναι δυσοίωνο, αλλά παλεύω με νύχια και δόντια να βρω διεξόδους για σας, τους λέει σας θέλω εδώ δίπλα μου, συνοδοιπόρους και θα τα καταφέρουμε. Τους μιλά για νέες τεχνολογίες, τους δείχνει δρόμους, βγάζει την αγωνία του για τα νέα τα παιδιά.

10ον Οριοθετεί τη διαχείριση των σχέσεων με την Τρόικα, ενώ σε μια αποστροφή του λόγου λέει: «Επομένως η κάθε τρόικα και ο κάθε ξένος πρέπει να σέβονται…» και δηλώνει ευθαρσώς ότι θέλει να τελειώνει το συντομότερο δυνατόν με την επιτήρηση και να τελειώσει και το δίλημμα που ακολουθεί αυτή τη σχέση δηλαδή, μνημόνιο vs αντιμνημόνιο.

11ον Τέλος επίσης και σημαντικό πολύ, έβαλε τις γραμμές εκείνες για τη σχέση με το ΠΑΣΟΚ, καθώς πολλά ακούγονται για το θέμα το τελευταίο διάστημα και ο Π/Θ λέει κατά λέξη: «Δεν κατεβαίνουμε μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Είμαστε άλλο κόμμα. Ούτε υπάρχει συμβίωση με το ΠΑΣΟΚ. Είμαστε άλλο κόμμα. Κοινή ευθύνη υπάρχει με το ΠΑΣΟΚ, ενόψει της Ελλάδος και των προβλημάτων της. Αυτό είναι σήμερα η σχέση με το ΠΑΣΟΚ. Δεν έχω τίποτε άλλο να πω σε αυτό».

Μια συνέντευξη του εκάστοτε Πρωθυπουργού πάντα έχει να πει πολλά πράγματα. Εδώ όμως είχαμε να κάνουμε με μια παρουσία του Προέδρου της Κυβέρνησης, που γίνεται σε μια περίοδο ιδιαίτερη για το μέλλον του τόπου.

Ο Πρωθυπουργός έχει χαράξει μια στρατηγική, αυτό είναι εμφανές πλέον σε όλους και αυτή παρουσίασε χθες βράδυ στον ελληνικό λαό με συνέπεια, δίχως ακρότητες ή τυμπανοκρουσίες.

Εν κατακλείδι ακολούθησε το σχέδιο του, που αποτυπώνεται στο άνοιγμα και έλεγχο όλων των υποθέσεων, την ανάδειξη της αλλαγής κλίματος, στο νοικοκύρεμα του κράτους, του σεβασμού της πολιτείας στις διαδικασίες –εξάντληση 4ετίας- και τους θεσμούς, την ανάδειξη παλινωδιών της αντιπολίτευσης και κυρίως το στρατηγικό σχέδιο για αποτελέσματα στην πολιτική για την καθημερινότητα και την ασφάλεια των πολιτών, αλλά και αποτελέσματα για τους μεγάλους στόχους της χώρας, που θα τη φέρουν στο δρόμο της αυτάρκειας, της ανάκαμψης, της ανάπτυξης και αυτό το «κάτι αλλάζει στον τόπο» να είναι σαφές, ορατό και μετρήσιμο.

Ρεπόρτερ