Σκάβουν τον λάκκο τους οι ολιγάρχες της διαπλοκής

του Γιώργου Χαρβαλιά

Ανατρέχοντας σε δυόμιση δεκαετίες δημοσιογραφικής θητείας, δυσκολεύομαι να θυμηθώ τόσο ψυχρή, για να μην πώ εχθρική, αντιμετώπιση κυβερνητικής πρεμιέρας, όσο αυτή που επιφυλάχθηκε στην κυβέρνηση Σαμαρά, από τα λεγόμενα «κατεστημένα» μέσα ενημέρωσης. Είναι πράγματι εντυπωσιακό ότι δεν τηρήθηκε ούτε η ολιγοήμερη «περίοδος χάριτος», ή έστω ανοχής που επιβάλλουν οι στοιχειώδεις κανόνες πολιτικού τακτ. Και δυστυχώς η παράδοση έσπασε, εις βάρος μιας κυβέρνησης, που κατα γενική ομολογία έχει αναλάβει

την πιο δύσκολη αποστολή εθνικής σωτηρίας της χώρας, από το 1974 και μετά.

Το φαινόμενο είναι πράγματι πρωτόγνωρο στα μεταπολιτευτικά χρονικά. Και…πολιτικά βούρλα να περιείχε η κυβέρνηση Σαμαρά, όπως άλλωστε περιείχε εν αφθονία η κυβέρνηση «κηπουρών» του Γ.                      Παπαπανδρέου (που επι μήνες αποθεωνόταν για τις… «καινοτομίες» της), η υποδοχή θα ήταν καλύτερη.

Δυστυχώς , τα κατα τα άλλα «έγκυρα» μέσα ενημέρωσης, δεν σεβάστηκαν ούτε και αυτή, την πρόσκαιρη περιπέτεια υγείας του πρωθυπουργού, επιχειρώντας είτε να την γελοιοποιήσουν με τηλεοπτικά ανθυπομειδιάματα και διφορούμενα σχόλια, είτε να την υπερδραματοποιήσουν, βγάζοντας τον Σαμαρά…νοκ άουτ, τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο!

Θυμίζω για την ιστορία, ότι τέτοια γελάκια και υπαινιγμούς μπροστά στην κάμερα, δεν είδαμε όταν ο Γιωργάκης γκρεμοτσακίστηκε με το ποδήλατο του, πειράζοντας εν κινήσει την αλυσίδα. Και πιό παλιά θυμάμαι, ότι αποτελούσε είδηση μείζονος σημασίας, κατάλληλη ακόμη και για έκτακτο δελτίο, η…άφθονη διούρηση ενός άλλου νοσηλευόμενου πρωθυπουργού…

Είναι δικαίωμα ασφαλώς, των μεγάλων μέσων ενημέρωσης που ελέγχονται από επιχειρηματικά συμφέροντα να επιλέγουν πώς θα αντιμετωπίσουν έναν νεοεκλεγμένο πρωθυπουργό. Εστω και καταχρηστικά λοιπόν, αντι για το παραδοσιακό…λιβανιστήρι, μπορούν να περάσουν με το καλημέρα στην άγαρμπη υπονόμευση.  Δικά τους είναι τα κανάλια και τα κάνουν ότι θέλουν.

Είναι επίσης φανερό, ότι οι Ελληνες ολιγάρχες της διαπλοκής αισθάνονται άβολα με την κυβέρνηση Σαμαρά, μέχρις ότου τουλάχιστον να φανούν οι οριστικές της προθέσεις. Και επιλέγουν να στείλουν τις πρώτες τροχιοδεικτικές βολές…

Αυτό που δεν φαίνεται όμως να αντιλαμβάνονται, είναι ότι υπονομεύοντας «με το καλημέρα» την κυβέρνηση Σαμαρά, στην πράξη πριονίζουν την ίδια τους την καρέκλα. Γιατί δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Είτε η κυβέρνηση Σαμαρά θα πετύχει, είτε θα βουλιάξει και μαζί της θα βυθιστεί αύτανδρο όλο το διαβρωμένο πολιτικό, εκδοτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο που έκανε κουμάντο στη χώρα όλο το διάστημα της μεταπολίτευσης. Περιθώρια για άλλες εναλλακτικές δεν υπάρχουν και αυτό φαίνεται να μην το έχουν συνειδητοποιήσει οι βαρώνοι των media και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπούν. Εκτός κι αν αφελώς πιστεύουν ότι ο Σαμαράς είναι αναλώσιμος και μπορούν σε συνθήκες μνημονίου να συνεννοηθούν ταυτόχρονα και με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους δανειστές.

Κακά τα ψέμματα. Η τελευταία ευκαιρία του «συστήματος» για να διασωθεί απ