Πόλεμος στην Ευρώπη; Όχι τόσο απίθανος!

08:53 7/2/2012 - Πηγή: Antinews

Οι σκοτεινές προβλέψεις του Πολωνού υπουργού Οικονομικών για το ενδεχόμενο ενός πολέμου στην Ευρώπη, αν η κρίση επεκταθεί, αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό. Όπως αναφέρει  όμως η εφημερίδα Adevarul Europa, δεν χρειάζεται συγκαταβατικότητα όσον αφορά στο που μας οδηγούν οι σύγχρονες εθνικιστικές τάσεις.

Μιλώντας στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο την 14/9/12, ο Πολωνός υπουργός Οικονομικών Jan Vincent-Rostowski έκανε την ακόλουθη ανησυχητική δήλωση: «Πρέπει πάση θυσία να σώσουμε την Ευρώπη. Ο κίνδυνος ενός πολέμου στα επόμενα δέκα χρόνια…

είναι ένα πιθανό σενάριο. Αν εξαφανίζονταν η ευρωζώνη, αν ανατινάσσονταν, τότε η ΕΕ δεν θα επιβίωνε. Αν δεν αντέξει το σοκ η ΕΕ, τότε ολόκληρο το ευρωπαϊκό όραμα τίθεται σε κίνδυνο, και θα οδηγούμασταν σε μια κατάσταση, όπου στα επόμενα χρόνια θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε έναν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο…».

Πολλοί αντέδρασαν σκωπτικά. Πόλεμος στην Ευρώπη; Αδιανόητο…

Ειδικά σήμερα, που οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δεν ζούσαν καν την εποχή του τελευταίου μεγάλου πολέμου. Πράγματι, στις αρχές του 1990 η Γιουγκοσλαβία κατέρρευσε μέσα στο αίμα, δίπλα στη πόρτα μας. Αλλά εκείνα τα χρόνια, όλα αυτά έμοιαζαν απομακρυσμένα, άσχετα αν σημειώνονταν σε απόσταση λίγων μόνο ωρών, με το αυτοκίνητο. Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα αντίθετα στο ενδεχόμενο ενός νέου ευρωπαϊκού πολέμου.  Πόσο όμως ισχύ μπορούν να έχουν, εν μέσω της καταιγίδας που σαρώνει σήμερα την ήπειρο;

Μπορεί άραγε η Ευρώπη να αποσυναρμολογηθεί; Μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ότι δεν θα το επιτρέψουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Ποιοι ηγέτες όμως; Υπάρχουν οι οραματιστές του 20ου αιώνα; Ασφαλώς όχι.  Και η κατάρρευση του ευρωπαϊκού οράματος, όχι μόνο θα έφερνε στο προσκήνιο ένα νέο είδος ηγέτη, αλλά αυτό το είδος θα επέσπευδε την κατάρρευση. Ήδη  νιώθουμε την παρουσία τους στην περιφέρεια των εθνικών πολιτικών σκηνών. Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο πολύ επιρροή κερδίζουν.

Για παράδειγμα οι Φλαμανδοί εθνικιστές έχουν καταστήσει αδύνατο τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης στο Βέλγιο. Οι ακτιβιστές Jobbik της Ουγγαρίας, με τις περίεργες ιδέες τους, έχουν ήδη συντελέσει στο να ψηφιστεί  ένα σύνταγμα με γεύση από 19ο αιώνα. Οι αληθινοί Φιλανδοί, και οι Σλοβάκοι νεοφιλελεύθεροι του κόμματος Ελευθερία και Αλληλεγγύη, αν και στην μειοψηφία, εν τούτοις κατάφεραν να πείσουν τις κυβερνήσεις τους να επιβάλλουν ανάλγητους όρους στα δάνεια προς την Ελλάδα.

Για όλους αυτούς, η εθνική περηφάνια προέχει της διάσωσης της Ευρώπης. Στη Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο που κλέβει ψήφους από το κυβερνών κόμμα, χρησιμοποιεί μια γελοία ρητορική, προσπαθώντας να πείσει ότι για όλα τα δεινά της χώρας, φταίνε οι Ρομά.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Ολλανδία, όπου η ακροδεξιά πίεζε την κυβέρνηση να μην αποδεχτεί  την συμμετοχή της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στη Συνθήκη Σένγκεν.

Τα παραδείγματα είναι πολλά. Τέτοιου είδους πολιτικοί χαρακτηρίζονται από την τάση τους να μην συμβιβάζονται, αλλά να πιστεύουν πως πρέπει να υπερασπιστούν τα εθνικά δίκαια και συμφέροντα, μ

Keywords
Τυχαία Θέματα