Πίσω από τα «κόκκινα φανάρια» του Άμστερνταμ

Κάθε βράδυ, χιλιάδες τουρίστες περνούν τους στενούς δρόμους δίπλα στα κανάλια για να επισκεφθούν την Περιοχή των Κόκκινων Φαναριών στο Άμστερνταμ. Χαζεύουν τις γυναίκες με εσώρουχα που εργάζονται πίσω από τα παράθυρα, βγάζοντας τα προς το ζην πουλώντας σεξ. Ένα μικρό εκπαιδευτικό μουσείο που άνοιξε την Πέμπτη στην καρδιά της περιοχής, δείχνει την πραγματικότητα από την άλλη πλευρά του γυαλιού.

Τα Μυστικά των Κόκκινων Φαναριών

Ο επιμελητής του μουσείου Melcher de Wind λέει ότι το μουσείο, που φέρει

τον τίτλο Τα Μυστικά των Κόκκινων Φαναριών, είναι για εκείνους που θέλουν να μάθουν περισσότερα για το πώς λειτουργεί η περιοχή, χωρίς να επισκεφτούν μια πόρνη. Βρίσκεται σε έναν πρώην οίκο ανοχής, ένα από τα στενά χαρακτηριστικά κτίρια του Άμστερνταμ. Τους επισκέπτες υποδέχεται στο μουσείο το ολόγραμμα μιας πόρνης που τους καλεί όλο νόημα. Στη συνέχεια, τα εκθέματα επιχειρούν να τοποθετήσουν τις πόρνες μέσα στην κοινωνία. Υπάρχει μια ταινία μικρού μήκους που δείχνει το πλήθος των ανθρώπων που εργάζονται μαζί τους: αυτοί που καθαρίζουν ή επισκευάζουν τα δωμάτιά τους, πλένουν τα ρούχα τους, ή καταφθάνουν στα παράθυρα τους με καφέ ή φαγητό κατά τη διάρκεια της βάρδιας. Οι πόρνες ενοικιάζουν τα παράθυρα για μισή μέρα και μπορεί να εργάζονται σε βάρδιες που φτάνουν και τις 11 ώρες , έξι ημέρες την εβδομάδα. Περνούν πολύ χρόνο περιμένοντας τους πελάτες. Στον ελεύθερο χρόνο τους, επισκέπτονται την κομμωτήρια της γειτονιάς, ινστιτούτα αισθητικής και καταστήματα ένδυσης. Υπάρχει, επίσης, ένα νηπιαγωγείο στην καρδιά των Κόκκινων Φαναριών, δίπλα στα παράθυρα. Σε μια σκηνή της ταινίας, μια μεσήλικη πόρνη που φορά κόκκινο δερμάτινο δέχεται μια επίσκεψη το απόγευμα από την μαθήτρια κόρη της.

Μια παράδοση του Άμστερνταμ

Το μουσείο κάνει μια φευγαλέα προσπάθεια να καταγράψει την ιστορία των οίκων ανοχής στο Άμστερνταμ - ξεκινώντας από τον 16ο αιώνα, όταν ήταν ένα πλούσιο λιμάνι από το εμπόριο μπαχαρικών και οι αρχές έκαναν τα στραβά μάτια όταν οι ναυτικοί αποβιβάζονταν στην ακτή αναζητώντας γυναίκες. Ή κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων, όταν οι πόρνες άρχισαν να υποβάλλονται υποχρεωτικά σε ιατρικές εξετάσεις για την καταπολέμηση των αφροδίσιων νοσημάτων των στρατιωτών. Το μουσείο εστιάζει στην εποχή από το 2000, όταν η πορνεία έγινε νόμιμη στην Ολλανδία. Από τότε, η πόλη έχει αγωνιστεί - με κάποια επιτυχία - για την εξάλειψη των νταβατζήδων και της εμπορίας ανθρώπων. Η Yolanda van Doeveren, η οποία διαχειρίζεται τα κοινωνικά προγράμματα για την πορνεία της πόλης, λέει ότι η περιοχή είναι γεμάτη από αστυνομικούς, κοινωνικούς λειτουργούς, επαγγελματίες υγείας, φορολογικές αρχές και ομάδες πολιτικών δικαιωμάτων. Ένα νέο κορίτσι που εντοπίζεται σε κάποιο παράθυρο μέσα σε λίγες ώρες θα πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξει ότι είναι στην κατάλληλη ηλικία για να μπορεί να δουλεύει.

Η νόμιμη ηλικία για να δουλέψεις ως ιερόδουλη στο Άμστερνταμ έχει πρόσφατα αυξηθεί από τα 18 στα 21. Η Van Doeveren λέει ότι η διακίνηση παραμένει στο επίκεντρο της διαμάχης στην Ολλανδία όσον αφορά την ηθική της πορνείας. Είναι, επίσης, γεγονός ότι η μεγαλύτερη κακοποίηση ανήλικων κοριτσιών ή εκδιδόμενων γυναικών από μαστροπούς γίνεται σε πιο άντεργκραουντ οίκους ανοχής.

Στο παράθυρο

Σε ένα διάδρομο του μουσείου, υπάρχει ένα πρόγραμμα εργασίας σε έναν λευκό πίνακα, που δείχνει ποιος εργάζεται σε ποιο δωμάτιο για ποιες ημέρες, μαζί με τους χρόνους για τα ραντεβού. Μπορείς επίσης να καθίσεις σε ένα πραγματικό παράθυρο, μπροστά σε περαστικούς. Στη συνέχεια, μπορείς να βρεθείς σε ένα τυπικό «peeskamer» -η ολλανδική λέξη για την «αίθουσα εργασίας» . Η Ilonka Stakelborough, μία συνοδός επικεφαλής μιας ένωσης εργαζομένων του σεξ που ονομάζεται «Ινστιτούτο Γκέισα», λέει πως τα δωμάτια (3x2 μέτρα περίπου) έχουν μια τυποποιημένη εμφάνιση που θα μπορούσαν όντως να ανανεωθούν –τα black lights χρησιμοποιούνται διεθνώς από το 1970. Τα κρεβάτια είναι χαμηλά και γερά, κοντά σε ένα νεροχύτη και ένα μικρό ντουλάπι με λιπαντικά, καθαριστικά, προφυλακτικά και ερωτικά παιχνίδια. «Δεν φοράμε άρωμα» λέει η Stakelborough, «γιατί μπορεί η μυρωδιά να κολλήσει στα ρούχα ενός άνδρα και να έχει προβλήματα με τη γυναίκα του».

Είναι παντρεμένοι οι περισσότεροι πελάτες ; «Όχι, δεν μπορεί κανείς να το γενικεύσει» λέει η Stakelborough. Άνδρες όλων των τύπων, παντρεμένοι, ανύπαντροι, άγαμοι, νέοι ή ηλικιωμένοι επισκέπτονται τις πόρνες - μερικοί ακόμη και πριν παν για δουλειά το πρωί. Πώς ξέρει ποιος έρχεται απλά για να δει και ποιος θέλει να προχωρήσει; «Η επαφή με τα μάτια» απαντά.

Οι ίδιες οι πόρνες

Πολύ λίγες γυναίκες που εργάζονται ως πόρνες κερδίζουν περισσότερα από ένα μεσαίο εισόδημα, στην καλύτερη περίπτωση - και συνήθως η κατάσταση είναι χειρότερη. Η Stakelborough λέει ότι δεν είναι τα πιο όμορφα ή νεότερα κορίτσια που έχουν τους περισσότερους πελάτες. Οι συνοδοί και οι εκλεπτυσμένες πόρνες δεν είναι απαραίτητο ότι τα πάνε καλύτερα - έχουν λιγότερους πελάτες, επιπλέον συνεδρίες και πολλά έξοδα για τα ταξί ή το μοίρασμα των κερδών με τους ιδιοκτήτες οίκων ανοχής. Ένα παράθυρο συνήθως νοικιάζεται για 150 ευρώ, για μισή μέρα. Λαμβάνοντας υπόψη το σταθερό κόστος, περίπου 50 ευρώ για μια «συνεδρία» 15 λεπτών, η καθαρή αμοιβή τους προ φόρων είναι μόνο 150 ευρώ, μετά από έξι πελάτες , ή 250 ευρώ μετά από οκτώ. Περίπου το 75 τοις εκατό των γυναικών προέρχονται από φτωχότερες χώρες, συχνά Ρουμανία ή Βουλγαρία. «Σχεδόν όλες οι γυναίκες που είναι εδώ, βρίσκονται εδώ «εθελοντικά», υπό την έννοια ότι έρχονται γνωρίζοντας τι πρόκειται να κάνουν», λέει η van Doeveren. «Αλλά μπορείτε να καταλάβετε τι άλλες επιλογές είχαν…».

Στο τέλος του μουσείου υπάρχει ένας τοίχος με αποσπάσματα από τις πόρνες. «Αυτή η δουλειά δεν είναι για λιπόψυχους», έγραψε η Εύα από την Ολλανδία. « Έχω γίνει πολύ πιο σκληρή». «Αισθάνομαι μοναξιά επειδή η μητέρα μου δεν ξέρει τι κάνω», έγραψε Carmen από τη Ρουμανία. Οι επισκέπτες μπορούν να γράψουν τα δικά τους σεξουαλικά, σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, προτού τελειώσουν την περιήγηση. Το μουσείο Τα Μυστικά των Κόκκινων Φαναριών βρίσκεται στην οδό Oudezijds Achterburgwal 60-62 στο Άμστερνταμ. Το μουσείο είναι ανοιχτό καθημερινά από το μεσημέρι έως τα μεσάνυχτα. Το κόστος εισόδου είναι 7,50 ευρώ.

yahoo

Διαβάστε περισσότερα