Περί ευρωσκεπτικισμού...

Ο ευρωσκεπτικισμός στην Ευρώπη κερδίζει συνεχώς έδαφος αλλά είναι ακόμα ένα ρεύμα υπό διαμόρφωση. Προφανώς όλοι λίγο πολύ είμαστε ευρωσκεπτικιστές. Μόνο όσοι σιτίζονται από τα ταμεία των Βρυξελλών τα βρίσκουν όλα τέλεια στην επιχείρηση ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης.

Τα χαρακτηριστικά του ευρωσκεπτικισμού πάνω κάτω τα γνωρίζουμε, αλλά η στρατηγική του είναι υπό συζήτηση.

Δύο μεγάλα ζητήματα υπάρχουν.

Πρώτον: τους ευρωθεσμούς τους αποδέχεσαι με την προοπτική να τους αλλάξεις εκ των έσω αν και όταν τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα πάρουν την εξουσία ή δεν τους αποδέχεσαι και φεύγεις;

Δεύτερον

και πιο σημαντικό: υπερασπίζεσαι το κοσμικό φιλελεύθερο κράτος το οποίο κινδυνεύει από την επέλαση του Ισλάμ ή ευαγγελίζεσαι την επιστροφή σε παλιότερα πρότυπα ακόμα και μια δυτική Σαρία;

Προσωπικά για το πρώτο δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση. Ναι μεν θεωρώ το ευρώ εργαλείο αποδόμησης των εθνικών κρατών, αλλά από την άλλη μια απόδραση από αυτό μόνο αν έφτανε το μαχαίρι στο λαιμό θα υποστήριζα.

Για το δεύτερο όμως ζήτημα έχω σχηματίσει από καιρό την άποψη ότι τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα είναι σε λάθος δρόμο. Και αυτό γιατί ευαγγελίζονται την διατήρηση του κοσμικού φιλελεύθερου χαρακτήρα του κράτους σύμφωνα με τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης.

Τα κόμματα αυτά έχουν συχνά αρχηγούς, μέλη και ψηφοφόρους που απλά βρήκαν σε αυτά καταφύγιο για να προστατεύσουν τις ιδιαιτερότητες τους. Παλιότερα ήταν ο Πιμ Φόρτουιν, σήμερα η AFD με την λεσβία αρχηγό αλλά και η Λεπέν με τους γκέι υπαρχηγούς. Δεν δέχομαι να μου πλασάρεται ένα τέτοιο κόμμα ως προστάτης της ευρωπαϊκής ταυτότητας διότι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός δεν είναι αυτό το πράγμα.

Αν αποδέχεσαι τέτοιου είδους πρότυπα δεν έχεις καμιά σχέση με τον χριστιανισμό που πάνω του θα έπρεπε να βασίζεται η περί ηθικής αντίληψή σου αν θες να θεωρείσαι προστάτης της ταυτότητας των ευρωπαϊκών εθνών. Η αντίληψη περί δικαιωματισμού ξεκινάει με την Γαλλική Επανάσταση. Ο Χριστιανισμός σέβεται την ατομική ελευθερία αλλά δεν νομιμοποιεί την αμαρτία. Αγαπάμε τον αμαρτωλό αλλά όχι την αμαρτία έγραφε ο Παύλος. Σήμερα για πρώτη φορά στην ιστορία η αμαρτία, το αφύσικο, γίνεται νόμος του κράτους. Αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Και βλέπουμε σε τι φαινόμενα οδηγεί. Αυτή η Ευρώπη δεν έχει καμιά ελπίδα απέναντι στο πατριαρχικό-αρρενωπό Ισλάμ.

Πρόσφατα στην Βαυαρία η τοπική κυβέρνηση θέλησε να περάσει ψήφισμα να αναρτάται ο σταυρός σε κάθε δημόσιο κτίριο. Η AFD αρνήθηκε. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και στην Γαλλία με την Λεπέν στην λογική να προστατεύσουμε τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους. Είναι ξεκάθαρα λάθος. Αυτό το πράγμα δεν θέλει συντήρηση αλλά ξήλωμα και επιστροφή σε παλαιότερα πρότυπα, αλλιώς αποχαιρέτα την Ευρώπη γιατί στην ζωή κερδίζουν αυτοί που πιστεύουν δυνατά.

Ή για να το πούμε με άλλα λόγια πιο απλά: αν δυτικός πολιτισμός, είναι το δικαίωμα του Μήτσου να βάλει νυφικό και να υιοθετεί παιδιά (όπως μας λέει η Ντόρα και άλλοι εντός ΝΔ γιατί είναι φιλελεύθερο) τότε καλύτερα να βάλουμε σκουφάκι και να αφήσουμε γενειάδα...

Διαβάστε περισσότερα