Οι γερανοί* του Ιβύκου** και οι σκλαβωμένοι στο «ΝΑΙ» Έλληνες...

''Για να κάνουμε κουμάντο στους Έλληνες, πρέπει να κόψουμε τις ρίζες τους: τον πολιτισμό, την ιστορία, τις παραδόσεις τους...'', είχε πει ο... ''θεωρητικός'' της αναγκαιότητας της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το '74 Αμερικανοεβραίος Χένρι Κίσινγκερ.

Μετά από χρόνια αμφισβήτησης της πιθανότητας επαλήθευσης των λόγων του στην περίπτωση των Ελλήνων, είμαι στη δυσάρεστη θέση να παραδεχτώ πως είχε τελικά δίκιο. Ο αφελληνισμός που ονειρευόταν ο ανθέλληνας υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ

Τα συγκλονιστικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο''διάσελο της ιστορίας'' δε φαίνεται να αφυπνίζουν την εθνική μας συνείδηση. Για τον λόγο αυτό το ''ΟΧΙ'' που παιάνισαν οι ανδρείοι μας πρόγονοι στις αετοράχες της Πίνδου το '40 σβήστηκε μες στην οχλοβοή των προσκυνημένων, οι οποίοι μας επέβαλαν την μονοκρατορία του ''ΝΑΙ''. Του ''ΝΑΙ'' στην ασημαντότητα, την μετριότητα, την ιδιοτέλεια, την εκποίηση, τη μειοδοσία και την παρακμή μας.

Αυτή η μονοκρατορία ευθύνεται για την μόνιμη κρίση της κοινωνίας μας. Για τις κακές επιλογές κυβερνήσεων, που ανεβοκατεβαίνουν συστημικά στους θώκους της εξουσίας υποσχόμενες να λύσουν προβλήματα και αντ' αυτών τα διαιωνίζουν παραδίδοντάς τα στους επόμενους, σαν αυτονόητα άλυτα, σύμβολα της πολιτικής και κοινωνικής παρακμής μας.

Ναι, δε μιλάμε πλέον για κρίση, αλλά για παρακμή της Ελλάδας. Της Ελλάδας των ταπεινωμένων Ελλήνων, των Ελλήνων με τα ''άδεια'' πρόσωπα, που εθίστηκαν στη σκλαβιά τους καταπίνοντας δουλικά το πληγωμένο συλλογικό τους φιλότιμο.

- Γιορτάζουμε το ''ΟΧΙ'', γιατί αν γιορτάζαμε το ''ΝΑΙ'', θα είχαμε κάθε μέρα επέτειο!.., ακούω να λένε οι φοιτητές και νιώθω συγκλονισμένη, καθώς φέρνω στον νου μου τους στίχους του Βαλαωρίτη που δίδαξα στους μαθητές μου και που μ' έκαναν άλλοτε να αισιοδοξώ, αλλά τώρα με καταθλίβουν, γιατί αφέθηκαν στο παρελθόν, σκεπάστηκαν απ' την θολούρα της ανέστιας εποχής μας...

- ''... Νιώθω για σε πατρίδα μου στα σπλάχνα χαλασμό!..''

- Πατρίδα!.., ψελλίζω συγκινημένη και νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται, γιατί το ακούω όλο και πιο σπάνια απ' τα χείλη των μαθητών μου, που οσμίζονται την πολιτιστική, ηθική και κοινωνική παρακμή σαν τελεσίδικη καταδίκη σε θάνατο.

Την πολιτική την αφήνουν απέξω γιατί δεν τους απασχολεί προς το παρόν, αν και αυτή ευθύνεται για πολλές δυσλειτουργίες στη διακυβέρνηση της χώρας, για την υποβάθμιση της παιδείας, την απαξίωση των θεσμών, των αξιών, τη σήψη της κοινωνίας, το μονοπώλιο των διαφημιζόμενων πολιτικών και τη χρυσοπληρωμένη προπαγάνδα της μονοκρατορίας του ''ΝΑΙ'', της μονοκρατορίας των εντυπώσεων, που κατευθύνει ανάλογα την ψήφο των πολιτών.

Έτσι διαιωνίζονται στην πολιτική μας σκηνή οι παντοδύναμες οικογένειες των Καραμανλήδων, των Παπανδρέιδων, των Μητσοτάκηδων, των Βαρβιτσιώτηδων και των Κεφαλογιάννηδων. Και το δυστύχημα είναι ότι για τους περισσότερους απ' αυτούς το ''άμες δε γεσόμεθα πολλώ κάρρονες'' των εφήβων της αρχαίας Σπάρτης προς τους μεγαλύτερους δεν αποτελεί προϋπόθεση για την άνοδο στην εξουσία.

Αρκεί και μόνο η αναφορά του επωνύμου τους, χωρίς απαραίτητα τη συνάρτησή του με ποιοτικά και δυναμικά προσόντα, όπως αυτά της φιλοπατρίας, του ήθους, της ευθύνης και της προσφοράς.

Με τα δεδομένα αυτά φτάσαμε στην εξαθλιωτική αποδοχή της υποθήκευσης του ελληνικού δημοσίου για 99 χρόνια στους δανειστές μας, την επικυριαρχία του λαϊκισμού, του ''ρινοκερισμού'' (πολιτικού ρεαλισμού), της απολυταρχίας των εντυπώσεων, της φασιστικής αναρχίας, της ταχύτατης μεταλλαγής μας σε αναλώσιμο είδος για Ευρωπαίους και Αμερικανούς.

Κι αυτή η παρακμή που βιώνουμε είναι ραγδαία και τρομακτική, αφού έχει τη δύναμη να διαγράφει απ' το εθνικό μας υποσυνείδητο την ανάμνηση ή την υπενθύμιση ηρωικών σελίδων του σύγχρονου ή απώτατου ελληνικού παρελθόντος. Να διαγράφει ως ενοχλητικές λαμπρές σελίδες της ιστορίας μας, με σκοπό να εξαπλωθεί το πέπλο της λήθης, ώστε να οδηγηθούμε ευκολότερα στην παραπλάνηση και τον αποπροσανατολισμό απ' τα ουσιώδη στα επουσιώδη.

Αυτό όμως δε φαίνεται να το αντιλαμβάνεται, δυστυχώς, μερίδα των Ελλήνων, αν και βιώνει την παρακμή. Δεν έχει συναίσθηση της κατάστασής της, της κατάντιας της, γιατί πιστεύει στη διάχυτη σε ΜΜΕ προπαγάνδα που ξέρει να ωραιοποιεί, να παραμυθιάζει τον κόσμο και να παρουσιάζει σαν ακμή την παρακμή του.

Έτσι έφτασαν κάποιοι Έλληνες να πανηγυρίζουν ως νίκη την ενδοτικότητα των κυβερνήσεων στις ιταμές απαιτήσεις των ''συμμάχων'' και ''εταίρων'' μας, τον ακραίο ραγιαδισμό των πρωθυπουργών τους και την παραίτησή τους απ' την προάσπιση των εθνικών μας δικαίων, που τη βάφτισαν ρεαλισμό, φιλειρηνική διάθεση και σεβασμό στο διεθνές δίκαιο.

Έφτασαν να πανηγυρίζουν ως νίκη την ''έξοδό'' μας απ' τα μνημόνια, ενώ είμαστε υποθηκευμένοι για 99 χρόνια σ' αυτά και τα ''θέλω'' των δανειστών μας. Να υιοθετούν ασυνείδητα την άθλια προπαγάνδα των κομμάτων τους, που ''βλέπουν'' τους μετανάστες ως... πιθανή λύση στο δημογραφικό.

Να χειροκροτούν τον Νο2 προστάτη των λαθρομεταναστών Κυριάκο Μητσοτάκη, διάδοχο του Νο1 προκατόχου του, που μπόλιασε την ενδοχώρα με τα ''φρούτα'' του πολυπολιτισμικού σοκ παίζοντας το παιχνίδι της αναγκαστικής επιμειξίας, το οποίο συνέλαβε ως ιδέα πρώτος ο πολυμήχανος Αλέξης Τσίπρας, ο Οδυσσέας της αριστερής καταστροφής.

Έφτασαν να επιχαίρουν για τη ''συμφωνία των Πρεσπών'' με τους επιπρόσθετους όρους της για αναγνώριση ως ''μακεδονικής'' της σκοπιανής γλώσσας και εθνότητας. Και το θλιβερό είναι ότι οι αφελείς συμπατριώτες μας βαυκαλίζονται ότι η εν λόγω ''συμφωνία'' είναι ''μια κάποια λύση'', ενώ είναι διπλωματική ήττα με μακροπρόθεσμα οδυνηρά επακόλουθα που θα ανοίξουν το δρόμο σε εδαφικές διεκδικήσεις και ικανοποίηση των αλυτρωτικών σχεδιασμών εκείνων οι οποίοι απεργάζονται χρόνια τώρα την αυτονομία της Μακεδονίας.

Πέραν αυτών έφτασαν να αψηφούν την εξόφθαλμη τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και να υιοθετούν ανακουφισμένοι την κυβερνητική παραμυθία που συνέδεσε το ''καλό'' κλίμα της συνάντησης Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Ν. Υόρκη με διασφάλιση της ειρήνης δια της μεθόδου του κατευνασμού, της υποχωρητικότητας και της υποτακτικότητάς μας, δηλαδή της ''στρατηγικής παραλυσίας'' μας.

Έφτασαν να αποδέχονται παθητικά την απόφαση της κυβέρνησης να μη στείλει αεροπλάνα στην Κύπρο για συμμετοχή της χώρας μας στους εορτασμούς της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας (1 Οκτωβρίου), για να μην προκαλέσει τον Ερντογάν και να αποδέχονται ως συνετή την κυβερνητική πολιτική που απαρνιέται την ένοπλη συστράτευση με τον Κυπριακό Ελληνισμό λόγω αδυναμίας, σε περίπτωση νέας τουρκικής εισβολής, νέου Αττίλα.

Έφτασαν ακόμα στο σημείο να ανέχονται τη δουλοπρέπεια του πρωθυπουργού να υπόσχεται - ενώπιον της Μέρκελ - ότι θα τιμήσει τη ''συμφωνία των Πρεσπών'', την οποία θεωρούσε και εξακολουθεί να θεωρεί - κατ' ομολογία του - επιβλαβή για τα εθνικά μας συμφέροντα και γι' αυτό είχε καταδικάσει προεκλογικά λέγοντας πως δε θα έβαζε ποτέ την υπογραφή του (στο επιμύθιό της).

Έφτασαν τέλος να μην πάρουν είδηση την νέα υπονόμευση της Μακεδονίας και στο θέμα της επωνυμίας των μακεδονικών προϊόντων, όπου η λύση που επιλέχτηκε είναι παγιδευτική κι όχι ικανοποιητική για την Ελλάδα, αφού χαρίσαμε - εν τη αφελεία μας -το ''Macedonia'' στα σκοπιανά προϊόντα, για να πάρουμε τοMakedonia.

Φευ!.. Η γκάφα που έγινε, με την αλλαγή του γράμματος -c- σε -k- είναι πρωτοφανής, γιατί με υπογραφή του ΚΜ θα συνδέεται πλέον - δια του Google- το Macedonia με τα Σκόπια και το Makedonia (που το γνωρίζουν ελάχιστοι) με την Ελλάδα!.. Παίρνουν δηλαδή οι Σκοπιανοί την αγγλική μετάφραση του όρου με έγκριση του πρωθυπουργού μας!..

Έτσι, ξένοι και Έλληνες, που ψάχνουν να μάθουν για την Μακεδονία στα αγγλικά (ως ''Macedonia'') θα διαβάζουν το σκοπιανό παραχαραγμένο μανιφέστο του αλυτρωτισμού της!!!.. Κι αυτό δε θα καθοδηγεί μόνο το Google, αλλά και μυριάδες μυριάδων βιβλία όπου θα αναφέρεται η Μακεδονία ΜΑΣ ως Macedonia (κι όχι ως Makedonia, όπως αποδεχτήκαμε για τα μακεδονικά προϊόντα), συνδεδεμένη με τα Σκόπια...

Για όλους αυτούς και χίλιους δυο άλλους λόγους επιβεβαιώνεται, δυστυχώς, ότι η εκάστοτε πολιτική εξουσία στη σύγχρονη Ελλάδα (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) είναι κατώτερη των περιστάσεων και αντί να φυλάει τις Θερμοπύλες του Ελληνισμού, όπως οφείλει να κάνει, πλέκει διαχρονικά το εγκώμιο του ενδοτισμού και της παραίτησης, που πηγάζει απ' την άγνοια της ιστορίας και την καταφρόνηση των μεγάλων ιδανικών της φυλής μας.

Κοντοζυγώνει ωστόσο η ώρα που ''οι γερανοί του Ιβύκου, σαν άλλες Ερινύες της σύγχρονης πραγματικότητας, θα αποκαλύψουν τα εγκλήματα σε βάρος των σκλαβωμένων στην μονοκρατορία του ''ΝΑΙ'' Ελλήνων απ' τους κατά καιρούς εξουσιαστές του. Θα τους αναγκάσουν να βγάλουν τις μάσκες της υποκριτικής φιλοπατρίας τους και να απολογηθούν ενώπιον του ελληνικού λαού για τα ολέθρια λάθη τους, που δε θα μείνουν για πολύ ατιμώρητα.

Έτσι θα μάθει, επιτέλους, κι εκείνος σε ποιους έδινε τόσα χρόνια την ψήφο του και σε ποιων πατριδοκάπηλων τα χέρια εμπιστευόταν την τύχη της πατρίδας του και τη δική του. Κι όταν θα γίνει αυτό, τότε θα ελευθερωθούν οι σκλαβωμένοι στη μονοκρατορία του ''ΝΑΙ'' Έλληνες και θα βρουν ανάπαυση οι ψυχές των ξεχασμένων ηρώων, που ήδη σιγοψιθυρίζουν στον ουρανό τους στίχους του Μίμη Τραϊφόρου:

- ... Ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα χύσαμε

Θα μας καθίσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε...

''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου)

*Γερανοί: αποδημητικά πουλιά, που θεωρούνται στην Ιαπωνίααγγελιοφόροι των θεών, πουλιά τηςευτυχίας και της μακροζωίας. Σύμφωνα με τους αρχαίους κινέζικους θρύλους, οι γερανοί είναι τα ευλογημένα ουράνια πτηνά που μεταφέρουν τις ψυχές των θνητών.

** ''Οι γερανοί του Ιβύκου'': παροιμιώδης φράση, που δηλώνει την αποκάλυψη των εγκλημάτων μετά από θεία παρέμβαση. Παραπέμπει ουσιαστικά στην εκδίκηση των πουλιών για λογαριασμό του Ιβύκου, που ήταν αρχαίος Έλληνας ποιητής απ' την Μεγάλη Ελλάδα [απ' το Ρήγιο της Κάτω Ιταλίας (530 π.Χ.)]. Σε κάποιο από τα ταξίδια του ο Ίβυκος σκοτώθηκε από ληστές στην Κόρινθο. Επειδή δεν υπήρχε κανένας μάρτυρας την ώρα της δολοφονίας του για να καταγγείλει τον φόνο του, ο Ίβυκος επικαλέσθηκε τους γερανούς που εκείνη τη στιγμή πετούσαν από πάνω του, να τιμωρήσουν τους δολοφόνους του. Μετά από καιρό, ένας από τους ληστές εκείνους, όντας στην Κόρινθο, μόλις είδε γερανούς είπε στους άλλους: «`Ιδε αι Ιβύκου έκδικοι.» Κάποιος τον άκουσε και έτρεξε και τον κατάγγειλε. Έτσι οι δολοφόνοι πιάστηκαν και τιμωρήθηκαν.

Διαβάστε περισσότερα