Οι «δεινόσαυροι» των ΜΜΕ….

Ακούω πολλές φορές μια κριτική από πολλούς, συχνά καλοπροαίρετους:

--Ο Σαμαράς πέτυχε πολλά πράγματα. Αλλά «επικοινωνιακά» δεν έφτασαν ποτέ στον κόσμο. Και τώρα τα «ανακαλύπτουν» πολλοί, όταν είδαν τον Τσίπρα να κάνει τα πολύ χειρότερα… Το πάνε και παρακάτω μερικοί:

--Παλαιότερα επικρίναμε την κυβέρνηση Σαμαρά, για κάποια από αυτά που έκανε, που ήταν οδυνηρά. Τώρα

ανακαλύπτουμε αυτά που ΔΕΝ έκανε τότε η κυβέρνηση Σαμαρά, αυτά που αρνιόταν, ή απέρριπτε (από τις αξιώσεις της Τρόϊκας).

Τώρα τα καταλαβαίνουμε, γιατί τώρα τα βλέπουμε: τα κάνει όλα ο Τσίπρας!

Τι φταίει, λοιπόν, που δεν τα κατανοούσαμε τότε;

Ίσως η «επικοινωνιακή πολιτική» της κυβέρνησης Σαμαρά…

Είμαι βέβαιος ότι το έχετε ακούσει όλοι το σχόλιο αυτό…

Κι εδώ που τα λέμε δεν έχουν άδικο! Όμως, μάλλον δεν αρκεί…

Όταν εκ των υστέρων ρωτάω ανθρώπους που ήταν τότε στο στενό κύκλο του Πρωθυπουργού Σαμαρά, το πρώτο που μου απαντάνε είναι το εξής:

--Τότε κάναμε από το πρωί ως το βράδυ διαπραγμάτευση. Κι όταν κάνεις αληθινή διαπραγμάτευση δεν μπορείς να κάνεις ταυτόχρονα και… «επικοινωνία»!

Όταν πετυχαίνεις πράγματα για το δημόσιο συμφέρον, για παράδειγμα να κλείσεις την «δημοσιονομική τρύπα» ή το «χρηματοδοτικό κενό» στο μισό ή κάτω από το μισό και την εκμηδενίσεις ακόμα - δηλαδή γλιτώσεις τον Ελληνικό λαό από δισεκατομμύρια πρόσθετα μέτρα που ζητούσαν οι δανειστές κάθε χρόνο – δεν μπορείς να βγαίνεις δημόσια και να πανηγυρίζεις ότι: τους τη φέραμε!

Γιατί καις τον εαυτό σου στην επόμενη φάση της διαπραγμάτευσης…

Η κυβέρνηση Τσίπρα (ιδίως ο Βαρουφάκης) που έκανε στο πρώτο εξάμηνο κυρίως «επικοινωνία» (παρά αληθινή διαπραγμάτευση) και τα έβγαζε όλα «στον αέρα», τελικά επέφερε την καταστροφή!

Όμως το πρόβλημα παραμένει: Γιατί οι πληροφορίες εκείνες δεν έφταναν στον Τύπο τότε, ούτε από «άλλους δρόμους», έστω: με non papers, για παράδειγμα;

Στο ερώτημα αυτό, στελέχη του τότε Πρωθυπουργικού περιβάλλοντος απαντούν με το εξής «αφοπλιστικό»:

--Μα βγαίνανε non papers τότε, από τη δική μας κυβέρνηση, αλλά είτε δεν πέρναγαν στον Τύπο ή πέρναγαν μόνο «στα ψιλά» και καταπλακώνονταν στη συνέχεια, από την καταιγιστική ρητορεία της τότε αντιπολίτευσης.

--Για παράδειγμα, φώναζαν οι πάντες τότε, ότι «επίκεινται πλειστηριασμοί ακινήτων» από «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια τραπεζών…

Όμως, στην πραγματικότητα κανένας πλειστηριασμός δεν έγινε επί κυβέρνησης Σαμαρά! Κι υπήρχε πρόβλεψη, να «χαλαρώσουν» τα μέτρα προστασίας των δανειοληπτών σταδιακά, στα επόμενα χρόνια, εφ’ όσον υπήρχε ανάπτυξη. Και με σαφή το διαχωρισμό, ανάμεσα σε αυτούς που πραγματικά δεν μπορούσαν και τους… «μπαταξήδες». Που μπορούσαν να πληρώσουν, αλλά «κρύβονταν» πίσω από τη γενική προστασία για όλους…

Αυτό μάλιστα το είχαν δεχθεί και οι δανειστές τότε. Και γι’ αυτό δεν υπήρξε τέτοια απαίτηση εκ μέρους τους στο περιβόητο email Χαρδούβελη…

Τώρα υπάρχει απελευθέρωση των πλειστηριασμών! Αλλά τώρα δεν μιλάει κανείς. Ενώ τότε πολλά ΜΜΕ χαλούσαν τον κόσμο για τους πλειστηριασμούς που ΔΕΝ γίνονταν!

Μου είπαν κι άλλα τέτοια παραδείγματα: Όπως για την «ανθρωπιστική κρίση» την οποία τότε τα τηλεοπτικά «πρωινάδικα» την είχαν κάνει καραμέλα, αλλά τώρα «μυστηριωδώς»… εξαφανίστηκε!

Ή για το γεγονός ότι τότε πέρναγαν σχεδόν απαρατήρητες σημαντικές μειώσεις φόρων:

όπως το ΦΠΑ στην εστίαση, ή η «εισφορά αλληλεγγύης», ή ο φόρος στο πετρέλαιο, ή ο φόρος ενοικίων, ή η αύξηση των αφορολόγητου από τις 7 χιλιάδες στις 9,5 χιλιάδες ή η μείωση της προκαταβολής φόρου κερδών από το 70% για την επόμενη χρονιά στο 55%.

Τώρα όλα αυτά τα απολύτως ευεργετικά έχουν αντιστραφεί:

Το ΦΠΑ στην εστίαση αυξήθηκε ξανά από το 13% στο…24%! Η εισφορά αλληλεγγύης αυξήθηκε! Ο φόρος στα καύσιμα αυξήθηκε! Το αφορολόγητο όριο μειώθηκε και τώρα απειλείται να μειωθεί πολύ περισσότερο! Η προκαταβολή φόρου επί των κερδών αυξήθηκε στο 100%!

Κι όμως κανείς δεν χαλάει τον κόσμο γι’ αυτά. Η ελάχιστος επικοινωνιακός θόρυβος γίνεται. Γιατί άραγε;

Την πιο χαρακτηριστική απάντηση, μου την έδωσε ένα στέλεχος του Μαξίμου από την εποχή Σαμαρά:

--Ξέρεις μου λέει, στο «επικοινωνιακό» είχαμε κι εμείς μεγάλες ελλείψεις. Σίγουρα. Αλλά στο τέλος-τέλος μια κυβέρνηση κρίνεται πρωτίστως για αυτά που κάνει, όχι γι’ αυτά που… διαλαλεί!

Και εν πάση περιπτώσει, δουλειά δική μας ήταν να παράγουμε κυβερνητικό έργο. Και το παράγαμε μέσα στις δυσκολίες της εποχής εκείνης. Κι αυτό φάνηκε και τότε και – πολύ περισσότερο – μετά: Όταν ήλθε ο Τσίπρας και τα έκανε όλα κεραμιδαριό…

Αλλά η ενημέρωση του κόσμου, είναι πρωτίστως δουλειά των ΜΜΕ!

Όχι της κυβέρνησης…

Αυτό είναι αυτονόητο σε κάθε σύγχρονη δημοκρατική χώρα. Μόνο σοβιετικού τύπου κοινωνίες, εξακολουθούν να θεωρούν την «επικοινωνία» – δηλαδή την προπαγάνδα – κύρια δουλειά της κυβέρνησης!

Η κυβέρνηση οφείλει να υπερασπίζεται το έργο της. Αλλά εκείνος που οφείλει να λέει στον κόσμο την αλήθεια (ακόμα κι όταν δεν τον «εφοδιάζουν» με επαρκή στοιχεία οι εκάστοτε κυβερνητικοί) είναι ο Τύπος!

Αυτοί έκαναν τη δουλειά τους τότε;

Ή πούλαγαν… «επερχόμενη καταστροφή»;

--Δεν έχεις δίκιο του λέω. Υπήρχαν και τότε, όπως υπάρχουν και σήμερα πολλοί δημοσιογράφοι που έκαναν σωστά το ρεπορτάζ τους…

-- Ναι μου λέει, σίγουρα υπήρχαν και υπάρχουν οι ευσυνείδητοι δημοσιογράφοι. Αλλά τότε τα έντιμα ρεπορτάζ «θάβονταν» πίσω από δηλητηριώδη σχόλια και «τοξικές» ατάκες πολλών άλλων…

Στην κυβέρνηση Τσίπρα, αντίθετα, επιφύλασσαν μέχρι πριν λίγο καιρό, πολύ πιο «ευνοϊκή μεταχείριση», πολλοί από αυτούς που παριστάνουν τους κατ’ επάγγελμα καθημερινούς σχολιαστές...

Μόνο στην περίοδο που είχε ξεσπάσει η κρίση με το «μαύρο» στα ιδιωτικά κανάλια – και απειλούνταν όλοι αυτοί να χάσουν τη δουλειά τους - βγήκαν σε… «πυρ ομαδόν» κατά της κυβέρνησης Τσίπρα. Και σταμάτησαν μετά, όταν τέλειωσε η κρίση αυτή. Με αποτυχία της κυβέρνησης…

Τώρα πάλι, αρκετοί την έχουν ξανά στα… ώπα-ώπα!

Πιο «διακριτικά», βέβαια. Αλλά και πάλι μεροληπτούν υπέρ της.

Να σου δώσω κι εδώ κάποια παραδείγματα:

Όταν η κυβέρνηση Τσίπρα προεξοφλεί μιαν «επιτυχία» (που συνήθως τους βγαίνει… «ξινή») σπανίως κάποιος από τους τηλεοπτικούς σχολιαστές τους αμφισβητεί.

Κι ας έχουν διαψευστεί όλα τα διθυραμβικά «αφηγήματά» τους ως τώρα.

Κι όταν στη συνέχεια, αποδεικνύεται πασιφανώς πια, ότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι τα έκαναν μπάχαλο, τότε βγαίνουν οι ίδιοι τηλεοπτικοί σχολιαστές με τη γνωστή ατάκα:

--Ναι, αλλά και οι προηγούμενοι τα ίδια έκαναν…

Ε λοιπόν, όχι οι προηγούμενοι ΔΕΝ έκαναν τα ίδια! Τα αντίθετα έκαναν…

Αλλά αυτό δεν λέγεται. Ή μάλλον, τώρα μόλις άρχισε να λέγεται. Αλλά χρειάζεται να ειπωθεί πολύ ακόμα.

Όταν η κυβέρνηση Τσίπρα πανηγυρίζει που αποδέχθηκαν όλοι πως το Ελληνικό χρέος είναι ΜΗ βιώσιμο, δεν βγαίνει κανείς να της πει ανοικτά:

--Εσείς το κάνατε ΜΗ βιώσιμο! Τι πανηγυρίζετε;

Το λένε καθαρά οι εκθέσεις του ΔΝΤ, το λένε κάθε τόσο Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, το αποδεικνύουν οι αριθμοί και όλη η αλληλογραφία μεταξύ ΔΝΤ, Τρόϊκας και Κυβέρνησης και παλαιότερα και τώρα. Αλλά δεν το λέει κανείς ακόμα.

Ή μάλλον, τώρα έχουν αρχίσει κάπως να το… ψιθυρίζουν!

Όταν πανηγυρίζει η κυβέρνηση Τσίπρα, ότι «έκοψε τα πλεονάσματα», κανείς δεν βγαίνει να της πει, ότι δεν της τα… «χάρισαν». Της τα δάνεισαν! Και αύξησαν το χρέος της χώρας. Και γι’ αυτό της έδωσαν νέο Μνημόνιο. Και έναντι αυτού του μνημονίου, επιβάλλουν τώρα πρόσθετη λιτότητα.

Αυτό, όμως δεν το έχει πει κανείς ακόμα…

Και τα πλεονάσματα που θα έβγαζε η προηγούμενη κυβέρνηση θα έβγαιναν με ανάπτυξη, όχι με πρόσθετα μέτρα. Κι αυτό το προέβλεπαν οι ίδιοι οι δανειστές τότε. Που ζητούσαν πρόσθετα μέτρα μόλις μισό με ένα δισεκατομμύριο τότε! Όχι 9,5 δισεκατομμύρια που επέβαλαν στον Τσίπρα ως τώρα, κι άλλα 4 που του ετοιμάζουν από δω και μπρος, για να πιάσει τα ίδια πλεονάσματα 3,5% με την προηγούμενη κυβέρνηση…

Αυτή η κρίσιμη διαφορά σε σχέση με την κυβέρνηση Σαμαρά, ελάχιστα έχει ακουστεί ως τώρα, στα βραδινά δελτία ειδήσεων ή στα «πρωϊνάδικα»…

Για να μη πω, ότι στις περιπτώσεις που τολμήσει κανένας νεοδημοκράτης να κάνει κριτική σε εκπρόσωπο της κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σπεύδει να του απαντήσει ο… τηλεπαρουσιαστής:

--Κι εσείς τα ίδια κάνατε!

Κι αντί ο νεοδημοκράτης να απαντήσει, με στοιχεία, πως «δεν υπάρχει καμία σύγκριση της δικής μας κυβέρνησης με την τωρινή» (πράγμα που το ξέρει – και το νιώθει πλέον – όλος ο ελληνικός λαός) απαντά με το κλαψιάρικο εκείνο (μη πω τίποτε βαρύτερο):

--Ναι, αλλά εμείς… κριθήκαμε γι’ αυτά!

Τι «κριθήκαμε», βρε κακομοίρη;

Με ψέματα βγήκε ο Τσίπρας! Και όλοι νοσταλγούν πια εκεί που ήταν η Ελλάδα το Νοέμβριο του 2014. Ακόμα και πολλοί απ’ όσους ψήφισαν Τσίπρα τότε. Μόνο εσύ δεν το έχεις καταλάβει ακόμα…

Συμπέρασμα: Στα ελληνικά ΜΜΕ, ακόμα και τώρα, υπάρχει το εξής δόγμα:

--Όταν ένας δεξιός λέει κάτι, ο,τιδήποτε, αποκλείεται να έχει δίκιο!

Συνήθως τον παίρνουν «από τα μούτρα»...

--Κι αντιστρόφως: όταν ένας «αριστερός» λέει οποιαδήποτε μπαρούφα, αποκλείεται να τον πάρουν «από τα μούτρα». Συνήθως του φέρονται με το «σεις και με το σας»…

Την εξουσία την επικρίνουν, ακόμα κι αν κάνει σωστά πράγματα, ιδίως αν στην κυβέρνηση βρίσκεται η ΝΔ…

Και την Αριστερά την αβαντάρουν, ακόμα κι όταν λέει ψέματα, όταν εξαπατά, όταν κάνει ολέθρια σφάλματα, ακόμα κι όταν βρίσκεται στη διακυβέρνηση…

Κι ύστερα φταίει η… «επικοινωνιακή πολιτική»!

Κι όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κλείνει ιδιωτικά κανάλια ή προγράφει δημοσιογράφους, η ΝΔ δίνει τον αγώνα για την ελευθερία του Τύπου…

Κι όταν περάσει η «μπόρα», πάλι την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να λιβανίζουν.

Κι ύστερα φταίει… η «επικοινωνιακή πολιτική»!

Ναι, παιδιά! Η κυβέρνηση Σαμαρά ΔΕΝ ήταν καλή στην «προπαγάνδα»! Αλλά κι εσείς, δεν κάνατε τη δουλειά σας που είναι η ενημέρωση του κόσμου.

Και τώρα που πήγε να σας στριμώξει ο ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί που κοντέψατε να χάσετε τη δουλειά σας, ακόμα τους λιβανίζετε.

Ναι, παιδιά! Και οι νεοδημοκράτες δεν είναι πολλοί δυνατοί «στο γυαλί».

Με εξαίρεση τον Άδωνι, βέβαια. Αλλά και μερικούς ακόμα, τώρα πια, που όταν βγαίνουν δεν αφήνουν τίποτε να πέσει κάτω και τους παίρνουν όλους παραμάζωμα.

Αλλά θέλει πολύ ακόμα. Και θέλει κι άλλους.

Τελικά μια είναι η «επικοινωνιακή πολιτική»:

Να υπερασπίζεται κανείς τις απόψεις του, να μη μασά τα λόγια του, να μη σκύβει στην ιταμότητα των αριστερών τηλεπαρουσιαστών και να ακυρώνει κάθε μέρα την ηγεμονία των αριστερών εμμονών.

Που παντού αλλού είναι σαν του… δεινόσαυρους!

Τους μελετάμε πια μόνο στα μουσεία, ως υπολείμματα της προϊστορικής περιόδου…

Διαβάστε περισσότερα