Όχι άλλο δούλεμα!

Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από την ημέρα που έπεσε στα τέσσερα και υπέγραψε με τα τέσσερα το μνημόνιο συνοψίζεται τέλεια σε έναν τίτλο φιλικής προς την κυβέρνηση εφημερίδας.

Με αφορμή την υπογραφή της σύμβασης για τα αεροδρόμια, έναν διαγωνισμό που ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε και απειλούσε με ειδικά δικαστήρια τον Σαμαρά,

ο τίτλος της εφημερίδας λέει «Παραχωρήθηκαν τα περιφερειακά αεροδρόμια αλλά… οι ουρανοί είναι δικοί μας».

Είναι ακριβώς αυτό που ζούμε τους τελευταίους μήνες και έχει πολλάκις (όχι ο Πολάκης, ο μάγκας υπουργός) υποστηριχθεί από τον πρωθυπουργό και υπουργούς.

Λέει π.χ. ο Τσίπρας ότι δεν συμφωνεί με το Μνημόνιο, είναι κακό αλλά το υπογράφει και το στηρίζει και βάζει και τους βουλευτές του να το ψηφίσουν. Αν δεν το κάνουν τους διώχνει και καθάρισε.

Λέει ο Σπίρτζης, ένα ακόμη απομεινάρι του ΠΑΣΟΚ που έγινε αίφνης αριστερός, ότι δεν συμφωνεί με το διαγωνισμό για τα αεροδρόμια αλλά βάζει την υπογραφή του φαρδιά πλατιά.

Παραδέχεται ο Σταθάκης ότι οι τράπεζες ξεπουλήθηκαν σε ξένους έναντι πινακίου φακής αλλά τι να κάνει ο έρμος; Αποδέχεται τη μοίρα του. Λέει ο Μπαλτάς ότι δεν είναι καλό να αυξηθούν τα εισιτήρια στα μουσεία αλλά το κάνει με… πίκρα.

Ο Σπίρτζης πάλι υπογράφει τις αυξήσεις στα εισιτήρια (που είχε μειώσει ο κακός δεξιός Σαμαράς) αλλά τα δικαιολογεί ως αναγκαιότητα γιατί χρεοκόπησαν οι συγκοινωνιακές εταιρείες.

Ο δε Πάνος Καμμένος, εκεί κάνεις ολόκληρη παράσταση χωρίς τον Λαζόπουλο σε πρώτο ρόλο. Άλλωστε υπάρχουν τόσοι… ηθοποιοί στην κυβέρνηση που έχουν καπαρώσει όλους τους ρόλους. Ο υπουργός Άμυνας λοιπόν αφού τον ξετίναξαν στις ερωτήσεις όπως «εσύ έλεγες ότι δεν θα υπογράψεις μνημόνιο και θα παραιτηθείς και από αρχηγός των ΑΝΕΛ» ή «εσύ έλεγες ότι δεν θα αυξηθεί ο ΦΠΑ στα νησιά», απαντά με απόλυτη φυσικότητα: «Ναι όλα αυτά τα έλεγα μέχρι τον Ιούλιο που πήρα απόφαση να σώσω τη χώρα».

Υπάρχουν κι άλλα στελέχη που λένε ωμά «μα ο λαός ήξερε τον Σεπτέμβρη τι πρόγραμμα είχαμε με βάση το Μνημόνιο, τώρα τι διαμαρτύρονται»;

Αυτή είναι η λογική της κυβέρνησης λοιπόν. Ναι, παίρνουμε σκληρά μέτρα αλλά… δεν συμφωνούμε και το κάνουμε με πόνο ψυχής. Ναι, ξεπουλάμε τη δημόσια περιουσία αλλά τι να κάνουμε; Μας αναγκάζουν οι κακοί ξένοι. Ναι, πέσαμε στα τέσσερα αλλά δεν το κάνουμε με χαρά, άνθρωποι είμαστε και αμαρτήσαμε, αλλά συγχωρήστε μας.

Είναι η λογική κάποιου που τον βάζουν κάτω αλλά επειδή δεν θέλει να ομολογήσει ότι του αρέσει ό,τι του κάνουν λέει με σπαραξικάρδιο ύφος «με βίασαν οι άτιμοι, εγώ δεν το ήθελα αλλά αναγκάστηκα να υποκύψω».

Θυμίζει το ανέκδοτο με το ομαδικό όργιο σε ένα κλειστό δωμάτιο χωρίς φώτα όπου κάποιος φωνάζει «ρε παιδιά, ανάψτε κανένα φως, όλο τρώω και τίποτε δεν δίνω».

Οι ουρανοί είναι δικοί μας, λοιπόν για τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω και αν μας έχουν πάρει και τα σώβρακα οι ξένοι. Πάνω απ’ όλα να πουλήσουμε ψεύτικη υπερηφάνεια και να κοροϊδέψουμε τον κόσμο κερδίζοντας χρόνο και… έχει ο Θεός. Να αισθάνεται ο πολίτης δηλαδή ότι έχει μια περήφανη κυβέρνηση που δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της, που σκίζει τα μνημόνια και διώχνει τη Μέρκελ. Αλλά όλα αυτά στο όνειρό τους.

Η αντρίκεια και ντόμπρα αντιμετώπιση θα έπρεπε να είναι για όλους τους πολιτικούς «διαφωνείς κύριε, τσακίσου και παραιτήσου. Αλλιώς ούτε άνδρας είσαι, ούτε σοβαρός κι έντιμος πολιτικός».

Αν όλοι οι πολιτικοί έκαναν αυτά δεν θα ήταν η χώρα έτσι. Δεν θα είχε διάφορους… Σπίρτζηδες να κλαίγονται ή να κλαψουρίζουν σαν τα σκυλάκια που έκαναν ζημιά και προσπαθούν να κρυφτούν από το αφεντικό.

Διαβάστε περισσότερα