Ο Ομπάμα έχει ουσιαστικά αποδεχθεί ένα πυρηνικό Ιράν

Μετά από δέκα χρόνια διπλωματίας και διπροσωπίας, πλησιάζουμε στο τέλος της υπόθεσης Ιράν. Η τελευταία αναφορά της ΙΑΕΑ μιλάει για σημαντικές προόδους στο πρόγραμμα εμπλουτισμού ουρανίου των Ιρανών. Ήδη λειτουργεί η νέα (καλά οχυρωμένη) εγκατάσταση στο Fordow, που παράγει 20% εμπλουτισμένο ουράνιο.

Τα διάφορα ερωτήματα σε σχέση με την προοπτική χρήσης του για κατασκευή όπλων, δεν έχουν ακόμη απαντηθεί. Αντιθέτως, η Τεχεράνη αποπροσανατολίζει,

αρνείται την πρόσβαση στις εγκαταστάσεις και στο προσωπικό, και δεν παρέχει στους επιθεωρητές της ΙΑΕΑ τα απαραίτητα έγγραφα που χρειάζονται, για να σχηματίσουν άποψη.

Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας, όσο και αν προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας για το αντίθετο. Οι κυρώσεις πλήττουν σε μεγάλο βαθμό την κυβέρνηση και την οικονομία του Ιράν, αλλά δεν επηρεάζουν το πυρηνικό του πρόγραμμα. Μάλιστα, αντί να επιβραδυνθεί, το πρόγραμμα επιταχύνεται.

Πέραν τούτου, η άποψη της αμερικανικής κυβέρνησης, ότι δηλαδή το Ιράν δεν σκοπεύει να κατασκευάσει βόμβα, και πως αν το αποφασίσει θα χρειαστούν άλλα δυο χρόνια τουλάχιστον, είναι λάθος. Οι αποδείξεις που παρουσιάζει η τελευταία αναφορά της ΙΑΕΑ δείχνουν ότι οι δραστηριότητες του Ιράν κατατείνουν στην κατασκευή πυρηνικών όπλων. Το να πιστεύουμε ότι χρειάζονται επίσημες αποδείξεις, όπως για παράδειγμα η υπογραφή του Υπέρτατου Ηγέτη της χώρας, είναι σαν να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.

Σε αντίθεση με ότι θέλουμε να πιστεύουμε, οι θρησκευτικοί ηγέτες του Ιράν μάλλον θεωρούν ότι η επιτάχυνση του πυρηνικού τους προγράμματος, είναι η καλύτερη μέθοδος διακοπής των κυρώσεων. Κοιτάζοντας το διεθνές ιστορικό, όσον αφορά και άλλα κράτη που απέκτησαν πυρηνικά όπλα, μάλλον θεωρούν ότι μόλις πετύχουν τον σκοπό τους, τα χειρότερα θα έχουν περάσει, οι κυρώσεις θα αποσυρθούν, και ο κόσμος θα κάνει τα στραβά μάτια εξαιτίας της μεγάλης ζήτησης για το πετρέλαιο τους.

Επίσης, οι ηγέτες αυτοί έχουν αποφασίσει να μην πάθουν αυτά που έπαθε ο Καντάφι. Η λογική τους είναι απλή: Ο Καντάφι διέκοψε το δικό του πυρηνικό πρόγραμμα, η Δύση επενέβη, και ο ίδιος κυνηγήθηκε και δολοφονήθηκε από τον λιβυκό λαό.

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα; Η κατοχή πυρηνικής ισχύος επιτρέπει στο καθεστώς να συνεχίζει την επιθετική του πολιτική στην ευρύτερη περιοχή, και να καταστέλλει τους πολίτες του, χωρίς να φοβάται μια διεθνή επέμβαση.

Αυτό το τόνισε πρόσφατα ο Υπέρτατος Ηγέτης Khamenei, λέγοντας πως σε αντίθεση με την Λιβύη, και παρά τις διεθνείς πιέσεις, η χώρα του «θα συνεχίσει το πυρηνικό της πρόγραμμα, κόντρα στη θέληση των εχθρών της».

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η Τεχεράνη συνεχίζει με μια παλιά δοκιμασμένη τακτική, να ζητάει δηλαδή διαπραγματεύσεις. Κάτι που κάνει εδώ και καιρό, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο, και να διασπάσει τους αντιπάλους της.

Οι διαπραγματεύσεις όμως έχουν ως μοναδικό σκοπό την διαιώνισή τους. Το Ιράν δεν έχει δείξει καμία καλή θέληση. Συνεπώς, γιατί να είναι διαφορετική η στάση του αυτή τη φορά;

Κάποιοι θα μπορούσαν ν