Ο νεοφιλελεύθερος λαϊκισμός και οι δήθεν “τεμπέληδες” Έλληνες

Το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια συνεχής εμμονή στην απεικόνιση των Νοτιοευρωπαίων ως τεμπέληδων και ανεύθυνων. Και αυτά τα χαρακτηριστικά δεν προβάλλονται μόνο επί των ατόμων, αλλά και επί των κυβερνήσεων χωρών όπως η Ιταλία, η Ελλάδα, και η Ισπανία.

Σύμφωνα με τον μύθο που συνοδεύει αυτού τους είδους τους χαρακτηρισμούς, η κρίση που σπαράζει την ευρωζώνη, έχει τις ρίζες της σε κάποιες εθνικές αδυναμίες.

Κυκλοφορούν διάφορα βίντεο στο YouTube, με τεμπέληδες

Έλληνες, σε βαθμό που όταν κάποιοι προσπαθούν να αναλύσουν τις αιτίες της κρίσης, να καταλήγουν στο κλισέ της μεσογειακής αργοσχολίας, στην οποία οφείλονται όλα τα οικονομικά δεινά.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τα δηλητηριώδη βέλη που συνεχώς εκτοξεύονται εναντίον των «τεμπέληδων» Ελλήνων.

Τα στοιχεία του OΟΣΑ δείχνουν ξεκάθαρα ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι δουλεύουν περισσότερες ώρες τον χρόνο (μέσο όρο 2.109 ώρες) από ότι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, και ειδικά οι εργατικοί Γερμανοί, που εργάζονται κατά μέσο όρο μόλις 1.419 ώρες τον χρόνο.

Σίγουρα, μπορεί κάποιος να αντιτείνει ότι ο αριθμός των ωρών εργασίας δεν παίζει ρόλο όσον αφορά στην αποδοτικότητα, η οποία ίσως και να διαφέρει, και πως κάποιος θα μπορούσε να σπαταλά τον μισό του χρόνο σερφάροντας στο ίντερνετ για συνταγές μαγειρικής.

Αυτή η συζήτηση αναπόφευκτα καταλήγει στο ζήτημα της παραγωγικότητας, που είναι πολύ δύσκολο να υπολογιστεί, αφού εξαρτάται από παράγοντες που δεν έχουν σχέση με τον βαθμό επιμέλειας, και εργατικότητας,  αλλά με παράγοντες  όπως το είδος της  τεχνολογίας, η ποιότητα διοίκησης και οργάνωσης, κλπ.

Ένας άλλος μύθος που κυκλοφορεί, έχει να κάνει με την ηλικία συνταξιοδότησης των Ελλήνων. Τα στοιχεία του Eurostat αποδεικνύουν πως η μέση ηλικία συνταξιοδότησης στην Ελλάδα είναι τα 61.7 χρόνια, που είναι μια ηλικία μεγαλύτερη από τις αντίστοιχες στην Γαλλία και στη Γερμανία. Βέβαια αληθεύει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα μπορούν να συνταξιοδοτούνται, με τον μισό τους μισθό μετά από 17.5 χρόνια εργασίας, αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια, έτσι δεν είναι;

Κάτι άλλο που διαψεύδεται παταγωδώς είναι και ο μύθος του «φουσκωμένου» ελληνικού δημόσιου τομέα. Και διαψεύδεται από επίσημα στοιχεία. Σύμφωνα λοιπόν με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας , οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν το 22.3% του εργατικού δυναμικού της Ελλάδας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στη Γαλλία είναι 30%, στην Ολλανδία 27%, και στη Βρετανία 20%.

Τελευταία, υπάρχει μια συζήτηση γύρω από την δαιμονοποίηση του οικονομικού λαϊκισμού, ο οποίος ορίζεται ως οποιαδήποτε μορφή αντίθεσης στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, και μάλιστα σε μια στιγμή όπου δοξάζεται παντού ο εθνικιστικός λαϊκισμός.

Όσο παράξενο και αν φαίνεται, υπάρχει και μια νεοφιλελεύθερη μορφή οικονομικού λαϊκισμού.

Πρόκειται για την πρόκληση μίσους εναντίον των κρατικών ελίτ, των προνομιούχων κοινωνικών τάξεων που επωφελούνται από το κράτος πρόνοιας, των σπάταλων Ελλήνων και Ιταλών, κλπ. Έτσι υπάρχει μια τάση πρόκλησης σύγκρουσης μεταξύ όλω