Ο διεθνής Τύπος αμφισβητεί την συμφωνία διάσωσης

Συνεχίζονται οι αναλύσεις, οι δηλώσεις και οι αντιδράσεις κοινοτικών αξιωματούχων και εκπροσώπων της αγοράς για τις αποφάσεις της συνόδου των ηγετών της ευρωζώνης. Το γενικό συμπέρασμα είναι πως οι αποφάσεις ήταν πολύ σημαντικές, αλλά εκφράζεται παράλληλα και αβεβαιότητα για τις επιπτώσεις της πολύ πιθανής υποβάθμισης της Ελλάδας από τους οίκους αξιολόγησης για τη συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών στη νέα στήριξη.Ο πρώην στενός συνεργάτης της κ. Μέρκελ και τώρα Πρόεδρος της πανίσχυρης Κεντρικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Γερμανίας Γενς Βάιντμαν, δήλωσε μεν ότι αποφάσεις της Συνόδου θα «ηρεμήσουν οι εντάσεις των αγορών, επέκρινε ωστόσο την απόφαση για τη διεύρυνση των δυνατοτήτων του Ταμείου Διάσωσης, που θα μπορεί να αγοράζει ομόλογα στη δευτερογενή αγορά. Όπως είπε, η απόφαση αυτή για ομαδοποίηση του κινδύνου μπορεί να οδηγήσει σε χαλάρωση των δημοσιονομικών πολιτικών στις χώρες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα.Ερωτήματα για την συμφωνία των Βρυξελλών εκφράζουν σε δημοσίευμά τους και οι New York Times. Μεταξύ άλλων επισημαίνουν ότι το Ταμείο Διάσωσης (EFSF) της ΕΕ αποκτά τη δυνατότητα να αγοράζει (στην ανοιχτή αγορά) τα ομόλογα των κρατών που κινδυνεύουν, και να δανείζει στις κυβερνήσεις ώστε να βοηθήσουν τις τράπεζές τους. Το πρόβλημα με αυτή τη λύση είναι ότι μετά τη Γερμανία και τη Γαλλία, οι επόμενοι δυο μεγάλοι εγγυητές του ταμείου είναι η Ισπανία και η Ιταλία. Και αυτές οι δυο χώρες είναι οι επόμενες που θα χρειαστούν διάσωση αν η κρίση βαθύνει.Έτσι οι πιστωτές μετατρέπονται σε οφειλέτες. Το βάρος της οικονομικής συνεισφοράς θα πέσει στους ώμους της Γαλλίας και της Γερμανίας. Και όπως λέει η Merrill Lynch, αν χρειαστεί το ΕFSF να αγοράσει ιταλικά και ισπανικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά, θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 300 δις για να γίνει κάτι.Στην αβεβαιότητα ήρθε να προστεθεί η δήλωση της Angela Merkel ότι οι όποιες αναγκαίες νομικές αλλαγές και διευθετήσεις για τη δομή κλπ του ταμείου θα γίνουν στα τέλη του Σεπτέμβρη. Πολλοί επενδυτές αντέδρασαν με νευρικότητα στην ιδέα και μόνο ότι θα χρειαστεί να περάσουν δυο μήνες προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις.Με τη Γερμανία ως τη μεγαλύτερη εγγυήτριά του, η αξιολόγηση του ταμείου είναι ΑΑΑ, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να βρει εύκολο και φτηνό χρήμα. Η Ιταλία και η Ισπανία παρέχουν το 30% των εγγυήσεών του. Αν κινδυνέψουν και χρειαστούν διάσωση, το βάρος του ταμείου θα πέσει στη Γερμανία και στη Γαλλία. Η Γερμανία ίσως να μπορέσει να ανταποκριθεί. Όμως η Γαλλία, με έλλειμμα 7% του ΑΕΠ της, και με μεγάλα προβλήματα ανταγωνιστικότητας θα σήμαινε προβλήματα.Υπάρχουν επίσης ερωτήματα όσον αφορά στη διαχείριση του ταμείου. Πρόκειται για έναν μηχανισμό με την απλή αποστολή να μαζεύει χρήματα όταν χρειάζεται. Το πώς ακριβώς ο μηχανισμός αυτός θα μεταμορφωθεί στον μεγαλύτερο αγοραστή ομολόγων της Ευρώπης, δεν έχει διευκρινιστεί, αν και λέγεται πως θα το κάνει σε συνεργασία με την ΕΚΤ.Τέλος, να μη ξεχνάμε πως οι όποιες διαρθρωτικές αλλαγές στο ΕFSF θα πρέπει να περάσουν από τα εθνικά κοινοβούλι