ΝΥΤ: Οι (εφιαλτικές) επιλογές της Ελλάδας

Η Ελλάδα φαίνεται να στερείται στρατηγικής για απεμπλοκή από την οικτρή κατάσταση στην οποία βρίσκεται, σχολιάζει ο Ούγκο Ντίξον.

Όπως επισημαίνει στην ανάλυσή του στους New York Times, «η κυβέρνηση και ο επικεφαλής Αλέξης Τσίπρας δεν διαθέτουν αξιόπιστο σχέδιο για την επίτευξη συμφωνίας με τους πιστωτές τους

και δεν φαίνεται να έχουν προμελετημένο, εναλλακτικό σχέδιο για το πώς θα οδηγηθούν σε χρεοκοπία. Μπορεί οι ελληνικές χρηματοπιστωτικές αγορές να έχουν πάνω τα πάνω τους τις τελευταίες εβδομάδες, κυρίως λόγω του παραγκωνισμού του Βαρουφάκη, αλλά η νέα σύνθεση της διαπραγματευτικής ομάδας, αν και έχει οδηγήσει σε πιο παραγωγικές συνομιλίες, δεν οδηγεί σε κάποιο αποτέλεσμα στο Eurogroup και εξακολουθεί να υπάρχει ένα βουνό που πρέπει να ανέβει η Ελλάδα».

Ο Τσίπρας υπέθεσε λανθασμένα ότι θα καταφέρει να πάρει χρήματα από τους πιστωτές και να ανακουφίσει τη χώρα του από τα χρέη, χωρίς να προβεί σε σοβαρές μεταρρυθμίσεις, γράφει το άρθρο. Επίσης, η κυβέρνησή του δεν υπολόγισε τον οικονομικό παράγοντα και το πόσο άσχημα θα πληγεί η οικονομία της Ελλάδας λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας και της κρίσης ρευστότητας. Η πρόβλεψη της Κομισιόν για ανάπτυξη έπεσε από το 2,5% στο 0,5%, αλλά ακόμα και αυτή η πρόβλεψη μπορεί να είναι αισιόδοξη.

«Η επιδείνωση της οικονομίας σημαίνει ότι η Αθήνα δύσκολα θα καταφέρει να ισοσκελίσει τους λογαριασμούς της. Ακόμη και εάν οι πιστωτές της μειώσουν τους στόχους του προϋπολογισμού για το τρέχον έτος, η κυβέρνηση θα πρέπει να εισαγάγει περισσότερα μέτρα λιτότητας και αυτά θα βλάψουν ακόμη περισσότερο την οικονομία. Η ταμειακή θέση της Αθήνας είναι απελπιστική. Θα πρέπει να δώσει 750 εκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ και 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ τον Ιούνιο. Ο Τσίπρας ελπίζει πως θα καταφέρει να πείσει την Ευρωζώνη να τον δανείσουν κάποια μετρητά κατά τις προσεχείς εβδομάδες για να εξορκίσει την πτώχευση. Αλλά αυτό να γίνει μόνο αν διασχίσει τις κόκκινες γραμμές σε θέματα όπως οι συντάξεις, η εργατική νομοθεσία και ο ΦΠΑ», επισημαίνει ο Ντίξον.

«Ακόμη και αν η Αθήνα επιβιώσει από την άμεση κρίση χρέους, θα δυσκολευτεί να εξασφαλίσει μια μακροπρόθεσμη συμφωνία. Οι διαπραγματεύσεις μπορεί να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιούνιο, αλλά δεν μπορούν να ξεκινήσουν μέχρι να ολοκληρωθούν οι συνομιλίες για την βραχυπρόθεσμη συμφωνία. Το πρόβλημα δεν είναι απλώς θέμα χρόνου, αλλά και χρημάτων.

Λαμβάνοντας υπόψη την επιδείνωση της οικονομίας στην Ελλάδα, το επόμενο πακέτο διάσωσης θα απαιτήσει περισσότερα από ό, τι είχε προηγουμένως εκτιμηθεί – ίσως περίπου 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Θα είναι δύσκολο να πείσει άλλες χώρες της Ευρωζώνης να δώσουν αυτά τα χρήματα - αν μη τι άλλο, επειδή η καλή θέληση απέναντι στην Ελλάδα έχει σχεδόν εξαφανιστεί.

Λαμβάνοντας υπόψη μια τόσο ζοφερή πρόγνωση, είναι σημαντικό να εξεταστούν οι εναλλακτικές λύσεις. Υπάρχουν δύο: χρεοκοπία και παράλληλα έξοδος από το ευρώ ή χρεοκοπία και παραμονή στο ευρώ. Η τελευταία θα είναι η λιγότερο κακή επιλογή, αν και κάθε άλλο παρά καλή μπορεί να θεωρεί. Για να ελαχιστοποιηθεί η ζημιά, η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει σε ανακεφαλαίωση των τραπεζών και να τις θέσει σε κατάσταση αφερεγγυότητας. Αν δεν το κάνει, τότε η ΕΚΤ θα κόψει τη ρευστότητα και οι τράπεζες θα πτωχεύσουν, ενώ η οικονομία θα συρθεί περαιτέρω στην άβυσσο», αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Το θέμα είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει μετρητά για να σώσει η ίδια τις τράπεζές της και δεν μπορεί να πάρει χρήματα από το εξωτερικό. Η μόνη λύση, λοιπόν, θα είναι να πάρει τα χρήματα των καταθετών ως εγγύηση και να μετατρέψει ένα μέρος των αποταμιεύσεων σε νέες τραπεζικές μετοχές».

Όσον αφορά το πρώτο σενάριο γράφει: «Αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών, θα πρέπει να ζει με όσα έχει. Η κυβέρνηση θα χρειαστεί να μειώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, επειδή τα φορολογικά έσοδα θα μειωθούν. Ορισμένοι ειδήμονες, συμπεριλαμβανομένων του Martin Wolf, των Financial Times, δείχνουν ότι η Αθήνα θα πρέπει να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, με την έκδοση IOUs. Αυτό θα ήταν μια κακή ιδέα, διότι, ανεξάρτητα από το τι λέει η κυβέρνηση, οι Έλληνες θα δουν αυτά τα IOUs ως πρόδρομο της νέας δραχμής και θα τα απορρίψουν σε μεγάλο βαθμό.

Τα φορολογικά έσοδα θα κατρακυλούν - εν μέρει επειδή η οικονομία θα συρρικνώνεται και εν μέρει διότι οι πολίτες θα είναι απρόθυμοι να πληρώσουν φόρους σε ευρώ, αν θεωρήσουν ότι η δραχμή περιμένει στη γωνία. Έτσι, η κυβέρνηση θα πρέπει να εκδώσει ακόμη περισσότερα IOUs, κάτι που θα οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο στον οποίο η εγκατάλειψη του ευρώ θα μπορούσε να γίνει ως μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία».

Και καταλήγει: «Αλλά ούτε αυτό είναι μια καλή επιλογή. Πέρα από το γεγονός ότι οι Έλληνες δεν θέλουν να εγκαταλείψουν το ενιαίο νόμισμα, η μετάβαση στη δραχμή θα ήταν εφιαλτική. Ακόμη και αν το νόμισμα κυκλοφορήσει εκ νέου, θα υπάρχει μικρή πιθανότητα να διαχειριστεί η κυβέρνηση μια υπεύθυνη οικονομική πολιτική. Θα ήταν πιθανόν να εκτυπώσει χρήματα, τροφοδοτώντας έναν φαύλο κύκλο πληθωρισμού και υποτίμησης. Δεδομένου ότι ακόμη και το καλύτερο σχέδιο Β’ είναι δύσκολο, ο Τσίπρας θα προσπαθήσει να βρει μια ρεαλιστική στρατηγική για το πώς πρόκειται να έρθει σε συμφωνία με τους πιστωτές του. Και θα το κάνει γρήγορα».

nytimes.com

Διαβάστε περισσότερα