Κοινό μέτωπο κατά της τρομοκρατίας!

Σήμερα το μεσημέρι γίνεται η κηδεία του Γ. Φουντούλη και θα ακολουθήσει του Μ. Καπελώνη. Ευτυχώς, όπως δείχνουν τα πράγματα, σταματάμε στα δύο θύματα καθώς ο Αλέξανδρος Γέροντας φαίνεται να κερδίζει τη μάχη για τη ζωή του.

Όπως και στην περίπτωση των γονιών του Π. Φύσσα, έτσι και τώρα βλέπουμε με πόση αξιοπρέπεια, με πόσο θάρρος και με πόση διάθεση για να ενώσουν αντί να διχάσουν, αντιμετωπίζουν τις δολοφονίες των παιδιών τους.

Ωστόσο, πριν από 50 ημέρες είχαμε μια σχετικά διαφορετική εικόνα. Είχε ξεσηκωθεί

μια ολόκληρη περιοχή και με τη βοήθεια της Αριστεράς, που πάντα θέλει να «καπελώνει» τέτοιες καταστάσεις, διοργανώθηκαν διαδηλώσεις. Έγιναν πορείες, ακούστηκαν συνθήματα κατά του φασισμού, γράφτηκαν πανό και συνθήματα στους δρόμους. Ένας ολόκληρος κόσμος κινητοποιήθηκε για να διαμαρτυρηθεί, να αντιδράσει, να εξοργιστεί και να φωνάξει για τη δολοφονία του Π. Φύσσα. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατά κύριο λόγο βγήκε να εκμεταλλευτεί το φόνο του 34χρονου, αλλά επειδή η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν άμεση, κάπου έχασε το πλεονέκτημα.

Όπως όλοι ξέρουμε, κατά καιρούς η Αριστερά «καπελώνει» νεκρούς και μ’ αυτούς πορεύεται. Θυμηθείτε τι έκανε με τον 15χρονο Αλέξη το 2008 και θα καταλάβετε τι εννοούμε.

Όμως, επειδή ο φασισμός είναι ένας και δεν έχει χρώμα, περιμένουμε από τα κόμματα της Αριστεράς, αλλά και από τα κόμματα της κυβέρνησης να οργανώσουν διαδηλώσεις αντιφασιστικού χαρακτήρα. Να κάνουν εκδηλώσεις κατά της τρομοκρατίας, να κινητοποιήσουν τον κόσμο.

Περιμένουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ να βγει, όχι μόνο να καταδικάσει όπως είναι αυτονόητο, αλλά και να βγει στους δρόμους.

Περιμένουμε από όλους εκείνους που «ξεσάλωσαν» στο Κερατσίνι, να το κάνουν και στο Νέο Ηράκλειο. Το αίμα είναι κόκκινο σε κάθε άνθρωπο. Και το αίμα που χάθηκε τις τελευταίες εβδομάδες είναι ελληνικό. Περιμένουμε επομένως να δούμε πώς θα αντιμετωπιστεί η δολοφονία των δύο παιδιών. Εκτός κι αν επειδή ήταν Χρυσαυγίτες αυτό δεν τους κάνει ήρωες – θύματα ενός τυφλού φανατισμού.