Και Δραχμή και Μνημόνιο με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

Ἡ διακαναλικὴ τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα μᾶς ἄφησε μὲ τὶς καλύτερες ἐντυπώσεις ὅσον ἀφορᾶ τὴν μοναδικὴ ἱκανότητα τοῦ Προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νὰ εἶναι προκλητικὰ ἀσαφὴς καὶ ἀποπνικτικὰ νεφελώδης. Ἀφοῦ λοιπὸν δὲν θὰ μαρτυρήσει τὸ σχέδιό του μὴ καὶ τὸ μάθουν οἱ ἀντίπαλοι, ὅσο κοντοζυγώνουν ὅλο καὶ περισσότερο οἱ ἐκλογὲς τόσο ὀφείλουμε νὰ ἀναρωτηθοῦμε σοβαρὰ τί ἐνδέχεται νὰ συμβεῖ σὲ μιὰν αὐριανὴ κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ἐκφράζω

λοιπὸν τὴν ἐκτίμηση ὅτι μὲ μιὰ κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θὰ ἔχουμε ΚΑΙ Μνημόνιο ΚΑΙ Δραχμή. Θέλαμε «ἔξοδο ἀπ’ τὸ Μνημόνιο καὶ παραμονὴ στὸ Εὐρώ», ἀλλὰ μᾶλλον θὰ μᾶς προκύψει «ἔξοδος ἀπὸ τὸ Εὐρὼ καὶ παραμονὴ στὸ Μνημόνιο»: τόσο κοντὰ κι ὅμως τόσο μακριά…

Ἐξηγοῦμαι: πιστεύω ὅτι μὲ ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ἀναπόφευκτη ἡ ἔξοδος ἀπὸ τὸ Εὐρώ, καὶ ὅτι μὲ Δραχμὴ εἶναι ἀναπόφευκτη ἡ διατήρηση ἑνὸς (ἐνδεχομένως σκληρώτερου) Μνημονίου. Σὲ περίπτωση νίκης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ὁ Ἀλ. Τσίπρας μπορεῖ νὰ υἱοθετήσει μία ἀπὸ τὶς ἑξῆς δύο συμπεριφορές:

(α) νὰ τηρήσει τὴν στάση «νὰ καοῦν τὰ κάρβουνα»: μονομερὴς καταγγελία, τσαμπουκᾶς καὶ ἐκβιασμοὶ στοὺς Εὐρωπαίους κι ὅ,τι βγεῖ

ἢ (καὶ οἱ μεταξύ τους ἀναβαθμοὶ)

(β) νὰ μεταμορφωθεῖ μέσα σὲ 48 ὧρες σὲ ἕνα συνεπέστατο μετα-ΠΑΣΟΚ καὶ νὰ τηρήσει τὸ Μνημόνιο κανονικώτατα, μὲ κάποια ἀπίθανη δήλωση σὰν τὴν ἀνδρεοπαπανδρεϊκὴ «ὑπογράψαμε, οἱ βάσεις φεύγουν».

Γιὰ τὸ κατὰ πόσον τὸ (α) συνεπάγεται ἔξοδο ἀπὸ τὸ Εὐρὼ (δηλαδή: κλείσιμο τῆς στρόφιγγας τῆς χρηματοδότησης καὶ σχεδὸν ταυτόχρονη ἐθελούσια ἔξοδο τῆς χώρας ἀπὸ τὴν Εὐρωζώνη) δὲν θὰ ἐπιχειρηματολογήσω.

Τὸ ζήτημα μὲ τὸ (β) εἶναι τὸ ἑξῆς: ἀφ’ ἑνός, ἔχει ἤδη δημιουργηθεῖ διεθνῶς τὸ κλῖμα γιὰ τέτοιου μεγέθους οἰκονομικοπολιτικὴ ἀναμπουμπούλα σὲ περίπτωση νίκης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ποὺ ἡ παραμονὴ στὸ Εὐρὼ ἀκόμα καὶ χωρὶς παλαβομάρες ἀπὸ πλευρᾶς τσιπραϊκῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως κρίνεται περίπου ἀπίθανη. (Παρεμπιπτόντως, ποιό πρόσωπο ἀπὸ τὸν ΣΥΡΙΖΑ μπορεῖ νὰ ἀναλάβει τὸ βάρος νὰ διαπραγματευτεῖ διεθνῶς σὲ αὐτὲς τὶς τρομακτικὰ κρίσιμες ἐξελίξεις; Ὁ Φούφουτος τῆς δεκάτης τρίτης συνιστώσας; Καὶ γιατί θὰ ἐνδέχετο νὰ τὰ καταφέρει; ἐπειδὴ ἔχει τὴν εὐχὴ τοῦ Ζίζεκ;)

Ἀφ’ ἑτέρου, στὴν Ἑλλάδα κάνουμε συχνὰ τὸ λάθος νὰ θεωροῦμε ὅτι τὸ συμφέρον τῶν «ξένων» εἶναι ἕνα καὶ ἑνιαῖο – ἐδῶ βασίζεται καὶ ἡ ρητορικὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ὅτι «δὲν τοὺς συμφέρει» νὰ βρεθοῦμε ἐκτὸς νυμφῶνος, ἄρα τὸ θέμα τελείωσε. Ἡ ἀλήθεια ὅμως πόρρῳ ἀπέχει: ὅσο κάποιοι ἐκεῖ ἔξω θέλουν καὶ τοὺς συμφέρει νὰ παραμείνει ἡ Ἑλλάδα στὴν Εὐρωζώνη, ἄλλο τόσο ἰσχύει καὶ τὸ ἀντίθετο. Τὰ κίνητρα πολλά: ἀπὸ τὴν ἁπλῆ κερδοσκοπία μέχρι τὴν ἐπιδίωξη γιὰ ἕνα «μικρὸ Εὐρὼ=μεγάλο Μάρκο», τὸν παραδειγματισμὸ τῶν ἄλλων κρατῶν ἢ ἁπλῶς τὴν θυμικὴ ἐκδικητικότητα τῶν ἀλλοῦ ψηφοφόρων (ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκεῖ πολιτικῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι ψυχρὲς ὑπολογιστικὲς μηχανὲς ἀλλὰ ἄνθρωποι μὲ θυμικὸ ἢ ἐμμονὲς ποὺ τοὺς ἐπηρρεάζουν). Τὸ καλύτερο ἔδαφος γιὰ τὴν ἔξωθεν ἐπιδίωξη μιᾶς ἑλληνικῆς ἐξόδου θὰ εἶναι ἡ ἀνάληψη τῆς ἑλλαδικῆς ἐξουσίας ἀπὸ τὴν «κυβέρνηση τῆς Ἀριστερᾶς» τοῦ αὐθάδη κ. Τσίπρα. Δὲν θέλει καὶ πολὺ γιὰ νὰ ἐπικρατήσει τὸ χάος. Δηλαδή, σὲ τέτοιες περίερ

Keywords
Τυχαία Θέματα