Η εκλογή του Ολάντ απομονώνει τη Μέρκελ

Σε περίοδο ραγδαίων εξελίξεων εισέρχεται η ευρωζώνη, μετά από 2,5 χρόνια μονόπλευρης σκληρής λιτότητας που οδήγησε πολλά κράτη-μέλη σε οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Οι μνημονιακές χώρες που υπέφεραν περισσότερο αναμένεται να επωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό, αφού οι αποφάσεις που προωθούνται θα δημιουργήσουν προοπτικές ανάπτυξης.

Χρειάστηκε η αποφασιστικότητα ενός φρέσκου προσώπου, του Γάλλου υποψηφίου και φαβορί στις προεδρικές εκλογές της προσεχούς Κυριακής, Φρανσουά Ολάντ, προκειμένου να αλλάξουν

οι ισορροπίες δυνάμεων και φυσικά το κλίμα στην ευρωζώνη. Ένα κλίμα κατήφειας, μιζέριας και τυφλής υποταγής όλων των κυβερνήσεων στο δίδυμο Ανγκελα Μέρκελ – Νικολά Σαρκοζί, στην ουσία στο Βερολίνο.

Καίρια είναι η ευθύνη και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οποία δέχτηκε χωρίς καν να αντιδράσει να καταστεί η χώρα «πειραματόζωο» σε ένα εργαστήρι που μετράει την αντοχή των πολιτών. Στη συνέχεια αυτή η απίστευτη συνταγή της μονομερούς λιτότητας επεκτάθηκε και σε άλλες χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα, για να φτάσουμε στο σημερινό δραματικό αδιέξοδο με τις στρατιές των ανέργων, κυρίως μεταξύ των νέων κάτω των 25 ετών.

Ο Ολάντ είπε το αυτονόητο, ότι δηλαδή υποστηρίζει την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών, αλλά ζητάει ταυτόχρονα να υπάρξει ανάπτυξη, θεωρώντας ότι μόνο έτσι θα αποφύγουμε την ισόβια λιτότητα. Το έλεγε αυτό τους τελευταίους 12 μήνες, αλλά ουδείς του έδωσε σημασία, προφανώς γιατί όλοι θεωρούσαν άτρωτο το δίδυμο «Μερκοζί».

Ο πρώτος γύρος των γαλλικών εκλογών, που έδωσε σαφές προβάδισμα στο σοσιαλιστή υποψήφιο, άλλαξε και τα δεδομένα. Ο Ολάντ σήκωσε ακόμη περισσότερο τους τόνους, δεν δίστασε να σταθεί απέναντι στη Γερμανίδα καγκελάριο και να της καταστήσει σαφές ότι δεν είναι αυτή που θα αποφασίζει για το σύνολο της ευρωζώνης, στάση που προκάλεσε και τη θεαματική στροφή κορυφαίων κοινοτικών αξιωματούχων και κυβερνήσεων.

Πρώτος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, βγήκε δημόσια και ζήτησε την ανάληψη κοινοτικών δράσεων για την ανάπτυξη, επανενεργοποιήθηκε στη συνέχεια ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ενώ ακολούθησαν ο πρόεδρος της Ε.Ε. και της ευρωζώνης Χέρμαν βαν Ρομπέι, ο πρόεδρος του Eurogroup και οι πρωθυπουργοί της Ιταλίας και του Βελγίου.

Σήμερα, η συντριπτική πλειονότητα των χωρών της ευρωζώνης και ιθυνόντων της Ε.Ε. έχει στοιχιστεί πίσω από τον Ολάντ, ο δε Βαν Ρομπέι θα συγκαλέσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, ενώ έχουν κινητοποιηθεί όλες οι γενικές διευθύνσεις της Κομισιόν με εντολή Μπαρόζο και ετοιμάζουν πρόγραμμα δράσης για την ανάπτυξη.

Η Μέρκελ, που μέχρι τώρα μιλούσε μόνο για λιτότητα, έχει μείνει πλέον μόνο με τη στήριξη των Φινλανδών, ενώ η ολλανδική κυβέρνηση που την υποστήριζε κατέρρευσε ενώπιον της δημοσιονομικής κρίσης. Προ της απομόνωσης, η καγκελάριος είναι έτοιμη να συζητήσει για την ανάπτυξη, απλώς αυτό που την ενδιαφέρει είναι να περισώσει την περιβόητη διακυβερνητική συνθήκη για τη δημοσιονομική πειθαρχία.

Στο καίριο ερώτημα αν όλα αυτά