Το άγχος του επιχειρηματία πριν από τις κάλπες

Η χώρα πλησιάζει την ημέρα της εκλογικής διαδικασίας έχοντας τεράστια αγωνία. Αγωνία πρωτόγνωρη καθώς για πρώτη φορά το καλύτερο μέλλον δεν είναι δεδομένο.

Ο επιχειρηματικός κόσμος στην Ελλάδα ζει τα τελευταία  χρόνια σε καθεστώς οικονομικής ύφεσης. Με την αναιμική ρευστότητα η βιωσίμοτητα πολλών επιχειρήσεων είναι αμφίβολη και με τη συνέχιση του οικονομικού μοντέλου της μεταπολίτευσης και μετά τις κάλπες η αμφιβολία μετατρέπεται σε βεβαιότητα αποτυχίας, ειδικά για τις μεσαίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η μεσαία

επιχειρηματική τάξη έχει πληγεί κατ΄εξακολούθηση από την μεταπολιτευτική οικονομική και κοινωνική πολιτική.

Προσωπικά, είμαι γιατρός μικροβιολόγος και διευθύνων σύμβουλος σε διαγνωστικό κέντρο. Έχω δουλέψει όλα μου τα χρόνια σκληρά και γνωρίζω την κατάσταση. Γνωρίζω τι σημαίνει επιταγή, γνωρίζω τι σημαίνει ασφαλιστική εισφορά, τι σημαίνει μισθός, τι σημαίνει να καθυστερεί το κράτος να αποδώσει τα δεδουλευμένα, γνωρίζω τι σημαίνει «φέσι». Όπως γνωρίζουν και όλοι οι Έλληνες επιχειρηματίες που εργάζονται και παράγουν σε μια κοινωνική κατάσταση η οποία θεωρούσε τον επιχειρηματία «εχθρό του λαού».

Όμως οι επιχειρηματίες είναι και αυτοί Έλληνες πολίτες με αγωνία. Αγωνία όχι μόνο για την προσωπική τους επιβίωση αλλά και για το προσωπικό τους. Ειδικά οι μικρές επιχειρήσεις όπου εργοδότης και εργαζόμενος έχουν και προσωπική εκτός από επαγγελματική σχέση μιας και για την πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων οι σχέσεις αυτές δεν είναι καθόλου απρόσωπες. Γιατί όλοι γνωρίζουν πως ο σωστός εργοδότης είναι σύμμαχος του εργαζομένου και πως ο σωστός εργοδότης προτιμά να μην πληρωθεί ο ίδιος από το να μην πληρωθεί το προσωπικό.

Εξίσου καλά πλέον όλοι γνωρίζουν πως η οικονομική κατάσταση έχει γονατίσει τις μικρές και τις μεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες ζητούν  ζωτικό χώρο για να δουλέψουν και για να παράγουν εισόδημα και για το κράτος μέσα από τους φόρους. Φόρους τους οποίους η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέσα από τις ιδεοληψίες της έβαζε χωρίς πολλή σκέψη στον επιχειρηματικό κόσμο με τη λογική πως «αυτοί έχουν», πως είναι οι «κατέχοντες», πνίγοντας έτσι την επιχειρηματικότητα η οποία είναι ο στυλοβάτης της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς ταυτόχρονα να προασπίζεται τον υγιή ανταγωνισμό επιτρέποντας τη δημιουργία νέων «τζακιών» και «βαρωνιών» στην οικονομική ζωή της χώρας, πράσινης απόχρωσης, τα οποία έπνιγαν και αυτά κάθε προσπάθεια δημιουργίας νέων επιχειρήσεων, δυνητικά απειλητικών για τα δικά τους συμφέροντα.

Η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς μέσα από την οικονομική τους πρόταση δίνουν απαντήσεις στις αγωνίες του επιχειρηματικού κόσμου στην Ελλάδα. Θέλουν να μετατρέψουν τον επιχειρηματία σε φίλο της κοινωνίας, στον στυλοβάτη της οικονομικής παραγωγής. Δηλώνουν την πρόθεση μείωσης της φορολογίας σε μέγεθος τέτοιο που να μην στραγγίζει τα έτσι κι αλλιώς μειωμένα λόγω κρίσης εισοδήματα των επιχειρήσεων και που να επιτρέψει την ανάπτυξη των επιχειρήσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Να τους επιτρέψει να αυξήσουν τον κ