Για να κρύψουν την ΠΝΠ κάνουν γήπεδο τη Βουλή

Τι κι αν η Ζωή έχει φτάσει μέχρι την Αρμενία προκειμένου να αποφύγει να είναι παρούσα στη συζήτηση για την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Σήμερα, αποκαλύφθηκε στη Βουλή, πως η δημιουργία χάους στο ελληνικό κοινοβούλιο δεν είναι απόρροια της ναπολεόντιας στρατηγικής της Ζωής. Δεν είναι μέρος μιας προσωπικής της φιλοδοξίας, αλλά μέρος μιας γενικότερης επικοινωνιακής στρατηγικής που έχει η κυβέρνηση, για να θολώσει με κραυγές την ουσία της πολιτικής της. Ή μάλλον την ανούσια πολιτική της.

Την ίδια στιγμή που

το Eurogroup αδειάζει –για άλλη μια φορά- την δημιουργική ασάφεια της ομάδας διαπραγμάτευσης και η κυβέρνηση αρνείται να ενημερώσει για την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών της χώρας και για την πορεία των διαπραγματεύσεων, οι βουλευτές της κάνουν ένα ακόμα προκλητικό show του πιο χυδαίου τραμπουκισμού, που έχει βγει από τις συνδικαλιστικές αίθουσες των αρχών της δεκαετίας του ’80.

Εκτός όμως από την πολιτική ένδεια, ο στόχος των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφής: Επιδιώκουν με κάθε τρόπο να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη –και κυρίως την εσωκομματική- από την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που εδώ και πολλά χρόνια καταδίκαζαν. Πρωτεργάτης του επεισοδίου ο υπουργός κ. Βούτσης, ο οποίος σε μια δυναμική έξαρση χουλιγκανισμού και ψευτομαγκιάς και χωρίς να έχει γνώση πως το μικρόφωνο είναι ανοιχτό, είπε: «Ξέρω να χτυπάω εγώ ρε μαλ..κα».

Παράλληλα όμως, είναι σαφής ένδειξη για τον τρόπο που οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνονται το κοινοβούλιο και την λειτουργία του. Συμπεριφέρονται σα να βρίσκονται σε γενική συνέλευση φοιτητών του Πολυτεχνείου, οδηγώντας σε μια σκληρή διχαστική λογική εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Οι συνιστώσες που κάθονται στα έδρανα της Βουλής, έχουν μετατρέψει σε χάβρα Ιουδαίων την αίθουσα, με απειλές, τραμπουκισμούς και προσωπικές επιθέσεις.

Δε θέλουμε να φανούμε μάντεις κακών, αλλά δε θα αργήσει η στιγμή που θα ζήσουμε ένδοξες στιγμές κοινοβουλίου «αλά Ουκρανία». Και την απόλυτη ευθύνη την έχουν οι αριστεριστές του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως έχει πει και ο Λένιν, ο Αριστερισμός είναι η παιδική ασθένεια του κομμουνισμού.

Διαβάστε περισσότερα