Φορσέ από την Φώφη, σαχ στον Σταύρο

Παλιότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου, στις εποχές της κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ, συνήθιζε να αποκαλεί το ΠΑΣΟΚ «τρένο» και μάλιστα μία από τις αγαπημένες του φράσεις σε κάθε έναν που διαφωνούσε με την πολιτική του, ήταν το «όποιος έχει άλλη άποψη να κατέβει τώρα από το τρένο». Το 2016 όμως το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια.

Η διαγραφή Γρηγοράκου (που εκπροσωπεί την πλευρά του Βαγγέλη Βενιζέλου) είναι αποκαλυπτική ενός πραγματικού υπαρξιακού προβληματισμού στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του εσωτερικού πολιτικού και ψυχολογικού διχασμού του.

Σχηματοποιώντας τη διαίρεση, οι δύο τάσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ είναι από τη μία οι παραδοσιακές δυνάμεις που αισθάνονται εγγύτητα με ψηφοφόρους -παλιούς συντρόφους- που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ και θεωρούν ότι στρατηγικός στόχος πρέπει να είναι η επαναπροσέγγισή τους και από την άλλη οι δυνάμεις που συγκρούστηκαν μετωπικά με τον ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία 6ετία, έχουν ισχυρά αντισυριζαϊκά αντανακλαστικά και λιγότερες "αντιδεξιές" εμμονές καθώς αυτές αμβλύνθηκαν λόγω της συμπόρευσης στην κυβέρνηση και στο δημοψήφισμα. Κάτι απολύτως φυσιολογικό, αν σκεφτούμε πως το 60% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι έχει θετική άποψη για τον... Καμμένο. Πάντα η συμπόρευση δημιουργεί ωσμώσεις και πεδία σύγκλισης.

Από την άλλη είναι σαφές πως ξένισε αρκετούς στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, η βιαστική σπουδή της Φώφης Γεννήματα να περιχαρακώσει τον εναπομείναντα πολιτικό της χώρο, μετά από τις φυγόκεντρες τάσεις που παρουσιάστηκαν, απόρροια της εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη. Προφανώς και χωρίζει άβυσσος τη Νέα Δημοκρατία με το ΠΑΣΟΚ. Η Νέα Δημοκρατία είναι αξιωματική αντιπολίτευση και το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία ελπίδα να ορθοποδήσει από τη στιγμή που οι πολίτες το θεωρούν ως το βασικό μέρος του προβλήματός τους. Αρκετοί βεβαίως εικάζουν πως η αποπομπή Γρηγοράκου είναι μέρος του σχέδιου. Διώχνει όσους έστω τολμούν να φλερτάρουν με τη σκέψη ενός ΠΑΣΟΚ που δεν έχει πια λόγο ύπαρξης. Το ΠΑΣΟΚ καταστράφηκε από τα μνημόνια. Μόνο με επιστροφή στις αγνές παραδοσιακές άξιες της πελατοκρατίας, του ρουσφετιού και του λαϊκισμού, μπορεί να επιβιώσει.

Είναι όμως σαφές πως η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στο μέσον αυτού ακριβώς του διχασμού, της εσωτερικής σύγκρουσης μεταξύ όσων «κλείνουν το μάτι» στο ενδεχόμενο να στηρίξουν την κυβέρνηση και σε όσους «δεν θέλουν καν να το σκέφτονται». Στους τελευταίους κυρίως ανήκει ο Βαγγέλης Βενιζέλος, καθώς και σημαντικά στελέχη από τον λεγόμενο πρώην εκσυγχρονιστικό χώρο. Η πίεση αυτή οξύνθηκε από την «ανανέωση» της Νέας Δημοκρατίας και η Φώφη Γεννήματα αποφάσισε, σύμφωνα με πληροφορίες, να ακολουθήσει τις συμβουλές του «θείου βρέφους» του Κινήματος Κώστα Λαλιώτη και να κάνει τη φυγή προς τα…εμπρός. Μια αναγκαστική κίνηση… “φορσέ” που θα λέγαμε στο σκάκι.

Βέβαια, όπως είπαμε, μακρύς δρόμος δεν φαίνεται να υπάρχει, αλλά σε κάθε περίπτωση η απόφασή της για μια ανοικτή ψηφοφορία με εκλογή νέου αρχηγού που θα ηγείται μιας νέας συλλογικότητας, δείχνει πανικό αλλά και αντανακλαστικά. Και αναμφίβολα ο Κώστας Λαλιώτης είναι άνθρωπος που διαβάζει το momentum. Σύμφωνα με πληροφορίες του Αntinews η κ. Γεννήματα θα έχει και την υπόγεια υποστήριξη της πλευράς Παπανδρέου και του μηχανισμού του (Μωραϊτης, Ξυνίδης, Ξενογιαννακοπούλου κτλ) προκειμένου να είναι αυτή επικεφαλής του νέου σχήματος.

Και αν ο έτερος «πυλώνας» της Δημοκρατικής Συμπαράταξης η ΔΗΜΑΡ εκφράστηκε ήδη θετικά σε αυτό το κάλεσμα, στο Ποτάμι τα νερά έχουν ήδη αρχίσει και φουσκώνουν και σχηματίζονται δύο «όχθες».

Η δήλωση Θεοχάρη πως «o κ. Θεοδωράκης πρέπει εδώ και τώρα να πρωτοστατήσει στην προσπάθεια διεύρυνσης και ενοποίησης του χώρου που αποκαλούμε ριζοσπαστικό κέντρο και ίσως χρειαστεί να προσφέρει με γενναιότητα ακόμη και το ίδιο του το είναι χάριν της ιδέας αυτής» είναι ενδεικτική του διασπαστικού κλίματος που επικρατεί. Σχηματικά θα λέγαμε πως η «δεξιά όχθη» της οδού Σεβαστουπόλεως ή τουλάχιστον ένα μέρος της (Θεοχάρης, Αμυράς), ερωτοτροπεί με την συμμαχία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ενώ η «αριστερή όχθη» (Λυκούδης) φλερτάρει με την πρόταση της Φώφης Γεννηματά. Πάντως ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης προσπάθησε να υποβαθμίσει την πρόταση της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αποκλείοντας τα δυο ενδεχόμενα συνεργασίας και προκρίνοντας μια πιο αυτόνομη πλεύση του Ποταμιού με προοπτικές διεύρυνσης και ενσωμάτωσης νέων στελεχών. Είναι σαφές πως ο κ. Θεοδώρακης ξέρει και γνωρίζει ό,τι μια τέτοια εξέλιξη θα τον στείλει σε ρόλο κομπάρσου στον πολιτικό σκηνικό.

To σίγουρο είναι πως η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος μοιάζει να είναι προ των πυλών. Αναμένεται να διαπιστώσουμε ποια τρένα θα γίνουν ταχείες και ποια θα περιοριστούν στο ρόλο του «καρβουνιάρη».

Διαβάστε περισσότερα