Έχε γούστο…

Έχουν πάρει φωτιά τα τηλέφωνα στο Μαξίμου, χτες ο Τσίπρας μίλησε με τη Λαγκάρντ και σήμερα με τη Μέρκελ. Η διαπραγμάτευση δεν μπορεί να κλείσει με τίποτα, τα βασικά αγκάθια παραμένουν και η κυβέρνηση βαφτίζοντας το κρέας ψάρι ονομάζει συνολική συμφωνία το Μάιο ό,τι μέχρι χτες κυνηγούσε με το όνομα ενδιάμεση συμφωνία.

Τα σενάρια από το εξωτερικό δείχνουν ότι το ΔΝΤ πιέζει για εξαγορά από

την Ευρώπη του χρέους που έχει η Ελλάδα προς το Ταμείο, ενώ φαίνεται να γίνονται ζυμώσεις με πρωτοβουλία της άλλης πλευράς του Ατλαντικού για μια συμφωνία-πακέτο με βάση την απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, η οποία αν καταλήξει θα καταλήξει το Σεπτέμβριο σύμφωνα με τα όσα κυκλοφορούν μέχρι στιγμής από Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες.

Η λεπτομέρεια είναι ότι αυτοί που προκρίνουν αυτό το σενάριο, ζητώντας από το μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης (ESM) την εξαγορά των δανείων που έχει η Ελλάδα προς το ΔΝΤ, είναι οι ίδιοι που ζητούν νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων κλπ. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι όλοι αυτοί συγκλίνουν με τον Τσίπρα στη βασική θέση της κυβέρνησης για τη βιωσιμότητα του χρέους και την απομείωσή του, αλλά στο πλαίσιο μιας αναδιάρθρωσης με βάση τη συμφωνία της προηγούμενης κυβέρνησης το Νοέμβριο του 2012 για παραμετρικές αλλαγές. Όμως στην πραγματικότητα ζητούν από την κυβέρνηση να συμφωνήσει σ’ αυτό που ο Τσίπρας και η παρέα του καταγγέλλουν ως email Χαρδούβελη.

Αν συμβεί αυτό, τότε θα έχει συμβεί το εξής κωμικοτραγικό, κωμικό για το ΣΥΡΙΖΑ και τραγικό για τη χώρα, γιατί έχει χαθεί πολύς χρόνος και ο χρόνος αυτός ως γνωστόν προκάλεσε τεράστια βλάβη στην ελληνική οικονομία ξαναρίχνοντάς την στην ύφεση και στο άδειασμα του δημόσιου ταμείου από το πρωτογενές πλεόνασμα.

Η κυβέρνηση της «περήφανης και σκληρής» διαπραγμάτευσης λοιπόν θα έχει προσέλθει πανηγυρικά στις θέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης για την προληπτική γραμμή στήριξης με την μεταφορά εκεί των ποσών της χρηματοδότησης του ΔΝΤ που εκκρεμούν στο πλαίσιο του δεύτερου μνημονίου και το οποίο με τις σημερινές συμφωνίες ισχύει για την Ελλάδα ως το 2016. Βεβαίως όλα αυτά με την αίρεση ότι μπορεί να γίνουν όλα αυτά εκτός της προληπτικής γραμμής στήριξης που συνεπάγεται την έξοδο στις αγορές και στη θέση της θα έχει μπει ένα τρίτο καραμπινάτο μνημόνιο.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ υπογράψει κάτι τέτοιο και μάλιστα ο Τσίπρας το πουλήσει και ως επιτυχία προκειμένου να πει στους δικούς του ότι πέτυχε διαγραφή μέρους του χρέους και να χρυσώσει το χάπι για να ψηφίσουν σκληρά μέτρα για τα οποία μέχρι χτες ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στα κάγκελα, απλά θα έχει αποδείξει πόσο τυχοδιωκτική πολιτική ακολούθησε για να ρίξει την προηγούμενη κυβέρνηση ακολουθώντας σε πολλά σημεία τις δικές της θέσεις αλλά κάτω από χειρότερους όρους που αντί να βγάλουν τη χώρα στις αγορές θα την ξαναρίξουν σε νέο μνημόνιο.

Διαβάστε περισσότερα